H ἰσότητα μέ τόν Θεό καί ὁ "ἁρπαγμός"

Ὅταν ἡ Σκοπιά θέλει νά κάνει τόν Θεό Λόγο, κατώτερο ἀπό τόν Θεό Πατέρα, φροντίζει νά διαστρέφει τό ἐδάφιο πού δείχνει τήν ἰσότητά τους.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, κατά τή Θεϊκή του φύση, εἶναι ἴσος μέ τόν Πατέρα. Καί κατώτερος εἶναι μόνο κατά τήν αἰτία, καθώς ὁ Πατέρας εἶναι ἡ πρώτη αἰτία, καί γεννᾶ τόν Υἱό, ἐνῶ ἐκπορεύει τό Ἅγιο Πνεῦμα. Τή Θεϊκή αὐτή ἰσότητα τοῦ Πατρός μέ τόν Υἱό, τήν ἀναφέρει καθαρά καί ρητά ἡ Ἁγία Γραφή, στήν πρός Φιλιππισίους ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ὅμως ἡ ἐταιρία Σκοπιά, κατά τή συνήθειά της, φρόντισε νά διαστρέψει καί αὐτό τό ἐδάφιο, ἐκμεταλλευόμενη μία λέξη, ἡ ὁποία χρησιμοποιεῖται σπάνια, καί περιέχει μία ἔννοια ἐν πολλοίς ἄγνωστη.

Στίς ἑπόμενες στῆλες, μπορεῖτε νά δεῖτε τό ἐδάφιο, τήν πραγματική σημασία του, καί τή διαστροφή τῆς Ἐταιρίας Σκοπιά, σέ μία ἀπό τίς χειρότερες καί πιό προκατειλημμένες μεταφράσεις ὅλων τῶν ἐποχῶν, τή ΜΝΚ. Καί στή συνέχεια θά σχολιάσουμε τή διαστρέβλωση.

Φιλιππισίους 2/β: 6,7:

Δική μας μετάφραση στήν ἁπλή γλώσσα

Αρχαίο Ἑλληνικό Κείμενο

Ελληνική ΜΝΚ τῆς Σκοπιᾶς

6 ὁ ὁποῖος ἄν καί ὑπῆρχε μέ μορφή Θεοῦ, δέν θεώρησε ἁρπαγμό (=εὐκαιρία πρός ἴδιον ὄφελος) τό νά εἶναι ἴσα μέ τόν Θεό, 7 ἀλλά ἀδείασε τόν ἑαυτό τοῦ παίρνοντας μορφή δούλου, γινόμενος ὅμοιος μέ τούς ἀνθρώπους.

6 ὅς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὔχ ἁρπαγμόν ἠγήσατο τό εἶναι ἴσα Θεω, 7 ἀλλ' ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβῶν, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος.

6 ὁ ὁποῖος, ἄν καί ὑπῆρχε μέ μορφή Θεοῦ, δέν διανοήθηκε κάποια ἁρπαγή, δηλαδή τό νά εἶναι ἴσος μέ τόν Θεό. 7 Ὄχι! Ἀλλά ἀδείασε τόν ἑαυτό του καί πῆρε μορφή δούλου καί ἔγινε ὅμοιος μέ τούς ἀνθρώπους.

Στό ἀνωτέρω ἐδάφιο, μποροῦμε νά δοῦμε ὅτι στό ἐπίμαχο σημεῖο, ἡ Σκοπιά πρόσθεσε τρεῖς λέξεις, καί διαστρέβλωσε τήν ἔννοια μίας τέταρτης, γιά νά ἀλλοιώσει ὁλόκληρο τό νόημα, καί ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΕΨΕΙ! Δέν ἀλλοίωσε ἁπλῶς τό ἐδάφιο. Τό ἀντέστρεψε ἐντελῶς, ὥστε νά λέει τό ἀντίθετο ἀπό αὐτό πού λέει στήν πραγματικότητα!

Πρῶτα - πρῶτα, ἀλλοίωσε τήν ἔννοια τῆς ἀρχαίας λέξης: "ἠγήσατο". Καί ἐνῶ ἡ λέξη σημαίνει: "θεώρησε", τή μετέτρεψε ἡ Σκοπιά σέ "διανοήθηκε"! Γιατί θέλησε νά κάνει νά φαίνεται ἀδιανόητο τό νόημα τοῦ ἐδαφίου!

Τήν ἔννοια τῆς λέξεως, μποροῦμε νά τή δοῦμε σαφέστατα στά ἑπόμενα δυό ἐδάφια τῆς Καινῆς Διαθήκης πού ὑπάρχει ἐπίσης, ὅπου φαίνεται σαφέστατα ἡ σημασία της, (κάτι πού συμβαίνει καί στήν Παλαιά Διαθήκη κατά τούς Ὁ΄, ὅπου στό βιβλίο τοῦ Ἰώβ ἔχει τήν ἴδια σημασία, καί ΠΟΥΘΕΝΑ δέν σημαίνει "διανοοῦμαι"):

Ἅ΄ Τιμόθεον 1/ἅ: 12: "Καί χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντι μέ Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἠμῶν, ὅτι πιστόν μέ ἠγήσατο, θέμενος εἰς διακονίαν".

Ἑβραίους 11/ἰά: 11: "Πίστει καί αὐτή Σάρρα δύναμιν εἰς καταβολήν σπέρματος ἔλαβε καί παρά καιρόν ἡλικίας ἔτεκεν, ἐπεῖ πιστόν ἠγήσατο τόν ἐπαγγειλάμενον".

Στά δυό αὐτά ἐδάφια, εἶναι ἐμφανής ἡ ἔννοια τῆς λέξης "ἠγήσατο", ὡς "θεώρησε". Δέν σημαίνει: "πιστό μέ διανοήθηκε" στό πρῶτο ἐδάφιο, οὔτε "πιστό διανοήθηκε" στό δεύτερο. Σημαίνει στή σημερινή γλώσσα: "πιστό μέ θεώρησε", καί "πιστό θεώρησε". Ὁποιαδήποτε ἄλλη λέξη, "σκοτώνει" τή φράση.

Ἐπίσης, ἡ λέξη: "ἁρπαγμός", σημαίνει ἐπίσης καί "λάφυρο" κατά τό Λεξικό Δημητράκου, μάλιστα σέ αὐτή τήν κατηγορία ἐντάσσεται στό λεξικό ὡς παράδειγμα, καί τό ἐδάφιο πού ἐξετάζουμε ἐδῶ! Ἄλλωστε, δέν θά εἶχε νόημα ἡ λέξη ὡς "ἁρπαγή", ἐφόσον τό ἐδάφιο γράφει σαφέστατα, ὅτι ὁ Χριστός ἦταν "ἐν μορφῇ Θεοῦ", καί ἦταν "ἴσα μέ τόν Θεό". Πῶς θά ἦταν δυνατόν νά "ἁρπάξει" κάτι τό ὁποῖο ἤδη εἶχε;

Ἡ λέξη "ἁρπαγμός", ἔχει καί μία ἐξειδικευμένη ἔννοια, τήν ὁποία ἐντοπίζει ὁ θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος στό βιβλίο του: "Ἑρμηνεία δύσκολων χωρίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς" (τόμος Ἅ), στήν ἀνάλυση τοῦ παρόντος ἐδαφίου. Ἡ ἑρμηνεία αὐτή, φαίνεται σέ δυό ἀποσπάσματα τῶν πρώτων Χριστιανικῶν αἰώνων, τά ὁποία παραθέτουμε:

Γράφει ὁ Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, στό Γένεσις 19: 3, λέει ἀναφερόμενος περί τοῦ φιλόξενου Λώτ: "Ὅ δή καί συνεῖς ὁ δίκαιος, μειζόνως κατεβιάζετο (τούς δυό ἀγγέλους), καί οὔχ ἁρπαγμόν τήν παραίτησιν ὡς ἐξ ἀδρανοῦς καί ὑδαρεστέρας ἐποιεῖτο φρενός" (Ε. Π. Migne 68, 172). Λέει δηλαδή ἐδῶ, ὅτι ὁ Λώτ, δέν θεώρησε "ἁρπαγμό" δηλαδή "εὐκαιρία" τήν ἄρνηση τῶν ἀγγέλων γιά φιλοξενία, ὥστε νά ἐπωφεληθεῖ ὑλικά μέ τό νά μήν τούς φιλοξενήσει. Παρατηροῦμε ἐδῶ, τήν ἔννοια τῆς λέξης: "ἁρπαγμός", ὡς "εὐκαιρία γιά ἴδιον ὄφελος". Ὅμοια ἔννοια θά δοῦμε καί στό ἑπόμενο ἀπόσπασμα:

"Ὁ Πέτρος δέ ἁρπαγμόν τόν διά σταυροῦ θάνατον ἐποιεῖτο διά τᾶς σωτηρίους ἐλπίδας" (Ε. Π. Migne 24, 537). Καί σέ αὐτό τό ἀπόσπασμα τοῦ Εὐσεβίου, στήν ἑρμηνεία τῶν Μακαρισμῶν, λέει γιά τόν Πέτρο, ὅτι θεώρησε "ἁρπαγμό" τόν σταυρικό θάνατο πού τόν περίμενε. Τόν θεώρησε δηλαδή "εὐκαιρία γιά προσωπικό τοῦ ὄφελος", λόγω τῆς εὐλογίας πού θά λάμβανε ἀπό ἕναν τέτοιο μαρτυρικό θάνατο χάριν τοῦ Χριστοῦ.

Ἔχοντας λοιπόν ὑπόψιν τήν ἔννοια τῆς λέξης αὐτῆς, γίνεται πλέον κατανοητή καί ἡ ἔννοια τοῦ χωρίου πού ἐξετάζουμε περί τοῦ Χριστοῦ "ὁ ὁποῖος ἄν καί ὑπῆρχε μέ μορφή Θεοῦ, δέν θεώρησε εὐκαιρία γιά ἡδονή (ἁρπαγμό) τό νά εἶναι ἴσα μέ τόν Θεό, ἀλλά ἀδείασε τόν ἑαυτό τοῦ παίρνοντας μορφή δούλου, γινόμενος ὅμοιος μέ τούς ἀνθρώπους". Ὅλα εἶναι ξεκάθαρα, καί δέν μένει καθόλου χῶρος γιά τίς διαστροφές τοῦ κειμένου ἀπό τή Σκοπιά, στή ΜΝΚ.

Ἐπιστρέφοντας λοιπόν στή ΜΝΚ, ἐκτός ἀπό τήν διαστρέβλωση τῆς λέξης: "ἠγήσατο" (πού τήν κάνει: "διανοήθηκε"), καί τήν ἀποσιώπιση τῆς ἔννοιας τῆς λέξης: "ἁρπαγμόν" (πού τήν κάνει: "ἁρπαγή", ἀλλοιώνοντας ἔτσι τό νόημα), ἔχει προσθέσει ὅπως θά δεῖτε καί ἄλλες τρεῖς λέξεις: "κάποια", "δηλαδή", καί "Ὄχι!". Γιατί τίς ἔβαλε αὐτές τίς λέξεις, ἐνῶ δέν ὑπάρχουν στό πρωτότυπο κείμενο; Γιατί ἄραγε νοθεύει τήν Ἁγία Γραφή;

Τή λέξη: "κάποια", ἡ Σκοπιά τήν ἔβαλε, γιά νά ἀλλοιώσει τήν ὀρθή ἔννοια τῆς λέξης: "ἁρπαγμός". Δηλαδή ἄν ἤθελε ὁ Παῦλος, νά πεῖ γιά "κάποιον ἁρπαγμό" δέν θά ἔγραφε: "ἁρπαγμόν τινά"; Γιά νά μήν τό βάλει ὁ Παῦλος, κάτι ἤξερε. Δέν θά περίμενε τή νοθεία τῆς Σκοπιᾶς!

Τό "δηλαδή", τό ἔβαλε ἡ Σκοπιά, γιά νά ἀλλοιώσει τό νόημα τῆς ἰσότητας μέ τόν Θεό. Νά φανεῖ, ὅτι ὁ Χριστός δῆθεν δέν ἦταν ἴσος, ἀλλά ὅτι οὔτε κάν διανοήθηκε "δηλαδή", νά γίνει ἴσος μέ τόν Θεό. Ἔτσι ὅμως ἀντιστρέφει ἐντελῶς τό νόημα, καί ἐνῶ τό ἐδάφιο λέει σαφέστατα, ὅτι ὁ Χριστός πού ἦταν "ἐν μορφῇ Θεοῦ", ἦταν "ἴσα μέ τόν Θεό", Ἡ Σκοπιά τό διαστρεβλώνει μέ τίς πρόσθετες αὐτές νόθες λέξεις, ὥστε νά φαίνεται ὅτι δῆθεν δέν ἦταν ἴσος μέ τόν Θεό, καί οὔτε κάν τό διανοήθηκε αὐτό ὁ Χριστός! Λές καί ἄν ἤθελε ὁ Παῦλος νά πεῖ κάτι τέτοιο, δέν ἤξερε νά γράψει: "τουτέστι" ("δηλαδή"). Τή Σκοπιά περίμενε ὁ Παῦλος, νά νοθεύσει τά λόγια του! Ἀδιανόητη ἡ ξεδιαντροπιά τῶν διαστρεβλωτῶν τῆς Ἁγίας Γραφῆς!

Μάλιστα, "πετάει" ἡ Σκοπιά καί ἕνα: "Ὄχι!", ἔτσι αὐθαίρετα, λές καί δέν ἤξερε ὁ Παῦλος νά τό γράψει ἄν ἤθελε! Γιά νά δώσει ἔτσι ἡ Σκοπιά ἐπιπλέον ἔμφαση, ὅτι δῆθεν ὁ Χριστός, δέν ἦταν ἴσος μέ τόν Θεό! Δηλαδή πλήρης ἀντιστροφή τῆς ἔννοιας τοῦ ἐδαφίου! Καί δικαίως ἀναρωτιέται ὁ κάθε Χριστιανός πού τά διαβάζει αὐτά: "Καλά, ἡ Σκοπιά δέν ἔχει οὔτε ἱερό οὔτε ὅσιο, καί κάνει τέτοιες νοθεῖες. Οἱ Ἕλληνες ὀπαδοί της, δέν τά βλέπουν αὐτά καί ἐξακολουθοῦν νά ὑποστηρίζουν τούς διαστρεβλωτές τῆς Ἁγίας Γραφῆς; Τή νοημοσύνη τούς ὑποτιμοῦν, ἤ τόν Ἴδιο τόν Θεό καί τήν Ἁγία Γραφή Του;"

Ἄς τελειώσουμε ὅμως μέ ἕνα ἀστεῖο ἐπιχείρημα πού χρησιμοποιοῦν οἱ ὀπαδοί τῆς Σκοπιᾶς, γιά νά δικαιολογήσουν τή νοθεία αὐτή τῆς ὀργάνωσης τῆς Σκοπιᾶς:

Λένε: "Ἐφόσον τό προηγούμενο ἐδάφιο (ἐδάφιο 5), λέει στούς Χριστιανούς νά μιμοῦνται τόν Χριστό, σέ τί θά τόν μιμοῦνταν, ἄν ἦταν ἴσος μέ τόν Θεό; Στήν ἰσότητά του;"

Δηλαδή μία ἐντελῶς γελοία ἐρώτηση! Γιατί εἶναι φυσική καί ἀβίαστη ἡ ἀπάντηση σέ αὐτό:

Οἱ Χριστιανοί, ὀφείλουν νά μιμηθοῦν τόν Χριστό, στό ἑξῆς: Ἐκεῖνος "ξεβολεύτηκε" ἀπό τήν ΙΣΟΘΕΗ θέση Του, καί ἔλαβε "δούλου μορφή" γιά νά μᾶς σώσει, καί δέν βρῆκε εὐκαιρία (ἁρπαγμό) νά ἐπωφεληθεῖ ἀπό τήν ἰσόθεη θέση του, ὥστε νά "γλιτώσει" ἀπό τήν ταλαιπωρία τῆς ἐνανθρώπισής του. Ἔτσι καί οἱ Χριστιανοί, ὀφείλουν νά εἶναι πρόθυμοι νά θυσιάσουν τίς εὐκαιρίες γιά "βόλεμα", προκειμένου νά κάνουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔστω καί ἄν αὐτό σημαίνει, ὅτι θά κενώσουν τόν ἑαυτό τους ἀπό τή "δόξα" τούς, ἀπό τήν καλοπέρασή τους.

Ἁπλή ἀπάντηση, ὅπως ὀφείλουν νά εἶναι ὅλες οἱ ἀπαντήσεις τῶν φορέων τῆς ἀλήθειας. Ἄραγε ἡ Σκοπιά, τί ἀπάντηση μπορεῖ νά δώσει καί γιά τή νοθεία αὐτή τῆς Ἁγίας Γραφῆς;