Κάποιες ακραίες Προτεσταντικές αιρέσεις όπως η οργάνωση τής Σκοπιάς, διαστρέφει συστηματικά όλα σχεδόν τα Χριστιανικά δόγματα. Έτσι, είμαστε υποχρεωμένοι να εκθέτουμε αποδείξεις ακόμα και για τις σαφείς Χριστιανικές διδασκαλίες, όπως τα περί τού Αγίου Πνεύματος. Στη συγκεκριμένη μελέτη, θα δείξουμε από την Αγία Γραφή ότι το Άγιο Πνεύμα είναι Πρόσωπο, και όχι "η ενεργός δύναμη τού Θεού" όπως κακόδοξα ισχυρίζεται η Σκοπιά, και άλλες παρόμοιες αιρέσεις.
Το Άγιο Πνεύμα δεν είναι "η δύναμη τού Θεού"
Αν και μόνο η δήλωση τής Εκκλησίας για κάποιο δόγμα αρκεί για την αποδοχή του, υπάρχουν σαφή εδάφια που αποδεικνύουν ότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι η δύναμη τού Θεού, μερικά από τα οποία θα παραθέσουμε εδώ δειγματοληπτικά. Θα αρχίσουμε με το Β΄ Κορινθίους 6/ς΄ 4-7. Εκεί λέει:
"...αλλ' εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως Θεού διάκονοι εν υπομονή πολλή εν θλίψεσιν εν ανάγκαις εν στενοχωρίαις εν πληγαίς εν φυλακαίς εν ακαταστασίαις εν κόποις εν αγρυπνίαις εν νηστείαις εν αγνότητι εν γνώσει εν μακροθυμία εν χρηστότητι εν Πνεύματι Αγίω εν αγάπη ανυποκρίτω εν λόγω αληθείας εν δυνάμει Θεού δια των όπλων της δικαιοσύνης των δεξιών και αριστερών".
Στο χωρίο αυτό παρατηρούμε ότι ο απόστολος Παύλος, σε ένα σύνολο από πολλά διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα, αναφέρει ξεχωριστά το "Άγιο Πνεύμα", από τη "δύναμη τού Θεού". Αν το Άγιο Πνεύμα ήταν η δύναμη τού Θεού, δεν θα τα ανέφερε και τα δύο, γιατί θα ήταν πλεονασμός.
Ας δούμε μερικά ακόμα παρόμοια χωρία, όπου φαίνεται ότι άλλο είναι το Άγιο Πνεύμα, και άλλη η δύναμη τού Θεού:
Ρωμαίους 15/ιε΄ 19: "εν δυνάμει σημείων και τεράτων εν δυνάμει Πνεύματος Θεού"
Εδώ φαίνεται ότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι δύναμη τού Θεού, αλλά ΕΧΕΙ τη δύναμη τού Θεού, δηλαδή είναι ο φορέας της. Πρόκειται για τη δύναμη ΤΟΥ Πνεύματος, και όχι για το Πνεύμα - Δύναμη.
Αντίθετα με τα παραπάνω, υπάρχουν στην Αγία Γραφή εδάφια που δείχνουν ότι ο Θεός είναι "δύναμη", και ειδικά ο Χριστός είναι η "δύναμη τού Θεού". Παρ' όλα αυτά, κανείς αιρετικός δεν τόλμησε να πει ότι ο Θεός ή ο Χριστός δεν είναι πρόσωπα! Ας δούμε δύο εδάφια:
Ψαλμός 46/μς΄ 1: "Ο Θεός είναι καταφυγή ημών και δύναμις, βοήθεια ετοιμότατη εν ταις θλίψεσι".
Α΄ Κορινθίους 1/α΄ 23,24: "Ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον, Έλλησιν δε μωρίαν, αυτοίς δε τοις κλητοίς Ιουδαίοις τε και Έλλησιν, Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν".
Οι Χριστιανοί λοιπόν, κηρύττουν ότι η δύναμη τού Θεού είναι ο Χριστός, και όχι το Άγιο Πνεύμα. Και βεβαίως ο Χριστός είναι ΠΡΟΣΩΠΟ!
Επιχειρήματα τών αρνητών τής προσωπικότητας τού Αγίου Πνεύματος
Για να είμαστε συνεπείς, θα πρέπει να πούμε ότι οι άνθρωποι αυτοί, παρασύρονται από κάποια εδάφια τής Αγίας Γραφής τα οποία δεν κατανοούν, αλλά τα ερμηνεύουν με προχειρότητα, και χωρίς τις προϋποθέσεις τής Χριστιανικής δογματικής. Για παράδειγμα, χρησιμοποιούν εδάφια όπως αυτό που λέει: "πληρούσθε Πνεύματος Αγίου", για να πουν ότι "ένα πρόσωπο δεν μπορεί να γεμμίζει τις καρδιές όλων, ούτε είναι κάτι που δίνεται με μέτρο". Αν όμως διάβαζαν την Αγία Γραφή με περισσότερη προσοχή, θα έβλεπαν ότι αυτά που λένε, αν και ισχύουν για τα υλικά πρόσωπα, δεν ισχύουν για τα πνευματικά. Τα ίδια λόγια χρησιμοποιεί η Αγία Γραφή για τον Πατέρα και τον Υιό, για τους οποίους όμως κανείς δεν διανοήθηκε να πει ότι δεν είναι πρόσωπα:
"1. Έν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος… 4. Εν αυτώ ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων… 9. Ην το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον, ερχόμενον εις τον κόσμον… 11. εις τα ίδια ήλθεν, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον. 12. Όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού, 13. οι ουκ εξ αιμάτων, ουδέ εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν. 14. Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας" -Ιωάννης 1/α΄ 1,4,9-14.
Πώς άραγε ο Χριστός ως πρόσωπο διαμερίζεται στους πιστούς που τον "λαμβάνουν" "μέσα τους";
"κατοικήσαι τον Χριστόν δια της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών, εν αγάπη ερριζωμένοι και τεθεμελιωμένοι, ίνα εξισχύσητε καταλαβέσθαι συν πάσιν τοις αγίοις, τι το πλάτος και μήκος και ύψος και βάθος, γνώναί τε την υπερβάλλουσαν της γνώσεως αγάπην του Χριστού, ίνα πληρωθήτε εις παν το πλήρωμα του Θεού". -Εφεσίους 3/γ΄ 17-19.
Ομοίως, πώς ο Χριστός και ο Θεός εφ' όσον είναι πρόσωπα, κατοικούν στην καρδιά μας, και μας "πληρώνουν" (μας γεμίζουν);
Και αλλού ο απόστολος Παύλος, μας λέει για τον Ιησού Χριστό:
"ότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς, και εστέ εν αυτώ πεπληρωμένοι…" -Κολοσσαείς 2/β΄ 9,10
΄Όπως στο ανθρώπινο σώμα του Ιησού Χριστού ευδόκησε να κατοικήσει "ολόκληρο το πλήρωμα της Θεότητας" (Κολοσσαείς 1/α΄ 19), έτσι ευδοκεί να κατοικήσει ολόκληρη η Θεότητα στο σώμα των τελείων Χριστιανών. Επειδή σε ό,τι μετέχει η κεφαλή της Εκκλησίας, ο Ιησούς Χριστός κατά φύσιν, στο ίδιο μετέχει και το σώμα του, (η Εκκλησία), κατά χάριν. Τόσο ο Πατέρας λοιπόν, όσο ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, διαμερίζονται στις καρδιές τών πιστών, και μπορούν να παραμένουν πρόσωπα.
Και για να δείξουμε πόσο αγνοούν την Αγία Γραφή οι άνθρωποι αυτοί, θα δείξουμε ένα εδάφιο, που λέει ότι ακόμα και ο Σατανάς μπορεί να γεμίσει την καρδιά κάποιου ανθρώπου:
Είπεν δε Πέτρος: "Ανανία δια τι επλήρωσεν ο Σατάνας την καρδίαν σου ψεύσασθαί σε το Πνεύμα το Άγιον και νοσφίσασθαί σε από της τιμής του χωρίου;" -Πράξεις 5/ε΄ 3.
Δεν φτάνει όμως να αποδεικνύουμε τα λογικά σφάλματα τών αρνητών τού Αγίου Πνεύματος. Για να τους βοηθήσουμε να το καταλάβουν, πρέπει να δείξουμε και αποδείξεις ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πρόσωπο. Και το δύσκολο εδώ, δεν είναι να βρούμε τέτοια εδάφια στην Αγία Γραφή, αλλά είναι δύσκολο ποια εδάφια να πρωτογράψουμε, από τα χιλιάδες εδάφια που αποδεικνύουν ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πρόσωπο. Ας παραθέσουμε εδώ μερικά χωρία δειγματοληπτικά:
Ιωάννης 14/ιδ΄ 26: "Ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το ΄Αγιον ό πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, Εκείνος υμάς διδάξει πάντα και υπομνήσει υμάς πάντα ά είπον υμίν".
Σύμφωνα με το εδάφιο αυτό, το Άγιο Πνεύμα διδάσκει, θυμίζει, και επιπλέον βοηθεί, καθώς είναι "Παράκλητος", δηλαδή: "Βοηθός". Πολύ σημαντικό είναι το ότι αναφέρεται ως: "Εκείνος", μια λέξη που μόνο σε πρόσωπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί, όπως κάθε ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΝΤΩΝΥΜΙΑ.
Ιωάννης 16/ις΄ 13,14: "Όταν δε έλθη Εκείνος, το Πνεύμα τής αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν. Ου γαρ λαλήσει αφ' εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση λαλήσει και τα ερχόμενα αναγγελεί υμίν. Εκείνος εμέ δοξάσει, ότι εκ τού εμού λήψεται και αναγγελεί υμίν".
Και πάλι εδώ το Άγιο Πνεύμα, αναφέρεται ως πρόσωπο με το: "Εκείνος", και επίσης "οδηγεί", "λαλεί", "αναγγέλει", "δοξάζει" και "λαμβάνει". Είναι πολύ ενδιαφέρον επίσης, το ότι αναφέρεται να έχει: "εαυτό" ("ου λαλήσει αφ' εαυτού"). Και κάτι που έχει "εαυτό", είναι Πρόσωπο!
Πράξεις 8/η΄ 29: "Είπεν δε το Πνεύμα τω Φιλίππω: ΄΄πρόσελθε και κολλήθητι τω άρματι τούτω΄΄".
Το Άγιο Πνεύμα "μιλάει" και διατάζει.
Πράξεις 13/ιγ΄ 1 - 3: ΄΄Ήσαν δε εν Αντιοχεία κατά την ούσαν εκκλησίαν προφήται και διδάσκαλοι ό τε Βαρναβάς και Συμεών ο καλούμενος Νίγερ και Λούκιος ο Κυρηναίος, Μαναήν τε Ηρώδου τού τετράρχου σύντροφος, και Σαύλος. Λειτουργούντων δε αυτών τω Κυρίω και νηστευόντων, είπεν το Πνεύμα το Άγιον: "Αφορίσατε δή μοι τον Βαρναβάν και Σαύλον εις το έργον ό προσκέκλημαι αυτούς". Τότε νηστεύσαντες, και προσευξάμενοι και επιθέντες τας χείρας αυτοίς απέλυσαν΄΄.
Και εδώ το Άγιο Πνεύμα "μιλάει", "προσκαλεί", και λέει: "αφορίστε για ΕΜΕΝΑ τον Βαρνάβα". Δηλαδή τι παραπάνω πρέπει να πει για να καταλάβει κάποιος ότι είναι "πρόσωπο";
Πράξεις 15/ιε΄ 28: "Έδοξεν γαρ τω Αγίω Πνεύματι και ημίν, μηδέν πλέον επιτίθεσθαι υμίν βάρος, πλην τών επαναγκές τούτων".
Επίσης "δοκεί", δηλαδή "έχει γνώμη". Δεν είναι πρόσωπο;
Ρωμαίους 8/η΄ 26,27: "Ωσαύτως δε και το Πνεύμα συναντιλαμβάνεται ταις ασθενείαις ημών, το γαρ τι προσευξόμεθα καθό δει ουκ οίδαμεν, αλλ’ αυτό το Πνεύμα υπερεντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις. Ο δε ερευνών τας καρδίας, οίδεν τι το φρόνημα του Πνεύματος, ότι κατά Θεόν εντυγχάνει υπέρ αγίων".
Εντυγχάνει, σημαίνει: "ικετεύει", προσεύχεται θερμά. Πώς προσεύχεται μία δύναμη; Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά προσώπου. Πώς μπορεί να αντιληφθεί, να στενάξει, ή να έχει φρόνημα μια δύναμη;
Α΄ Κορινθίους 2/β΄ 10, 11: "Ημίν δε ο Θεός απεκάλυψεν δια του Πνεύματος Αυτού, το γαρ Πνεύμα πάντα ερευνά και τα βάθη του Θεού. Τις γαρ οίδεν ανθρώπων τα τού ανθρώπου ει μη το πνεύμα του ανθρώπου το εν αυτώ; Ούτως και τα τού Θεού, ουδείς οίδεν ει μη το Πνεύμα τού Θεού".
Το Άγιο Πνεύμα "ερευνά", και "γνωρίζει" (οίδεν).
Α΄ Κορινθίους 12/ιβ΄ 11: "Πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διαιρούν ιδία εκάστω καθώς βούλεται".
"Ενεργεί", "διαιρεί", και "ΒΟΥΛΕΤΑΙ". Όμως αν είναι δύναμη, δεν μπορεί να έχει ΒΟΥΛΗΣΗ.
Εφεσίους 4/δ΄ 30: "Και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιον του Θεού, εν ω εσφραγίσθητε εις ημέραν απολυτρώσεως".
Επίσης, το Άγιο Πνεύμα ΛΥΠΑΤΑΙ. Δεν μπορεί μια δύναμη να λυπάται!
Δεν νομίζουμε ότι είναι ανάγκη να αναφέρουμε περισσότερα. Από τα παραπάνω εδάφια, πιστεύουμε ότι είναι προφανής η πλάνη τών ανθρώπων εκείνων που θέλουν το Άγιο Πνεύμα να είναι απρόσωπη "δύναμη". Τους καλούμε να δεχθούν τα Χριστιανικά δόγματα, και να πάψουν να λυπούν το Άγιο Πνεύμα, δεχόμενοι διδασκαλίες δαιμονίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου