ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΘΕΟ. ΑΥΤΩ Η ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ. ΑΜΗΝ

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Ἀγαπητοί μου φίλοι, σᾶς εὐχαριστω ὃσοι μπήκατε στήν ιστοσελίδα μου καί διαβάσατε ὃλα αὐτά τά ᾡραῖα πράγματα(κατ’ εμέ). Κάποιοι ὃμως, δέν ξέρω γιατί, ἐθίγησαν, καί γιά αὐτό τό λόγο δέν θα ἀσχοληθῶ πλέον μ’ αὐτούς γιατί μέ ἔχουν πικράνει πάρα πολύ. Ἀκόμη γιά λίγο καιρό θά ὑπάρχει ἡ ἱστοσελίδα, κοινῶς blog, μετά θά καταργηθεῖ γιά πάντα. Ένα μεγάλο μεγάλο εὐχαριστῶ πού μέ ἀφήσατε καί μπῆκα μέσα στό σπίτι σας καί ἴσως καί μέσα στήν καρδιά σας.
Γειά σας

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

Μ Η Ν Υ Μ Α

ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ

ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΑΡΧΑΙ, ΠΙΣΤΟΙ ΔΟΥΛΟΙ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Μὲ θλίψη παρακολουθῶ τὰ γενόμενα μέσα στὴν Ἐκκλησία μας καὶ θλίβομαι πάρα πολὺ μὰ πάρα πολύ. Δὲν ἀντέχω πλέον ὅσο περνάει ὁ καιρὸς ὅλο καὶ χειρότερα νὰ συμβαίνουν. Πῶς περιμένετε νὰ μᾶς πιστέψει τὸ εὐσεβὲς πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπὸ τὰ γενόμενα ταῦτα ἐν ταῖς ἡμέραις ταῦτες. Ἡ ἀγανάκτησή μου ἔχει φτάσει στὸ απροχώρητο. Τί περιμένετε πρῶτον ἐσεῖς Μακαριώτατε καὶ μετὰ σεῖς οἱ ὑπόλοιποι Ἱεράρχες; Μακαριώτατε τί περιμένετε καὶ δὲν λαμβάνετε μέτρα; ἢ μήπως ὑπάρχει φόβος γιὰ τίποτε; Εἶμαι ἕνας ἁπλὸς ἱερεὺς καὶ ντρέπομαι ἀκόμη γιὰ τὸν ἴδιο μου τὸν ἑαυτό, γιατί αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι συνυπεύθυνος γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ γίνονται. Πόσο νὰ προσευχηθῶ νὰ τοὺς ἀλάξει τὰ μυαλὰ ὁ Θεός; Βλέπω αὐτὰ ποὺ γίνονται στὴν τηλεόραση καὶ ἡ θλίψη μου αὐξάνετε. Περπατῶ στὸ δρόμο καὶ νοιώθω τὰ εἰρωνικὰ βλέματα νὰ μὲ περιβάλλουν. Τί πρέπει πλέον νὰ γίνει γιὰ νὰ ξαναμποῦν τὰ πράγματα πάλι στὴ θέση τους. Μήπως ἔρθει ἡ στιγμὴ καὶ μείνουμε μόνοι μας, καὶ κάποιος ἄλλος κάνει ὀπαδοὺς του αὐτοὺς ποῦ κάποτε μᾶς πίστευαν; Μιλάω γιὰ τὸν ἀντίδικο ποὺ καραδοκεί στὴ γωνία καὶ χαίρετε γιὰ αὐτὰ ποὺ ἀκούει καὶ βλέπει.

Θὰ ἐπανέλθω ἀργότερα κάπως σκληρότερα ἂν δὲν δῶ τὰ πράγμα νὰ μπαίνουν στὴ θέση τους, καὶ δὲν θὰ λογαριάσω τὶς συνέπειες προκειμένου νὰ ἔχω τὴν συνείδησή μου καθαρή καὶ τὸ μέτωπό μου καθαρό ὅτι ἐπιτελῶ πραγματικὸ ἔργο Θεοῦ. Ἀπευθυνόμενος τώρα ὡς πρὸς τὸ πλήρωμα τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καὶ ὅλης τῆς Ἑλλάδος «Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἴνα μὴ σκανδαλισθῆτε....ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα ἴνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξη λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῶ Θαρσεῖτε τέκνα Θεοῦ.

‡π.Ν.Κ



Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

Ο ΧΙΤΩΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Τί ἱερὸ αὐτὸ κειμήλιο φυλάσσεται στὸ Κρατικὸ μουσεῖο τῆς πόλεως Ζούγκδιδι τῆς Γεωργίας.
Ἀπὸ τὸ Ραμαϊκὸ κράτος βρέθηκε στὴ Γεωργία, σύμφωνα μὲ ὁρισμένες ἱστορικὲς πηγές, κατὰ τὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας(8ος αἳ΄΄ὧν.) ἡ σύμφωνα μὲ ἄλλες, μετὰ τὴν ἀλλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως(15ος αἰών.).

Γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ χιτώνα στὴν χώρα μαρτυροῦν ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας Μακάριος (1641-1688), οἱ Πρέσβεις τῆς Ρωσίας, Φέντον Ἐλτσιν καὶ Παῦλος Ζαχάριεβ, καὶ ξένοι Περιηγητὲς τῶν Μεσεωνικων χρόνων.
Ὁ Θεομητορικὸς χιτώνας διαστάσεων 1,80 χ 1,50 μ. ἦταν βαμένος, ἀλλὰ μὲ τὸν καιρὸ ἡ βαφὴ ἔφυγε.
Εἶναι τοποθετημένος σὲ εἰδικὸ κατασκευασμένο ξύλινο κιβώτιο καὶ ἀποτέλει ἰδιαίτερη πηγὴ εὐλογίας καὶ ἁγιασμοῦ γιὰ τὸ πολύπαθο Γεωργιανὸ λαό.
Εὐλογία Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὡροπου Ἀττικῆς. Ἡ Ἱερὰ Μονὴ μὲ ἡγούμενο τὸν πατέρα Τιμόθεο στηρίζει πνευματικὰ καὶ τὸ πατριαρχεῖο τῆς Γεωργίας.
Ἔφερε λοιπὸν ἀπὸ κεῖ αὐτὴ τὴ μεγάλη εὐλογία!!
Μᾶς ἔδωσε μία τέτοια φωτογραφία ἀπὸ τὸ χιτώνα τῆς Παναγίας ποὺ εἶναι ἄγνωστη στὸ εὐρὺ κοινό!
Εἶναι σημαντικὸ οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ γνωρίζουν τέτοιους μεγάλους πνευματικοὺς θησαυρούς.

ΤΟ ΚΕΡΙ

Ἡ πιό ἁπλή καί πιό συνηθισμένη ἐνέργεια τοῦ κάθε Χριστιανοῦ, μπαίνοντας στήν Ἐκκλησία, εἶναι νά ἀνάβει ἕνα κερί. Ὃμως ἡ ἐνέργεια αὐτή δέν εἶναι τόσο ἁπλή. Εἶναι κάτι, ἄπ΄ τό ὁποῖο ὁ Χριστιανός πρέπει νά διδάσκεται καί νά ὠφελεῖται πνευματικά. Τίποτε δέν γίνεται στήν Ἐκκλησία ἄσκοπα. Τίποτε δέν εἶναι περιττό. Τίποτε δέν εἶναι ὑπερβολικό. Τίποτε δέν εἶναι ξερός τύπος. Τίποτε δέν εἶναι χωρίς σημασία καί νόημα. Ὅλα συντελοῦν στό νά γίνεται ἡ προσκύνηση τοῦ Θεοῦ "ἐν πνεύματι καί ἀληθεία", ὅπως εἶπε ὁ Χριστός στή Σαμαρείτιδα. Ἔτσι καί τό ἄναμμα τοῦ κεριοῦ ἔχει νόημα καί δέν πρέπει νά γίνεται μηχανικά ἀπό τόν Χριστιανό.

Ἀνάβοντας τό κερί δέν προσφέρουμε... φῶς στόν Χριστό! Δέν τό ἀνάβουμε γιά νά βλέπει ὁ Χριστός! Δέν ἔχει ἀνάγκη ὁ Χριστός... τά δικά μας φῶτα! ΕΜΕΙΣ ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. ΕΜΕΙΣ χρειαζόμαστε φῶς γιά νά δοῦμε. Τί νά δοῦμε; Νά δοῦμε ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! Αὐτός εἶναι ἡ πηγή τοῦ ἀληθινοῦ φωτός! Μόνο ἀπό Αὐτόν μπορεῖ νά φωτισθεῖ ἡ ψυχή μας! Καί γι'αὐτό ἀνάβουμε τό κερί: Γιά νά Τόν παρακαλέσουμε νά μᾶς φωτίσει μέ τό φῶς τοῦ Προσώπου Του. "Ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα φῶς"!

Τό ἄναμμα τοῦ κεριοῦ εἶναι ἀφορμή νά ἐκφράσει ὁ πιστός τήν εὐγνωμοσύνη του στό Χριστό, γιατί τόν ἀξίωσε νά γνωρίσει τό Φῶς τό Ἀληθινό. Καί τόν ἐλευθέρωσε ἀπό τό θανατηφόρο σκοτάδι τῆς ἄγνοιας τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, ἀπό τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας. Τό φῶς τοῦ κεριοῦ εἶναι μία ὑπόμνηση τοῦ λόγου τοῦ Χριστοῦ: "Ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου, ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσει ἐν τῇ σκοτία, ἀλλ' ἔξει τό φῶς τῆς ζωῆς"(Ἰω.8,12)

Μακριά ἀπό τό Χριστό καί ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία ὑπάρχει σκοτάδι. Καί "ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτία, οὐκ οἶδε πού ὑπάγει"...

Τό ἄναμμα τοῦ κεριοῦ εἶναι ἀκόμη σύμβολο τῆς προσευχής μας μέσα στήν Ἐκκλησία. Ὅπως τό κερί καίει συνεχῶς, χωρίς διαλείμματα, καί σκορπίζει τό ἱλαρό του φῶς, ἔτσι ἀσταμάτητα καί μέ ἀμείωτη ἔνταση πρέπει νά ἐνεργεῖται ἡ προσευχή στίς καρδιές μας κατά τήν παραμονή μας μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἀνάβοντας τό κερί στό μανουάλι, πρέπει νά ἀνάβει μέσα μας ὁ ζῆλος νά προσευχηθοῦμε ἀληθινά, χωρίς ἄσκοπη περιφορά τῶν ὀφθαλμῶν μας ἐδῶ κι ἐκεῖ. Χωρίς κουβεντούλα μέ τούς ἄλλους, πού σάν ὁρμητικό ρεῦμα ἀέρος σβήνει τήν τρεμάμενη φλογίτσα τῆς προσευχῆς μας...

Τό ἀναμμένο κεράκι μας, τέλος ὑποδηλώνει κάτι πολύ βαθύ καί σημαντικό. Τό κερί, ὅσο εἶναι ἀναμμένο, λειώνει.Δέν εἶναι δυνατόν νά καίει καί νά φωτίζει, χωρίς νά λιώνει! Ἔτσι κι ὁ Χριστιανός, γιά νά εἶναι Φῶς, πού λάμπει "ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων" πρός δόξαν τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ, πρέπει νά ἔχει πνεῦμα θυσίας. Χωρίς κόπο καί προσφορά θυσίας, δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει φῶς πού καταλάμπει καί διαλύει τά ποικίλα σκοτάδια τοῦ κόσμου.

Τό ἀναμμένο κερί εἶναι μία μικρή θυσία. Θυσία Δοξολογίας. Θυσία αἰνέσεως. Θυσία ἱκεσίας. Σέ Ἐκεῖνον πού εἶναι τό Φῶς τοῦ Κόσμου, στόν Χριστό. Καί τούς Ἁγίους Του, πού καί αὐτοί ἔγιναν φῶς κι ὁδηγοί τοῦ κόσμου.

Μέ αὐτούς τούς λογισμούς πρέπει νά ἀνάβει ὁ Χριστιανός τό κερί του, ἐφ'ὅσον θέλει νά μήν εἶναι δοῦλος τύπων, ἀλλά νά χρησιμοποιεῖ τούς "τύπους" γιά νά ἀνεβάζει νοῦ καί καρδιά στό Θεό.

ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΡΩΣΤΟΣ Η ΤΡΕΙΣ ΩΡΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

Στὴν Ρωσικὴ Σκήτη τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου τῶν Καρυῶν, τὸ λεγόμενο Σεράγιο, ἀρχὲς τοῦ παρόντος(περασμένου) 20ου συνέβη τὸ ἑξῆς γεγονός:
Ἕνας Ρῶσος μοναχός της Σκήτης ἀρρώστησε βαρειὰ καὶ μὲ δριμύτατους πόνους στὸ κρεβάτι, παρακαλοῦσε τὸν Θεὸ νὰ τὸν θεραπεύσει. Τότε παρουσιάστηκε μπροστά του ἕνας ἄγγελος καὶ τοῦ εἶπε:
-Τί προτιμᾶς; Νὰ μείνεις τρία χρόνια ἀκόμη σ’ αὐτὸ τὸ κρεβάτι ταλαιπωρημένος ἀπὸ τὴν ἀσθένειά σου ἢ νὰ μείνεις τρεῖς ὧρες στὴν κόλαση καὶ μετὰ νὰ γίνεις καλά;
-Ὁ ἄρρωστος , ἀφοῦ σκέφτηκε ἀρκετά, τοῦ εἶπε. Προτιμῶ γιὰ τρεῖς ὧρες νὰ πάω στὴν κόλαση.
Τὸν πῆρε λοιπὸν ξαφνικὰ ὁ ἄγγελος καὶ τὸν ἔφερε μὲ τὴν ψυχή του στὴν κόλαση. Βρέθηκε λοιπὸν μέσα στὰ τρομερὰ κολαστήρια, ὅπου οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοὶ ὑπέφεραν τὰ πάνδεινα, χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ ζητήσουν ἀπὸ κάπου βοήθεια. Μαζί τους βασανίζονταν καὶ ὁ μοναχὸς αὐτός, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ἄρχισε νὰ ζητᾶ τὴν βοήθεια καὶ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ ἀγγέλου. Ἔστειλε λοιπὸν ὁ Θεὸς τὸν ἄγγελό του καὶ τὸν ρώτησε:
-Τί ἔχεις Γέροντα καὶ μὲ φωνάζεις; Δὲν κάναμε συμφωνία νὰ μείνεις ἐδῶ τρεῖς ὧρες;
- Πέρασαν τώρα τριακόσια καὶ πλέον χρόνια μὲ φρικτὰ καὶ ἀνυπόφορα βασανιστήρια, εἶναι καιρὸς πλέον νὰ μὲ βγάλετε ἀπ’ ἐδῶ.
-Ἀδελφέ, δὲν πέρασε ἀκόμη οὔτε μισῆ ὥρα καὶ πῶς ἐσὺ λέγεις ὅτι πέρασαν τριακόσια χρόνια;
-Σὲ παρακαλῶ, εἶπε ὁ Μοναχὸς στὸν Ἄγγελο, πήγαινε μὲ καλλίτερα στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου τρία χρόνια, παρὰ νὰ βασανίζομαι ἐδῶ τρεῖς ὧρες.
Πράγματι τὸν ἔφερε ὁ Ἄγγελος πάλι στὸν κόσμο καί, ἀφοῦ ἔμεινε ἀκόμη λίγο καιρὸ στὸ κρεβάτι τοῦ ἄρρωστος, τὸν ἀνέπαυσε στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

ΦΩΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΥ

Ἦταν καλοκαίρι τοῦ 1993, ἕνα χρόνο πρίν κοιμηθεῖ ὁ Γέροντας. Μάθαμε ὅτι ὁ Γέροντας Παίσιος ἦταν ἔξω στό μοναστήρι τῆς Σουρωτῆς κι ὅτι τό ἴδιο βράδυ εἶχε ἀγρυπνία.
Ξεκινήσαμε ἐγώ κι ἡ μητέρα μου μέ τήν ἐλπίδα ὅτι θά τόν δοῦμε καί θά μπορέσουμε νά πάρουμε τήν εὐλογία του. Ἦταν τότε πού ἄρχισε νά ἀρρώσταινει.
Φτάσαμε στό μοναστήρι κι ἀφοῦ προσκυνήσαμε πήγαμε νά βροῦμε τόν παππού. Περιμέναμε στή σειρά μας πάνω ἀπό δυό ὧρες, γεμάτες ἀγωνία ἄν θά προλάβουμε νά τόν δοῦμε.
Μετά ἀπό ὀρθοστασία κι ἀρκετή κούραση ἦρθε ἡ εὐλογημένη στιγμή πού τόν εἶδα!
Τό Ἅγιο πρόσωπό του καί γύρω ἀπό αὐτό, ἦταν πλημμυρισμένο ἀπό ἕνα γαλάζιο φῶς! Μέ ἔπιασε δέος, τότε κατάλαβα ὅτι αὐτός ὁ ἄνθρωπος εἶναι Ἅγιος...
Δέν περιγράφεται αὐτή ἡ στιγμή μέ λόγια...
Ὁ παππούς ἄν καί κουρασμένος ἀπό τίς πολλές ὧρες, τόν πολύ κόσμο καί τήν ἀρρώστια του, ἦταν πολύ ἤρεμος καί γαλήνιος....
Ἐπιτέλους ἦρθε ἡ στιγμή νά πάρω τήν εὐλογία του! Τοῦ ἔβαλα μετάνοια, φίλησα τό Ἅγιο χέρι του καί μοῦ ἔδωσε ἕνα σταυρουδάκι.
Κάτι εἶπε ψυθιριστά καί μέ κοίταζε χαμογελώντας μέχρι πού ἔφυγα γιά νά κατέβω τίς σκάλες.
Τό πρόσωπό του ἦταν ἀκόμη φωτεινό. Μακάρι νά ἤξερα τί σκεφτόταν ἔκεινη τή στιγμή....
Τότε ἤμουν 13χρονων κι ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά δῶ αὐτό τό θαυμαστό, γιατί οἱ ἁμαρτίες μου ἦταν ἐλάχιστες μπροστά σ'αὐτές πού ἔχω τώρα....

Νά ἔχουμε τήν εὐχή του...

ΤΟ ΧΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΠΟΦΟΡΟ ΔΕΝΤΡΟ

Ἀδελφοί μου, σὲ πολλοὺς ἴσως νὰ εἶναι γνωστὸ τὸ ὄνομα Ἀνέστης Μαυροκέφαλος.

Εἶναι ὁ ἄνθρωπος στὸν ὁποῖο ὁ γέροντας εἶπε γιὰ τὸν Ἑλληνοτουρκικὸ πόλεμο καὶ τὰ γεγονότα ποὺ θ' ἀκολουθήσουν.
Ὁ φίλος μου ὁ Ἀνέστης ( ὁ ὁποῖος ἦταν ἀπὸ τὰ πολὺ στενὰ πνευματοπαίδια τοῦ γέροντα Παϊσιου) λοιπόν, σ' ἕνα κτῆμα ποὺ ἔχει ἔξω ἀπὸ τὴν Ἀλεξανδρούπολη, ἔχει σηκώσει ἕνα παρεκκλήσι (στοὺς Ἁγιορεῖτες Πατέρες, μιάς καὶ δὲν ἔχει ἁγιοποιηθεῖ ἀκόμη ὁ γέροντας Παϊσιος).
Στὸ κτῆμα αὐτὸ ὅμως κατὰ περίεργο τρόπο, ὅλα τὰ δέντρα ἦταν στεῖρα, ξερά. κανένα δέντρο δὲν δίδει καρπούς.... τί λέω ὅλα.... ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα.
Ὁ Ἀνέστης σὲ μία ἀπὸ τὶς ἐπισκέψεις του στὸν τάφο τοῦ γέροντα, πῆρε χῶμα ἀπὸ τὸν τάφο καὶ γυρίζοντας τὸ ἔριξε σὲ ἕνα δέντρο ποὺ βρίσκεται ἀκριβῶς πίσω ἀπὸ τὸ παρεκκλήσι. Καὶ ὠωωωω!!!!
Τὸ δέντρο αὐτό, ἐνῶ πρὶν ἦταν κατάξερο καὶ ἐνῶ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα του κτήματος παραμένουν ξερὰ καὶ στείρα, αὐτὸ εἶναι τὸ μοναδικὸ ποὺ δίδει καρπούς.

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ....

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΥΠΟΔΟΧΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΝ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

Μεγάλη ἡ εὐλογία γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὴ Ρωσία λείψανο τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ

Ὁ πιὸ ἀγαπημένος καὶ ξακουστὸς ἅγιος γιὰ τοὺς ἀδελφοὺς Ὀρθοδόξους Ρώσους, ὁ Ἅγιος Σεραφεὶμ ὁ Σάρωφ καταφθάνει στὴν Ἑλλάδα μεταφέροντας τὶς εὐλογίες τοῦ οὐρανοῦ γιὰ τοὺς Ἕλληνες. Εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἱερὰ λείψανα αὐτοῦ του μεγάλου Ἁγίου της Ὀρθοδοξίας μᾶς φθάνουν στὴ χώρα μας καὶ εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ μεταφέρονται ἐκτὸς Ρωσίας. Ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος τονίζει ὅτι γὶ΄ αὐτὸ ἀπαιτήθηκε εἰδικὴ Πατριαρχικὴ εὐλογία καὶ εἰδικὴ Συνοδικὴ ἄδεια ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Ἔτσι ἀνάλογη αὐτῆς τῆς ἐξαιρετικῆς τιμῆς, προσδοκᾶται νὰ ὑπάρξει καὶ ἡ ἀνταπόκριση τοῦ κόσμου.

Οἱ Ἕλληνες ἄλλωστε τρέφουν ἰδιαίτερη ἀγάπη γιὰ τὸν θαυματουργὸ τοῦτο ἅγιο καὶ γι’ αὐτὸ ἔχουν κτίσει σὲ πολλὰ μέρη ἤδη ἱεροὺς ναούς, παρεκκλήσια καὶ ἱερὲς μονές. Τὰ ἅγια λείψανα ἀποτελοῦν ἄλλωστε τὸ μεγαλύτερο κειμήλιο τῆς Ρωσικῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως. Τὰ βιβλία ποὺ ἔχουν γραφεῖ καὶ ἀναφέρονται στὶς διδαχὲς καὶ στὸν βίο τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ καὶ ἔχουν μεταφραστεῖ στὰ ἑλληνικὰ καὶ ἔχουν εἰσέλθει σὲ χιλιάδες σπίτια πιστῶν.

Ὡς ἐκ τούτου γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα ἡ εἴδηση τοῦ ἐρχομοῦ λειψάνου αὐτοῦ του ὑψηλοῦ προσκεκλημένου προσέδωσε μεγάλη χαρά, ἀφοῦ βαθιὰ πεποίθηση τῶν πιστῶν εἶναι πὼς ὁ μεγάλος αὐτὸς Ρῶσος στάρετς θὰ φέρει μεγάλες εὐλογίες ὡς δῶρο γιὰ τὸν τόπο μας... Οἱ προετοιμασίες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικὴς ἀλλὰ καὶ τῆς Μητροπόλεως Ἀττικῆς (σήμ. στὴν Μητρόπολη τοποτηρητὴς εἶναι ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας) ποὺ εἶχαν τὴν πρωτοβουλία εἶναι πυρετώδεις, ἀφοῦ πλῆθος πιστῶν ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα ἐκδηλώνουν τὴν ἐπιθυμία νὰ μεταβοῦν στὴν Παλλήνη καὶ στὸ Μενίδι, ἐκεῖ δηλαδὴ ποὺ θὰ μεταβεῖ ὁ Ἅγιος γιὰ νὰ προσκυνήσουν καὶ νὰ ἐναποθέσουν τὸν καημό, τὸν πόνο καὶ τὸ πρόβλημά τους ζητώντας τὴν πρεσβεία του πρὸς τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἤδη διοργανώνονται ἀπὸ πολλὲς Μητροπόλεις τῆς Ἑλλάδος προσκυνηματικὲς ἐκδρομὲς προκειμένου νὰ καλυφθεῖ τὸ ἐνδιαφέρον τῶν πιστῶν.

Ἀνάλογη τιμὴ ἀναμένεται νὰ προσδώσει καὶ ἡ Πολιτεία. Δὲν ἀποκλείεται μάλιστα ὁ πρωθυπουργὸς Κώστας Καραμανλὴς κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ τέως Ρώσου προέδρου καὶ νῦν πρωθυπουργοῦ Βλαδίμηρου Πούτιν ποὺ παραβρέθηκε στὶς ἐκδηλώσεις ποὺ ἔγιναν στὴ Μόσχα πρὸς τιμὴν ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος νὰ παραστεῖ στὴν πανηγυρικὴ Θεία Λειτουργία ποὺ θὰ γίνει στὶς 5 Ὀκτωβρίου στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Τρύφωνος στὴν Παλλήνη.

Ἡ ἐπίσημη ὑποδοχὴ τῶν τιμίων Λειψάνων καὶ τῆς 45μελούς Ρωσικῆς ἀποστολῆς θὰ λάβει χώρα τὴν Παρασκευὴ 3 Ὀκτωβρίου στὶς 6 μ.μ., στὴν Πλατεία Ἐλευθερίας Παλλήνης (Ὁδὸς Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως) παρουσία Μητροπολιτῶν τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ἐκπροσώπων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν Ἱερέων τῆς Ἀνατολικῆς Ἀττικῆς, κλιμακίου Ὑπουργῶν τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, Πρέσβεων, τοπικῶν ἀρχῶν καὶ πλήθους πιστῶν.

Τέλος δὲ θὰ σχηματισθεῖ πομπὴ πρὸς τὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Τρύφωνος Παλλήνης, ὅπου θὰ ἀναπεμφθεῖ δέησις καὶ δοξολογία.

Μετὰ λίγες ἡμέρες ποὺ θὰ παραμείνουν γιὰ προσκύνημα τὰ ἱερὰ λείψανα θὰ μεταφερθοῦν στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Ἀττικῆς καὶ συγκεκριμένα στὸν Ἱερὸ Ναὸ Παναγία Σουμελὰ στὸ Μενίδι, στὴν παροικία ὅπου ζοῦν Ἕλληνες ποὺ ἦρθαν στὴν χώρα μας ἀπὸ τὴ Ρωσία ἀλλὰ καὶ Ρῶσοι μετανάστες καὶ θὰ συνεχιστοῦν οἱ λατρευτικὲς ἐκδηλώσεις καὶ τὸ προσκύνημα γιὰ ἕνα μήνα.

ΕΚ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ - ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΩΝ

Ὁ τρόπος ἐπιλογῆς τῶν ἐφημερίων, ὡς γίνεται σήμερον, εἶναι ἴσως ὁ μὴ χείρων, καθόσον καὶ ἡ συμμετοχὴ τοῦ λαϊκοῦ στοιχείου ἐξασφαλίζεται διὰ τῆς δυνατότητος, ἡ ὁποία παρέχεται εἰς αὐτὸ τῆς ὑποβολῆς ἐνστάσεων ἢ προτάσεων, ἀλλὰ καὶ αἳ ἀσχημίαι, αἳ ὁποῖαι πρότερον ἐσημιοῦντο διὰ τῆς ἀπ’ εὐθείας ὑπὸ τοῦ λαοῦ ἐκλογῆς τῶν ἐφημερίων ἀποφεύγονται.

Ἐκεῖνο, εἰς τὸ ὁποῖον δέον νὰ δοθῆ προσοχὴ εἶναι, ὅπως οἱ κατὰ τόπους Ἱεράρχαι καταβάλλουν πάσαν προσπάθειαν, ὥστε νὰ προσελκυσθῶσιν εἰς τὸν ἱερὸν κλῆρον οἱ μεμορφωμένοι εἴτε αὐτοὶ εἶναι θεολόγοι εἴτε μή. Συνεπῶς, ἐπὶ τοῦ προβλήματος τούτου δὲν ἔχομε νὰ προτείνωμε ἄλλο τί ἐκτός του ὅτι νὰ σταματήση πλέον ὁριστικῶς ἡ ἐπιλογὴ ὡς ἐφημερίων κληρικῶν μὴ ἐχόντων τὰ ἀπαραίτητα μορφωτικὰ προσόντα. Τοῦτο δὲ ὄχι διότι τὰ μορφωτικὰ προσόντα, καὶ δὴ τὰ τυπικά, ἀποτελοῦν τὴν μόνην ἐγγύησιν διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τοῦ ἐφημερίου εἰς τὸ ἔργον του καὶ τὴν ἀποστολήν του, ἀλλὰ διότι σήμερον δὲν περιποίει εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τιμὴν τὸ ὅτι, μετὰ ἐλεύθερον βίον ἑκατὸν πεντήκοντα σχεδὸν ἐτῶν, ἀρκεῖται αὐτὴ εἰς κληρικοὺς ἐλαχίστης μορφώσεως. Καὶ ἐὰν μὲν οἱ τοιοῦτοι κληρικοὶ διέπρεπον ἐπὶ ἀρετὴ καὶ ἁγιότητι βίου, ἡ ἔλλειψις τῶν μορφωτικῶν προσόντων δὲν θὰ ἦτο τόσον αἰσθητή, δεδομένου ὅμως ὅτι οὗτοι στεροῦνται ἐξ ἴσου πρὸς τὰ μορφωτικὰ καὶ τῶν ἄλλων προσόντων, ἡ ἔλλειψις καὶ τῆς μορφώσεως παρ’ αὐτοῖς καθίσταται ἔτι μᾶλλον ὀδυνηρά.

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2008

ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΝΤΕΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΙ

Ο μακαριστος Ιεζεκιηλ

Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος Ἰεζεκιήλ γεννήθηκε στήν Καλαμάτα τήν 4η Ὀκτωβρίου 1874 καί, κατά κόσμον, ὀνομαζόταν Παναγιώτης Φ. Στροῦμπος. Μετά τίς γυμνασιακές του σπουδές ἀνέλαβε τή διεύθυνση τῶν ἐμπορικῶν ἐπιχειρήσεων τοῦ πατέρα του καί γιά ἐμπορικούς λόγους ἐπισκέφθηκε τή Ρωσία, τή Ρουμανία καί τή Τουρκία.

Πνεῦμα ὅμως ζωηρό καί ἀνήσυχο ὁ Παναγιώτης Στροῦμπος, παράλληλα μέ τό ἐμπόριο, ἀσχολοῦνταν μέ τά γράμματα καί τή δημοσιογραφία, δημοσιεύοντας ἀνταποκρίσεις καί ἄρθρα στίς ἀθηναϊκές ἐφημερίδες «Παλλιγγενεσία», «Καιροί», «Ἀνατολή» κ.α.. Ἐπίσης ἐγγράφεται στή Θεολογική Σχολή καί τή Νομική του Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί τό 1905 παίρνει τό πτυχίο καί τῶν δύο Σχολῶν. Κατόπιν ἐκάρη μοναχός στήν Ἱερά Μονή Βελανιδιᾶς Καλαμάτας ἀπό τόν Μητροπολίτη Μεσσηνίας Μελέτιο καί πῆρε τό ὄνομα Ἰεζεκιήλ Βελανιδιώτης. Στή συνέχεια χειροτονεῖται διάκονος καί πρεσβύτερος (Ἀρχιμανδρίτης) καί ἀναλαμβάνει προϊστάμενος τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Χρυσοσπηλιώτισσας Αἰόλου, στήν Ἀθήνα. Ἀργότερα κατά τήν παραμονή του στήν Τεργέστη τῆς Ἰταλίας ἀναλαμβάνει προϊστάμενος τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῆς ἐκεῖ ἑλληνικῆς κοινότητας.

Κατά τόν Ἅ΄ παγκόσμιο πόλεμο ἦρθε στήν Ἑλλάδα καί ὑπηρέτησε ὡς ἐθελοντής στρατιωτικός ἱεροκήρυκας καί ἔλαβε μέρος στίς ἐκστρατεῖες τῆς Σερβίας καί Μικρᾶς Ἀσίας μέ ἀποτέλεσμα νά τραυματιστεῖ. Γιά τό λόγο αὐτό τιμήθηκε μέ τόν πολεμικό σταυρό ἀνδρείας Β' τάξεως, μέ τό μετάλλιο στρατιωτικῆς ἀξίας Δ' τάξεως καί μέ τόν ἀργυρό σταυρό τοῦ Σωτῆρος.

Τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1924 ἐξελέγη Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος. Στή Μητρόπολη αὐτή ἀνέπτυξε πλούσια θρησκευτική, κοινωνική, πνευματική κ.λπ. δράση. Ἵδρυσε στήν Καρδίτσα τό φιλόπτωχο ταμεῖο «Ἅγιος Σεραφείμ» μέ σκοπό τήν παροχή βοήθειας σέ ἀπόρους, τή χορηγία συσσιτίων σέ φτωχούς, τήν προικοδότηση ἀπόρων κοριτσιῶν κ.λπ. Ἵδρυσε ἐπίσης τήν ταπητουργική σχολή Καρδίτσας, τό σύλλογο Λαϊκῆς Βιβλιοθήκης «Ἡ Ἀθηνᾶ», τό παλαιό νοσοκομεῖο Καρδίτσας σέ οἰκόπεδο τῆς ἱερᾶς μονῆς Κορώνας, τό Σανατόριο καί τίς παιδικές κατασκηνώσεις.

Ὅπως καί πρῶτα ὡς λαϊκός, ἔτσι καί τώρα ὡς ποιμενάρχης συγγράφει καί δημοσιεύει σέ περιοδικά καί ἐφημερίδες πλῆθος μελετῶν καί ἄρθρων ἐπί ἱστορικῶν, θεολογικῶν, κοινωνικῶν, νομικῶν κ.α. θεμάτων, τά περισσότερα ἀπό τά ὁποία συγκεντρώθηκαν καί ἐκδόθηκαν σέ τέσσερις τόμους, μέ τίτλο «Ἔργα καί Ἡμέραι».

Ἐξεδήμησε εἰς Κύριον τό Σεπτέμβριο τοῦ 1953, ἀφοῦ εἶχε ὑποβάλει τήν παραίτηση τοῦ δύο χρόνια περίπου νωρίτερα, ὑπέρ τοῦ Μητροπολίτου Ζιχνῶν Κυρίλλου, ὁ ὁποῖος εἶχε διατελέσει Πρωτοσύγκελλός του.

Ο μακαριστός Κύριλλος

Γεννήθηκε στήν Καλαμάτα τό 1901. Τό κοσμικό του ὄνομα ἦταν Γεώργιος Καρμπαλιώτης. Μετά τίς γυμνασιακές του σπουδές μετέβη στήν ἱερά μονή τοῦ Ἁγίου Παύλου στό Ἅγιον Ὅρος ὅπου καί ἐκάρη μοναχός. Ἀκολούθως γράφτηκε στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν παρακολουθώντας παράλληλα καί παιδαγωγικά μαθήματα στή Φιλοσοφική Σχολή τοῦ ἴδιου Πανεπιστημίου. Μετά τή λήψη τοῦ πτυχίου τοῦ διορίζεται Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων καί παραμένει ἕως τό ἔτος 1933 ὅταν μετατίθεται ὡς Ἱεροκήρυκας στή Ἱερά Μητρόπολη Μεσσηνίας. Τό 1934 μετατίθεται στήν Στρατιωτική Σχολή Εὐελπίδων στήν ὁποία καί παρέμεινε μέχρι τό 1942 ὅταν καί ἐξελέγη Μητροπολίτης Παραμυθίας. Δέν μετέβη ὅμως ποτέ στήν Μητρόπολή του λόγω τῆς ἐμπόλεμης κατάστασης. Τό 1943 μετατίθεται στή Μητρόπολη Ζιχνῶν γιά νά παραμείνει ἐκεῖ ἕως τό 1951.

Στίς 25 Σεπτεμβρίου 1951 μετατίθεται στήν Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος στή θέση τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἰεζεκιήλ. Ἀνέπτυξε πλούσιο ποιμαντικό καί ἱεραποστολικό ἔργο, ἐνῶ ἡ συμβολή τοῦ Μητροπολίτου στήν ἀντιμετώπιση τῶν καταστρεπτικῶν σεισμῶν τοῦ 1954 πού ἔπληξαν τήν Καρδίτσα ἀλλά καί τήν εὐρύτερη περιοχή ἦταν ἀποτελεσματική. Γι’ αὐτό τό λόγο ἀπέσπασε ἀπό τήν ἑλληνική πολιτεία τά συγχαρητήρια καί τόν δημόσιο ἔπαινο ἐνῶ ἡ ἑλλαδική Ἐκκλησία τόν τίμησε κι αὐτή μέ τόν δικό της τρόπο. Ὑποστήριξε τά «Θεσσαλικά Γράμματα» καί ὑπῆρξε συνεργάτης τῆς Ἱστορικῆς καί Λαογραφικῆς Ἑταιρείας τῶν Θεσσαλῶν καί τῆς Λαϊκῆς Βιβλιοθήκης Καρδίτσας. Ποιμενάρχης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων παρέμεινε ἕως τό 1967.

Ο μακαριστοσ Κωνσταντίνος

Ὁ μακαριστός Κωνσταντῖνος (κατά κόσμον Σακελλαρόπουλος) γεννήθηκε τό 1918 στά Δουμενά Καλαβρύτων. Σπούδασε στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν (κατέστη πτυχιοῦχος τό 1948) καί στή Σχολή Ἱεροκηρύκων τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας. Στίς τάξεις τοῦ ἱεροῦ Κλήρου εἰσῆλθε τό 1950. Ὑπηρέτησε ὡς ἱεροκῆρυξ Ἱερῶν Μητροπόλεων. Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων ἐξελέγη τό 1968 καί διετέλεσε σ’ αὐτήν τή θέση μέχρι τό 1974. Ἀνέπτυξε πλούσιο φιλανθρωπικό καί ἱεραποστολικό ἔργο.

Ο μακαριστος Κλεοπας

Γεννήθηκε στήν Ἀττάλεια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας τό 1913. Ἀποφοίτησε ἀπό τήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν τό 1950. Διάκονος χειροτονήθηκε τό 1937 καί πρεσβύτερος τό 1945. Ὑπηρέτησε ὡς ἐφημέριος στίς Ἱερές Μητροπόλεις Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος, Δημητριάδος, Μαρωνείας, καί Φθιώτιδος. Τό 1951 ὑπηρέτησε ὡς Ἱεροκῆρυξ στήν Ἱερά Μητρόπολη Μεσσηνίας καί ὡς Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Τρίκκης καί Σταγών ἀπό τό 1952 ἕως 1958. Διετέλεσε Καθηγητής στίς Ἐκκλησιαστικές Σχολές Καλαμάτας καί Τρικάλων. Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος ἐξελέγη τό 1974. Ἐκοιμήθη στίς 5 Σεπτεμβρίου 1999.

Ὁ μητροπολίτης Βρεσθένης κ. Θεόκλητος (κατά κόσμον Θεόδωρος) Κουμαριανός γεννήθηκε τό 1953 στόν Βόλο. Εἶναι πτυχιοῦχος της Ἀνωτέρας Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης καί τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ὁμιλεῖ τήν ἀγγλική γλώσσα. Διετέλεσε Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος, Διευθυντής τοῦ Οἰκοτροφείου τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Λυκείου Βόλου, τῆς ἐφημερίδος «Πληροφόρηση», τοῦ Ρ/Σ «Ὀρθόδοξη Μαρτυρία», ὑπεύθυνος τῶν μαθητικῶν κατασκηνώσεων καί Ἐκπρόσωπος Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Μάκ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Χριστοδούλου. Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων ἐξελέγη στίς 14 Ὀκτωβρίου 1999.

Κατά τη διάρκεια της ποιμαντορίας του ανέπτυξε πλούσιο ποιμαντικό, κοινωνικό, φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό έργο. Παραιτήθηκε την 1η Μαρτίου 2005 και εντός του έτους 2006 κατεστάθη μητροπολίτης Βρεσθένης.

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008

ΤΟΙΟΥΤΟΣ ΕΠΡΕΠΕΝ ΗΜΙΝ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ...

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης
κ. Ἀντώνιος Κόμπος
+(1920-2005)

«Ἐγὼ εἶχα γέροντα τὸν Μητροπολίτη Κορινθίας, ποῦ πῆγε μετὰ στὴν Ἀμερική. Αὐτός μοῦ εἶχε πεῖ ὅτι ὁ ἐπίσκοπος εἶναι καλόγερος καὶ ἔτσι πρέπει νὰ εἶναι»

Ἐκοιμήθῃ ἐν Κυρίῳ τῇ 17/12/2005.


Ἐγκωμιαστικὸν Τροπάριον Image Hosted by ImageShack.us

Ὡς πρὸς τὸ Συνάναρχον Λόγον
Σισσανίου ποιμένα σεμνὸν Ἀντώνιον,
τὸν ἁπλοῦν ἐν τοῖς τρόποις καὶ ἱερέων ταγὸν,
τῆς σοφίας ἐραστὴν τὸν πολυφίλητον*
ὢν ὑπερόπτην ὑλικῶν
καὶ λατρείας τοῦ Χριστοῦ
διάκονον θεοφόρον*
Ἀρχιθύτην τῆς Σιατίστης
ἀπὸ καρδίας ἐπελεύσομεν.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ κ.κ.ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Ἀντώνιος Κόμπος ἐγεννήθη τῷ 1920 εἰς Ἄργος Ἀργολίδος. Εἶναι ἀπόφοιτος τῆς Μαρασλείου Παιδαγωγικῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν καὶ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Μετεξεπαιδεύθη εἰς τὰ Πανεπιστήμια Ὀξφόρδης καὶ Παρισίων. Διετέλεσε καθηγητὴς καὶ Διευθυντὴς Ἱερατικῶν Σχολῶν. Κατὰ τὰ ἔτη 1971-74 ὑπηρέτησεν ὡς Ἱεροκήρυξ εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας. Διάκονος ἐχειροτονήθη εἰς τὰς 3.12.67, πρεσβύτερος δὲ εἰς τὰς 4.12.67. Τὴν 23ην Μαΐου 1974 ἐξελέγη Μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης. Ἐξέδωκεν ἀξιόλογα ἐπιστημονικὰ ἔργα. Ἐδημοσίευσε βιβλιοκρισίας καὶ ἄρθρα ἐποικοδομητικὰ εἰς διάφορα περιοδικά.

******

«ΣΙΤΑΝΙΟΥ KAI ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

Ὁ «ἀσκητὴς τῆς πόλης» πού δέν ἀκολουθεῖ τὴν... τεχνολογία

Τὸν χαρακτηρίζουν «ἀσκητῇ τῆς πόλης». Μαγειρεύει μόνος του, καθαρίζει ὁ ἴδιος τὸ μητροπολιτικὸ σπίτι, δέν χρησιμοποιεὶ κινητὸ τηλέφωνο, ἐνῶ σπάνια μιλὰ καὶ στό σταθερό. Ἐπισκέπτεται τὴν Ἀθῆνα γιά νά συμμετάσχει στίς Συνόδους χρησιμοποιώντας... τὸ λεωφορεῖο τοῦ ΚΤΕΛ, κάνει περιοδεῖες στά «κουτσοχώρια» μὲ τὰ πόδια καὶ ἔχει ξεχάσει πῶς εἶναι τὰ πλούσια ἀρχιερατικὰ ἄμφια. «Ἐγὼ εἶμαι ἔνας καλόγερος», ἐπιμένει ὁ ἴδιος.

Ὁ 84χρονος Μητροπολίτης Σισσανίου καὶ Σιατίστης Ἀντώνιος ξεχωρίζει για τήν λιτή καὶ ταπεινὴ ζωή ποῦ κάνει. Μητροπολίτης ἀπὸ τὶς «Νέες Χῶρες», τρέφει θαυμασμὸ γιά τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, «εἶναι ἅγιος ἄνθρωπος», λέει.

«Τὶ νά τὸ κάνει ἔνας καλόγερος τὸ κινητό, ἀφῆστε ποῦ βλάπτει κιόλας», ἀπαντά μὲ χαμόγελο στήν παρατήρηση τῶν «ΝΕΩΝ», ὅτι δέν ἀκολουθεῖ τὴν τεχνολογία. «Ἐγὼ εἴχα γέροντα τὸν Μητροπολίτῃ Κορινθίας, ποῦ πῆγε μετὰ στήν Ἀμερική. Αὐτός μου εἶχε πεῖ ὅτι ὁ ἐπίσκοπος εἶναι καλόγερος καὶ ἔτσι πρέπει νά εἶναι». Ὅταν καλεῖται νά σχολιάσει τὸ ὅτι δέν συμβαίνει τὸ ἴδιο μὲ ἄλλους μητροπολίτες, περιορίζεται νά πεῖ πὼς «πρέπει νά ἔχουμε ἀκτημοσύνη, καρτερία καὶ παρθενία, αὐτὲς εἶναι οἱ ἀρετὲς τοῦ μοναχοῦ».

«Ἅγιος ἄνθρωπος». Οἱ κάτοικοι τῆς Σιάτιστας κάνουν λόγο γιά «ἅγιο ἄνθρωπο», ποῦ εἶναι κλειστός, δέν δίνει δικαιώματα καὶ ζεῖ ὅπως οἱ καλόγεροι. Μερικοὶ ὑποστηρίζουν ὅτι ἔχει περιορισμένη παρουσία στά κοινά, τονίζοντας πάντως ὅτι ἀποτελεῖ «στάση ζωῆς» γιά τὸν ἴδιο. «Εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ καλός. Δέν εἶναι διακοσμητικός, ἀρνεῖται τὰ λούσα καὶ τὶς πολυτέλειες, οὔτε αὐτοκίνητο δέν ἔχει», εἶπε ὁ κ. Γιῶργος Ῥάμος, ποῦ διατηρεὶ περίπτερο στήν Σιάτιστα. «Τὶ σχέση μπορεὶ νά ἔχει αὐτὸς ὁ μητροπολίτης μὲ τοὺς ἄλλους, ποὺ ἔχουν καταθέσεις δισεκατομμυρίων», συμπληρώνει ὁ κ. Νῖκος Τζάλας.

Ὁ Μητροπολίτης Σισσανίου καὶ Σιατίστης ἀπαντά μὲ χαμόγελο σὲ ὅλα. Ὅταν ὅμως καλεῖται νά σχολιάσει τὰ σκάνδαλα ποῦ συνταράσσουν τὸ τελευταῖο διάστημα τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, παίρνει ἀποστάσεις. «Δέν θὰ κρίνω κανέναν, ἐγὼ εἶμαι πιὸ ἁμαρτωλὸς ἀπ' ὅλους, δέν μπορὼ να πῶ τίποτε. Ἡ Ἱεραρχία ἀποφάσισε νά γίνει κάθαρση», λέει καὶ κλείνει τὸ θέμα.

«Εὐτυχῶς ἔχουμε δωρεές». Ὄσο γιά τὶς περιουσίες τῶν Μητροπόλεων, ὁ ἴδιος ἀποκαλύπτει, χωρὶς μάλιστα νά ἐρωτηθεί, ὅτι τὰ ἐτήσια ἔσοδα ἀπὸ τοὺς ναοὺς δέν ὑπερβαίνουν τίς τέσσερις χιλιάδες εὐρώ. «Εὐτυχῶς ἔχουμε καὶ κάποιες δωρεὲς καὶ φροντίζουμε τὰ παιδιὰ νά σπουδάσουν· μὲ πενταροδεκάρες καὶ φραγκοδίφραγκα χτίσαμε μοναστήρια», λέει. Ἡ Μητρόπολη Σιατίστης πληρώνει τὸ ἐνοίκιο δύο φοιτητῶν στήν Θεσσαλονίκη, ἐνῶ χορηγεῖ μηνιαῖο βοήθημα 100 εὐρώ σὲ φοιτητές ποῦ κατάγονται ἀπὸ τὴν περιοχή.

Εἶναι πρόθυμος νά ξεναγήσει στά διαμερίσματα τῆς Μητρόπολης, ἐνῶ παράλληλα ἰκανοποιεῖ ὅλα τὰ αἰτήματα ὑπαλλήλων καὶ μοναχῶν. Ἡ μοναχὴ Εἰρήνη, ἀπὸ τὸ μοναστῆρι τῆς Κοίμησης τῆς Θεοτόκου, ποῦ ἐπισκέφθηκε τήν Μητρόπολη γιά δουλειὲς τοῦ μοναστηρίου, λέει: «Δέν τὸν βλέπετε, πόσο ταπεινὸς εἶναι; Ἀκόμη καὶ τὰ ῥάσα του τὰ πλένει ὁ ἴδιος, δέν ἀφήνει κανέναν νά τὸν βοηθήσει».

«Εἶναι κατ' οὐσίαν ἀσκητής, ζεῖ γι' αὐτό ποῦ τάχθηκε, ποὺ δέν εἶναι ἐπάγγελμα ἀλλὰ λειτούργημα», ὑποστήριξε ὁ ὑπάλληλος τῆς Μητρόπολης κ. Ζήσης Γούτας. Ὁ Μητροπολίτης ἀσχολεῖται καὶ μὲ τὶς δουλειές, ἐξυπηρετώντας τὸν κόσμο ποῦ ἔρχεται νά τὸν συναντήσει. «Δέν ἀρνεῖται σὲ κανέναν νά ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ πρόβλημά του».

Ἡ μεγάλη ἀγάπη του εἶναι τὰ «κουτσοχώρια», ὅπως χαρακτηρίζει ὁ ἴδιος τὰ ὀρεινὰ χωρία τῆς περιφερείας του, αὐτὰ τῶν 20 καὶ 30 κατοίκων. «Πήγαινα σὲ ἕνα χωριὸ μὲ στρατιωτικὸ αὐτοκίνητο καὶ τὰ ὑπόλοιπα τὰ περπατούσα μὲ τὰ πόδια». Αἰσθάνεται ἀκμαῖος γιά νά συνεχίσει τίς περιοδεῖες του σὲ ὄλες τίς ἐνορίες τῆς Μητρόπολης, παρὰ τὰ χρόνια του. «Ὅταν ὕστερα ἀπὸ χρόνια δέν θὰ μπορῶ ἄλλο, θὰ ἀποσυρθῶ στό μοναστήρι, ἐκεῖ εἶναι ἡ ζωή μου», καταλήγει.»



ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

"ΤΑ ΝΕΑ"

«Ἀντώνιος: (ὁ Μητροπολίτης Σισσανίου καὶ Σιατίστης ­ στήν «Ἐσπρέσσο» ­ για τὶς μετακινήσεις του στήν Ἀθῆνα μὲ τρόλεϊ)

«Δέν μὲ πειράζει ποῦ δέν ἔχω αὐτοκίνητο, ὅπως οἱ ἄλλοι μητροπολίτες, οὔτε ποῦ μὲ ἀποκαλοῦν δεσπότῃ τῶν τρόλεϊ. Μπορεὶ νά κουράζομαι ἀλλά, δόξα τῷ Θεῷ, ἀκόμη κρατιέμαι γερὰ στά πόδιά μου».»

* * *

Ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ" ἀντιγράφουμε τὰ ἐξῆς σχετικά:

«... Πάντα χωρὶς θόρυβο, σεμνός, ταπεινός, λιτοδίαιτος, πρότυπο ἱερέα, ποὺ ἀρέσει στὸ Μέγα Διδάσκαλο.

Δὲν τὸν ξεχώριζες ἀνάμεσα στοὺς κληρικοὺς τῆς Μητρόπολής του. Ἐκεὶ ποὺ τὸν ἔβλεπες, χανόταν σὰν νὰ μὴ ἦταν αὐτὸς ὁ Μητροπολίτης, ἀλλὰ κάποιος ἄσημος ὑποτακτικός. Τὸν ἀναγνώριζες, ὅμως, ἀπὸ τὴν λεπτὴ φιγούρα του, τὴ ζωντάνια τῶν ματιῶν του, τὴν ἁπαλή του εὐγένεια, τὰ φθαρμένα του ράσα. Ξεχνοῦσε τὸ φαγητό, ἀλλὰ πάντα εἶχε κάτι νὰ κάνει. Ἔμπαινε μπροστά κι' ἂν ἀκολουθοῦσαν καὶ οἱ ἄλλοι καλῶς κι' ἂν ὄχι, πάλι καλῶς. Ὅμως, ἕναν τέτοιο ποιμένα ποιὸς νὰ τὸν ἀφήνει μόνο του. Φωνὴ ἦταν τὸ παράδειγμά του καὶ προσκλητήριο!

Δὲν σήκωσε ποτὲ τὴ φωνή του σὲ κανένα. Νουθετοῦσε μὲ τὸ βλέμμα του, μὲ τὸ παράδειγμά του καὶ «δίκαζε» μὲ τὸ πνευματικό του ἀνάστημα.

Ἀντώνιος Κόμπος. Μελετητὴς καὶ κάτοχος τῶν Γραφῶν. Τὶς τηροῦσε καὶ εἶχε λάμψη στὸ πρόσωπό του. Τὶς δίδασκε αὐθεντικὰ καὶ ἔσωζε ψυχές. Φλογερὸς ἱεροκήρυκας. Τὸν γνώρισα καὶ συνδέθηκα μαζί του, ὅταν ὑπηρέτησε ὡς διευθυντὴς στὴν Ἐκκλησιαστικὴ Σχολὴ τῆς ἰδιαίτερης πατρίδας μου Ξάνθης. Διευθυντὴς ὅλη τὴν ἑβδομάδα καὶ τὴν Κυριακὴ ἱεροκήρυκας. Ἀπὸ μέρες πρίν, ἄντρες καὶ γυναῖκες ρωτοῦσαν νὰ μάθουν, ποῦ θὰ κηρύξει, γιὰ νὰ εἶναι ἐκεῖ.

Ὡς ποιμένας στοργικὸς μὲ ὅλους. Οἰκοδόμος, ποὺ ἔφτιαχνε ἀπὸ τὰ μέσα ἐρείπια ἀνθρώπους μὲ γερὰ θεμέλια. Θυσιαζόταν γιὰ τὰ πρόβατά του ἀπὸ πρωΐας μέχρι νυκτός. Γι' αὐτὸ δέχτηκε νὰ γίνει ἐπίσκοπος, ὄχι γιὰ τὰ μεγαλεῖα ἢ γιὰ νὰ χειρίζεται δεσποτικὰ τὴν ἀπόλυτη ἐξουσία, ποὺ δίνει στοὺς μητροπολίτες ὁ Νόμος «περὶ δικαιοσύνης» τοῦ 1932. Στεναχωριόταν πολὺ καὶ δὲν τὸ ἔκρυβε, ὅταν ἦταν ὑποχρεωμένος νὰ «σκεπάσει» τὸ ράσο, ποὺ τιμοῦσε καὶ λάτρευε μὲ τὰ πολυτελῆ ἄμφια τοῦ πρωτοκόλλου...

Ταπεινός, πάμπτωχος, ἀπίστευτα λιπόσαρκος. Πλούσιος σὲ γνώσεις, θεολογικὲς βέβαια. Ἀπεριόριστα καλός...».

«"Πέταξε" μὲ τὰ φτερὰ τοῦ δικαίου εἰς τοὺς οὐρανούς!» τοῦ κ. Γαβριὴλ Θ. Λαμψίδη

* * *

Μιὰ μικρὴ προσωπικὴ μαρτυρία: Ὅταν ζοῦσε ὁ γέροντάς μου, ὁ ὁποῖος γνώριζε τὸν Ἅγιο Σιατίστης ἀρκετὰ καλά προτοῦ αὐτὸς γίνει Μητροπολίτης, μοῦ ἀνέφερε τὸν Ἅγιο Σιατίστης Ἀντώνιο Κόμπο ὡς τὸν κορυφαῖο τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἔτσι ὅταν κοιμήθηκε ὁ γέροντάς μου, πῆρα τηλέφωνο τὸν Ἅγιο Σιατίστης γιὰ νὰ τὸν ἐπισκεφθῶ. Μου εἶπε νὰ πάω σὲ κάποιες ἡμέρες, στὶς 22 Ἰουνίου 2004, ἐπειδὴ ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες εἶχε πολλὲς ὑποχρεώσεις. Ξεκίνησα τρεῖς τὸ πρωῒ ἀπὸ τὸ σπίτι μου μὲ τὸ αὐτοκίνητό μου, καὶ κατὰ τὶς ἔντεκα τὸ πρωῒ ἦμουν ἔξω ἀπὸ τὴν Μητρόπολη Σισανίου καὶ Σιατίστης. Πρώτη μου φορὰ ποὺ ἐπισκεπτόμουν Μητροπολίτη. Μπαίνω σε ἕνα μικρὸ σχετικὰ δωμάτιο μὲ λίγα γραφεῖα, ποὺ μᾶλλον ὑπόγειο θύμιζε, καὶ ζήτησα τὸν Σεβασμιώτατο. Σὲ ἕνα ἴσως λεπτό τῆς ὥρας ἔρχεται σὲ αὐτὸ τὸ ὑπόγειο ἕνας ταπεινὸς Χαριτωμένος Γέροντας, σκυφτὸς ἀπὸ τὴν ἠλικία, ποὺ θύμιζε μᾶλλον Γέροντα μοναχό, παρὰ τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ συνήθως βλέπουμε στὶς μικρὲς ὀθόνες. Αὐτὸς ὁ ταπεινὸς Γέροντας ἦταν ὁ Σεβασμιώτατος! Ἤρθε γιὰ νὰ μὲ προϋπαντήσει, ἕναν τυχαῖο νέο, ποὺ οὔτε κὰν τὸν γνώριζε. Ἀφοῦ μὲ ὀδήγησε στὸ γραφεῖο του στὸν ἐπάνω ὄροφο, ἐξομολογήθηκα, καὶ μετὰ ἄρχισε νὰ μὲ νουθετεῖ μὲ τὰ σοφὰ καὶ πνευματικά του λόγια. Αὐτὸ ποῦ μοῦ ἔκανε μεγάλη ἐντύπωση, καὶ θέλω νὰ τὸ καταθέσω, εἶναι ὅτι μοῦ μίλησε ὅτι ἔχουμε τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὴν Ἐκκλησία μας. Καὶ ὅταν τὸν ρώτησα, ἂν ποῦμε π.χ. ὅτι ὁ τάδε Ἐπίσκοπος εἶναι Αἱρετικὸς Οἰκουμενιστής, τότε αὐτὸ εἶναι Ὀμολογία Πίστεως; Ὁ Ἅγιος Γέροντας, δὲν ἦταν θετικὸς στὴν παραπάνω μου ἐρώτηση, καὶ κατάλαβα ὅτι οἱ Ἅγιοι ἔχουν τὴν διάκριση καὶ πληροφοροῦνται ἀπὸ τὸν Θεό γιὰ τὶς ὅποιες ἐνέργειές τους, εἰδικὰ στὰ θέματα τῆς Ἐκκλησίας Του.

Παναγιώτης Δ. Παπαδημητρίου

ΣΙΣΣΑΝΙΟΥ KAI ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

Ὁ «ἀσκητὴς τῆς πόλης» πού δέν ἀκολουθεῖ τὴν... τεχνολογία

Τὸν χαρακτηρίζουν «ἀσκητῇ τῆς πόλης». Μαγειρεύει μόνος του, καθαρίζει ὁ ἴδιος τὸ μητροπολιτικὸ σπίτι, δέν χρησιμοποιεὶ κινητὸ τηλέφωνο, ἐνῶ σπάνια μιλὰ καὶ στό σταθερό. Ἐπισκέπτεται τὴν Ἀθῆνα γιά νά συμμετάσχει στίς Συνόδους χρησιμοποιώντας... τὸ λεωφορεῖο τοῦ ΚΤΕΛ, κάνει περιοδεῖες στά «κουτσοχώρια» μὲ τὰ πόδια καὶ ἔχει ξεχάσει πῶς εἶναι τὰ πλούσια ἀρχιερατικὰ ἄμφια. «Ἐγὼ εἶμαι ἔνας καλόγερος», ἐπιμένει ὁ ἴδιος.

Ὁ 84χρονος Μητροπολίτης Σισσανίου καὶ Σιατίστης Ἀντώνιος ξεχωρίζει για τήν λιτή καὶ ταπεινὴ ζωή ποῦ κάνει. Μητροπολίτης ἀπὸ τὶς «Νέες Χῶρες», τρέφει θαυμασμὸ γιά τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, «εἶναι ἅγιος ἄνθρωπος», λέει.

«Τὶ νά τὸ κάνει ἔνας καλόγερος τὸ κινητό, ἀφῆστε ποῦ βλάπτει κιόλας», ἀπαντά μὲ χαμόγελο στήν παρατήρηση τῶν «ΝΕΩΝ», ὅτι δέν ἀκολουθεῖ τὴν τεχνολογία. «Ἐγὼ εἴχα γέροντα τὸν Μητροπολίτῃ Κορινθίας, ποῦ πῆγε μετὰ στήν Ἀμερική. Αὐτός μου εἶχε πεῖ ὅτι ὁ ἐπίσκοπος εἶναι καλόγερος καὶ ἔτσι πρέπει νά εἶναι». Ὅταν καλεῖται νά σχολιάσει τὸ ὅτι δέν συμβαίνει τὸ ἴδιο μὲ ἄλλους μητροπολίτες, περιορίζεται νά πεῖ πὼς «πρέπει νά ἔχουμε ἀκτημοσύνη, καρτερία καὶ παρθενία, αὐτὲς εἶναι οἱ ἀρετὲς τοῦ μοναχοῦ».

«Ἅγιος ἄνθρωπος». Οἱ κάτοικοι τῆς Σιάτιστας κάνουν λόγο γιά «ἅγιο ἄνθρωπο», ποῦ εἶναι κλειστός, δέν δίνει δικαιώματα καὶ ζεῖ ὅπως οἱ καλόγεροι. Μερικοὶ ὑποστηρίζουν ὅτι ἔχει περιορισμένη παρουσία στά κοινά, τονίζοντας πάντως ὅτι ἀποτελεῖ «στάση ζωῆς» γιά τὸν ἴδιο. «Εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ καλός. Δέν εἶναι διακοσμητικός, ἀρνεῖται τὰ λούσα καὶ τὶς πολυτέλειες, οὔτε αὐτοκίνητο δέν ἔχει», εἶπε ὁ κ. Γιῶργος Ῥάμος, ποῦ διατηρεὶ περίπτερο στήν Σιάτιστα. «Τὶ σχέση μπορεὶ νά ἔχει αὐτὸς ὁ μητροπολίτης μὲ τοὺς ἄλλους, ποὺ ἔχουν καταθέσεις δισεκατομμυρίων», συμπληρώνει ὁ κ. Νῖκος Τζάλας.

Ὁ Μητροπολίτης Σισσανίου καὶ Σιατίστης ἀπαντά μὲ χαμόγελο σὲ ὅλα. Ὅταν ὅμως καλεῖται νά σχολιάσει τὰ σκάνδαλα ποῦ συνταράσσουν τὸ τελευταῖο διάστημα τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, παίρνει ἀποστάσεις. «Δέν θὰ κρίνω κανέναν, ἐγὼ εἶμαι πιὸ ἁμαρτωλὸς ἀπ' ὅλους, δέν μπορὼ να πῶ τίποτε. Ἡ Ἱεραρχία ἀποφάσισε νά γίνει κάθαρση», λέει καὶ κλείνει τὸ θέμα.

«Εὐτυχῶς ἔχουμε δωρεές». Ὄσο γιά τὶς περιουσίες τῶν Μητροπόλεων, ὁ ἴδιος ἀποκαλύπτει, χωρὶς μάλιστα νά ἐρωτηθεί, ὅτι τὰ ἐτήσια ἔσοδα ἀπὸ τοὺς ναοὺς δέν ὑπερβαίνουν τίς τέσσερις χιλιάδες εὐρώ. «Εὐτυχῶς ἔχουμε καὶ κάποιες δωρεὲς καὶ φροντίζουμε τὰ παιδιὰ νά σπουδάσουν· μὲ πενταροδεκάρες καὶ φραγκοδίφραγκα χτίσαμε μοναστήρια», λέει. Ἡ Μητρόπολη Σιατίστης πληρώνει τὸ ἐνοίκιο δύο φοιτητῶν στήν Θεσσαλονίκη, ἐνῶ χορηγεῖ μηνιαῖο βοήθημα 100 εὐρώ σὲ φοιτητές ποῦ κατάγονται ἀπὸ τὴν περιοχή.

Εἶναι πρόθυμος νά ξεναγήσει στά διαμερίσματα τῆς Μητρόπολης, ἐνῶ παράλληλα ἰκανοποιεῖ ὅλα τὰ αἰτήματα ὑπαλλήλων καὶ μοναχῶν. Ἡ μοναχὴ Εἰρήνη, ἀπὸ τὸ μοναστῆρι τῆς Κοίμησης τῆς Θεοτόκου, ποῦ ἐπισκέφθηκε τήν Μητρόπολη γιά δουλειὲς τοῦ μοναστηρίου, λέει: «Δέν τὸν βλέπετε, πόσο ταπεινὸς εἶναι; Ἀκόμη καὶ τὰ ῥάσα του τὰ πλένει ὁ ἴδιος, δέν ἀφήνει κανέναν νά τὸν βοηθήσει».

«Εἶναι κατ' οὐσίαν ἀσκητής, ζεῖ γι' αὐτό ποῦ τάχθηκε, ποὺ δέν εἶναι ἐπάγγελμα ἀλλὰ λειτούργημα», ὑποστήριξε ὁ ὑπάλληλος τῆς Μητρόπολης κ. Ζήσης Γούτας. Ὁ Μητροπολίτης ἀσχολεῖται καὶ μὲ τὶς δουλειές, ἐξυπηρετώντας τὸν κόσμο ποῦ ἔρχεται νά τὸν συναντήσει. «Δέν ἀρνεῖται σὲ κανέναν νά ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ πρόβλημά του».

Ἡ μεγάλη ἀγάπη του εἶναι τὰ «κουτσοχώρια», ὅπως χαρακτηρίζει ὁ ἴδιος τὰ ὀρεινὰ χωρία τῆς περιφερείας του, αὐτὰ τῶν 20 καὶ 30 κατοίκων. «Πήγαινα σὲ ἕνα χωριὸ μὲ στρατιωτικὸ αὐτοκίνητο καὶ τὰ ὑπόλοιπα τὰ περπατούσα μὲ τὰ πόδια». Αἰσθάνεται ἀκμαῖος γιά νά συνεχίσει τίς περιοδεῖες του σὲ ὄλες τίς ἐνορίες τῆς Μητρόπολης, παρὰ τὰ χρόνια του. «Ὅταν ὕστερα ἀπὸ χρόνια δέν θὰ μπορῶ ἄλλο, θὰ ἀποσυρθῶ στό μοναστήρι, ἐκεῖ εἶναι ἡ ζωή μου», καταλήγει.»

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ κ.κ.ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης κ.κ. Ἀντώνιος Κόμπος ἐγεννήθη τῷ 1920 εἰς Ἄργος Ἀργολίδος. Εἶναι ἀπόφοιτος τῆς Μαρασλείου Παιδαγωγικῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν καὶ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Μετεξεπαιδεύθη εἰς τὰ Πανεπιστήμια Ὀξφόρδης καὶ Παρισίων. Διετέλεσε καθηγητὴς καὶ Διευθυντὴς Ἱερατικῶν Σχολῶν. Κατὰ τὰ ἔτη 1971-74 ὑπηρέτησεν ὡς Ἱεροκήρυξ εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας. Διάκονος ἐχειροτονήθη εἰς τὰς 3.12.67, πρεσβύτερος δὲ εἰς τὰς 4.12.67. Τὴν 23ην Μαΐου 1974 ἐξελέγη Μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης. Ἐξέδωκεν ἀξιόλογα ἐπιστημονικὰ ἔργα. Ἐδημοσίευσε βιβλιοκρισίας καὶ ἄρθρα ἐποικοδομητικὰ εἰς διάφορα περιοδικά.

******

ΠΩΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ;;;;;

Πῶς ἀλήθεια κατάντησαν οἱ ῥασοφόροι καὶ δημιουργοῦν τὴν ἀπέχθεια τοῦ πιστοῦ μὲ τὶς πράξεις τους; Οἱ ἱερεῖς νά πάψουν νά κοιτοὺν τὸ χρῆμα καὶ τήν δόξᾳ. Αὐτοί ποῦ ὁρκίστηκαν γιά νά ὑπηρετοῦν τὸ Θεὸ πρέπει νά εἶναι ὑπὲρ ἀξιοπρεπεῖς. Πρέπει νά μαζέψουν καὶ πάλι τὸν κόσμο ἀπὸ τὴν κραιπάλη καὶ τὴν ἀνωμαλία που ὑπάρχει. Συνέλθετε γιατὶ ὁ Κύριος εἶναι θυμωμένος μαζὶ σας. Ὀργανωθεῖτε καὶ διαλαλεῖτε στούς ἀπίστους τὴν τριαδικὴ πίστη. Μόνο αὐτὴ εἶναι πραγματική. Μὴν κάνετε μὲ τὴν συμπεριφορὰ σας τὸν πλανήτῃ ἀλλόθρησκο. Ὁ Θεὸς ἔχει στείλει στήν γῆ τοὺς μάρτυρες καὶ στρατιὲς ἀγγέλων δίδοντας ἐντολὲς νά γυρίζουν στά νοσοκομεῖα καὶ στούς ἀδυνάτους ἀπὸ χρήματα. Κάντε καὶ ἔσεις τὸ ἴδιο, καλοί μου ῥασοφόροι. Ἐμπρὸς λοιπὸν να δουλέψουμε ὅλοι για τὸν Θεό. Ἔτσι θὰ ἔρθει ἡ εὐημερία. Μόνο ἡ τριαδικὴ δύναμη θὰ φέρει τὴν ἂνοιξῃ στίς καρδιὲς τῶν πονεμένων. Κόσμε τοῦ Χριστοῦ προσεύχεσθε γιά μία καλύτερη ἡμέρα. Ὁ Κύριος θὰ μᾶς βοηθήσει.

Ἀπὸ τὸν ΣΤΥΛΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η

ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΜΑΣ
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Κατόπιν ἐγγράφου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν μᾶς καθίσταται ἡ προσοχὴ πρὸς ἕνα πρόσωπο τὸ ὁποῖο κυκλοφορεῖ σὲ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ ἐπικράτεια καὶ παρουσιάζεται ὡς μοναχὸς ἀπὸ τὴν Σερβία μὲ τὸ ὄνομα κ. Μπόσκο Τόπολιτς(Bosko Topolic).
Ψευδοφέρεται καὶ αὐτοαποκαλεῖται ἄλλοτε ὡς μοναχὸς Θεόδωρος καὶ ἂλοτε ὡς συνταξιοῦχος Ἱερέας ἐκμεταλευόμενος τοὺς εὐπίστους ἀνθρώπους διὰ προσωπικὸ του ὄφελος.
Μᾶς ἐφιστᾶται ἡ προσοχὴ.
Προσέξετε.
Ὑπάρχει καὶ κάποιος ἄλλος καθηρημένος Ἱερεύς,(ἀπό τήν Κύπρο) κάποιος μὲ τὸ ὄνομα Λουκᾶς στὴν περιοχή μας.
Τώρα ἀπευθύνομαι καὶ στὴν Μητρόπολή μας. Τί γίνεται μ’ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο;
Χριστιανοί.
Προσέξετε τὶς παγίδες ποὺ στήνουν αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ ἄνθρωποι. Ξέρω καὶ καταλαβαίνω ὅτι ὑπάρχουν προβλήματα. Τώρα τὸ πὼς θὰ λυθοῦν ὑπάρχει ὁ τρόπος. Συνεχής ἐξομολόγησι καὶ μετάληψι, προσευχὴ πολύ. Ὑπάρχει ὁ Δεσπότης μας, ἐπισκεφτεῖτε τον, ζητεῖστε τὴν συμβουλή του.
Προσοχὴ ὁ διάβολος καραδ
oκεί στὴν γωνία.
Σκεφτῆτε καὶ πεῖτε(γιατί ὄχι καὶ ἀπ’ ἔξω σας φωναχτά) δὲν σὲ θέλουμε Διάβολε, δὲν θέλουμε τοὺς Ἀγγέλους σου, δὲν θέλουμε τὴν λατρεία σου καὶ ὅσους σὲ ἀκολουθοῦν. Ἐμεῖς εἴμαστε μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μὲ τοὺς Ἁγίους του, αὐτὸν μόνον ἀσπαζόμεθα καὶ ὑμνολογοῦμεν εἰς πάντας τούς αἰώνας.

+Ν.Κ

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008

Ποιούς κανόνες παραβιάζει ἡ συμφωνία μὲ τὸ Φανάρι

17ος ΚΑΝΩΝ Δ’ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ

Τς κθ’ ‘εκάστην παρχίαν γροικικς παροικίας, γχωρίους, μένειν παρασαλεύτους παρ τος κατέχουσιν ατς πισκόποις, κα μάλιστα ε τριακονταετ χρόνον ταύτας βιάστως διακατέχοντες κονόμησαν. Ε δ ντς τν τριάκοντα τν γεγένηται τίς, γένοιτο περ ατν μφισβήτησις, ξεναι τος λέγουσιν δικῆσθαι, περ τούτων κινεν παρ τ συνόδω τς παρχίας. Ε δ τις δικοτο παρ το δίου μητροπολίτου, παρ τ ξάρχ τς διοικήσεως, τ Κωνσταντινουπόλεως θρόνω δικαζέσθω, καθ’ προείρηται. Ε δ κα τις κ βασιλικς ξουσίας καινίσθη πόλις, αθις καινισθείη, τος πολιτικος κα δημοσίοις τύποις, κα τν κκλησιαστικν παροικιν τάξις κολουθείτω.

Ἒ ρ μ η ν ε ί α.

Ἀγροικικαὶ παροικίαι εἶναι ἐνορίαι μικραί, αἳ ὁποιαι καὶ εἰς τὰ ἄκρα καὶ μακρυνὰ μέρη εὐρίσκοντο, καὶ ἀπὸ ὀλίγους ἀνθρώπους ἐκατοικούντο, μονοίκια ὀνομαζόμεναι. Ἐγχώριοι δὲ παροικίαι, εἶναι ἐνορίαι, αἳ ὁποῖαι καὶ εἰς ἀγροὺς καὶ χωρία ἐπλησίαζον, καὶ περισσοτέρους εἶχον τοὺς ἐγκατοίκους. Αὗται λοιπὸν αἳ παροικίαι τῆς κάθε ἐπαρχίας, προστάζει ὁ παρὼν κανών, νὰ μένουν ἀναφαίρετοι καὶ ἀναπόσπαστοι ἀπὸ τοὺς κατέχοντας αὐτάς Ἐπισκόπους, καὶ μάλιστα, ἀνίσως εἰς τριάκοντα χρόνους εἶχον αὐτάς εἰς τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν πίστει καλή, καὶ ἀβιάστως, δήλ. χωρὶς νὰ βιάσουν τινά, καὶ νὰ τᾶς ἁρπάσουν μὲ ἄδικον αἰτίαν. Εἰ δὲ ἀνάμεσα εἰς τοὺς τριάκοντα χρόνους, ἔγινε καμμία διαφορὰ περὶ τούτων, ἤ μετὰ τὸν παρόντα Κανόνα ἤθελε γένει, εἶναι ἀδεία εἰς ἐκείνους ὅπου λέγουσιν ὅτι ἀδικοῦνται δι’ αὐτάς, νὰ θεωροῦν τὴν διαφορὰν αὐτῶν εἰς τὴν Σύνοδον τῆς ἐπαρχίας. Ἐὰν δὲ τίνας ἤθελε ἀδικῇται δι’ αὐτάς ἀπὸ τὸν Μητροπολίτην του, ἂς θεωρῆ τὴν κρίσιν του εἰς τὸν Ἔξαρχον καὶ προτεύοντα τῆς Διοικήσεως, (τοῦ ὁποίου τὸ ἔργον ἔγινεν ἀνενέργητον μετὰ τὴν δ΄. ταύτην Σύνοδον, ὡς εἰπομεν), ἤ εἰς τὸν Κωνσταντινουπόλεως, καθὼς προερρρέθη. Εἰ δὲ ἕως τώρα ἐκτίσθη καμμία πόλις ἀπὸ ἐξουσίαν Βασιλικήν, ἤ εἰς τὸ ἑξῆς ἔχει διὰ νὰ κτισθῆ, τότε δὲν θέλει ζητήσει νὰ ὑποτάξη αὐτὴν ὁ γειτονεύων Ἐπίσκοπος, ὡς ἐνορίαν του, ἐπειδὴ ἡ τάξις τῶν τῆς ἐκκλησίας ἐκείνης ἐνοριῶν ἔχει νὰ ἀκολουθῆ εἰς τοὺς πολιτικοὺς νόμους καὶ προστάγματα, ὅπου ἤθελε διορίσει περὶ τῆς νεοκτισθείσης πόλεως ὁ Βασιλεύς, καὶ ὄχι τὸ ἀνάπαλιν.
Οἱ ἄλλοι δυὸ εἶναι οἱ κάτωθι:
Καν
ν ΛΗ΄ ΠΕΝΘΕΚΤΗΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΛΔ’ ΚΑΝΩΝ