Τρίτη 29 Απριλίου 2008
Φωνές βροντές και αστραπές
Ο Θεός δεν έχει ανθρώπινη φωνή. Δεν χρειάζεται καν ανθρώπινη φωνή για να εκφρασθεί. Παρ' όλα αυτά, στην Αγία Γραφή συχνά διαβάζουμε για κάποιες περιπτώσεις, που ο Θεός ακούστηκε από τους ανθρώπους. Ας δούμε μερικές τέτοιες περιπτώσεις, καθώς και κάποια συμπεράσματα που εξάγονται από αυτές.
Όταν ο Θεός έδωσε στον Ισραήλ τις δέκα εντολές, τους μίλησε από το όρος Σινά: ΄΄Και πας ο λαός έβλεπε τας βροντάς και τας αστραπάς, και την φωνήν τής σάλπιγγος, και το όρος καπνίζον΄΄. (Έξοδος 20/κ΄ 18). Τόσο τρομερό ήταν το φαινόμενο αυτό, που οι Ισραηλίτες παρακάλεσαν το Μωυσή να τους μεταφέρει αυτός τα λόγια τού Θεού, ΄΄για να μη πεθάνουν΄΄. Τότε ο Μωυσής τους εξήγησε πως ΄΄αυτό γινόταν για να φοβηθούν το Θεό και να μην αμαρτάνουν, και πως δεν επρόκειτο να πάθουν κακό΄΄. (εδ. 19,20).
Η φοβερή φωνή τού Θεού, ήταν γνωστή και στον Ελιού, το φίλο τού Ιώβ, όπως φαίνεται από την περιγραφή του στο Ιώβ 37/λζ΄ 2 - 5: ΄΄Ακούσατε προσεκτικώς την τρομεράν φωνήν αυτού, και τον ήχον τον εξερχόμενον εκ τού στόματος αυτού... Κατόπιν αυτού βοά φωνή. Βροντά με την φωνήν τής μεγαλωσύνης αυτού΄΄.
Κατά τον ίδιο τρόπο, περιγράφει τη φωνή τού Θεού ο Δαβίδ: ΄΄Η φωνή τού Κυρίου επί τών υδάτων. Ο Θεός τής δόξης βροντά. Ο Κύριος είναι επί υδάτων πολλών. Η φωνή τού Κυρίου είναι δυνατή. ...συντρίβει κέδρους...σείει την έρημον...΄΄ (Ψαλμοί 29/κθ΄ 3 - 10).
Έτσι, ως βροντή ακούστηκε η φωνή τού Θεού όταν απάντησε στον Ιησού Χριστό: ΄΄ Ήλθε λοιπόν φωνή εκ τού ουρανού: "Και εδόξασα, και πάλιν θέλω δοξάσει". Ο όχλος λοιπόν ο παρεστώς και ακούσας, έλεγεν ότι έγεινε βροντή΄΄. (Ιωάννης 12/ιβ΄ 28,29).
Η ενότητα Θεού-Χριστού-Εκκλησίας
Όλα αυτά, ήταν γνωστά στους Ισραηλίτες. Γι' αυτό ο Θεός περιέκλεισε μέσα στις προφητείες του ορισμένα στοιχεία, χρήσιμα για την κατανόησή τους, που είχαν σχέση με τον τρόπο που έκανε να ακούγεται η φωνή του. Έτσι, εκτός από τον Ελιού και τον Δαβίδ που είδαμε προηγουμένως, έδωσε στους προφήτες: Δανιήλ, Ιεζεκιήλ και Ιωάννη το Θεολόγο, κάποιες οράσεις, με τις οποίες θα ασχοληθούμε στη συνέχεια τής μελέτης μας.
Ο Ιεζεκιήλ στο 1/α΄ 24, περιγράφει τον ήχο τών φτερών τών χερουβείμ ως εξής: ΄΄και ήκουον την φωνήν τών πτερύγων αυτών εν τω πορεύεσθαι αυτά ως φωνήν ύδατος πολλού...΄΄ Εδώ, η φωνή υδάτων πολλών, ακούγεται από τα φτερά τών χερουβείμ.
Γιατί άραγε, εφ' όσον αυτός ο ήχος είναι χαρακτηριστικός τής φωνής τού Θεού;
Αυτό θυμίζει χωρία τής Αγίας Γραφής, όπου αναφέρεται ο Θεός ως ΄΄καθήμενος επί τών χερουβείμ΄΄, ΄΄επί πτερύγων ανέμων΄΄. (Ησαϊας 37/λζ΄ 16. Ψαλμός 18/ιη΄ 10).
Ο Δανιήλ, στο 10/ι΄ 5,6, περιγράφει την όραση που είχε, στην οποία είδε τον Ιησού Χριστό: ΄΄...το σώμα αυτού ως βηρύλλιον, και το πρόσωπον αυτού ως θέα αστραπής, και οι οφθαλμοί αυτού ως λαμπάδες πυρός, και οι βραχίονες αυτού και οι πόδες αυτού ως όψις χαλκού στίλβοντος, και η φωνή τών λόγων αυτού ως φωνή όχλου΄΄.
Με τον ίδιο τρόπο περιγράφει και ο απόστολος Ιωάννης στην Αποκάλυψη 1/α΄ 10 - 15 τον Ιησού Χριστό: ΄΄...ήκουσα οπίσω μου φωνήν μεγάλην ως σάλπιγγος λεγούσης...γράψον ...και επιστρέψας είδον...εν τω μέσω τών λυχνιών όμοιον υιόν ανθρώπου ...η δε κεφαλή αυτού και αι τρίχες λευκαί ως έριον λευκόν ως χιών και οι οφθαλμοί αυτού ως φλοξ πυρός και οι πόδες αυτού όμοιοι χαλκολιβάνω ως εν καμίνω πεπυρωμένης και η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών΄΄
Στα παραπάνω, παρατηρούμε ότι η φωνή του Θεού και οι ήχοι που ακούγονταν σε αυτές τις εμφανίσεις και τις οράσεις, είχαν τα χαρακτηριστικά ΄΄υδάτων πολλών΄΄, ΄΄σάλπιγγος΄΄, ΄΄βροντής΄΄, και ΄΄όχλου πολλού΄΄.
Το ότι ο Ιησούς Χριστός έχει φωνή με τα χαρακτηριστικά τής φωνής του Θεού, εκτός από το ομοούσιό του με τον Πατέρα, μας δείχνει και κάτι άλλο: Το λόγο που η φωνή του είναι ΄΄ως όχλου πολλού΄΄, και ΄΄ως φωνή υδάτων πολλών΄΄.
Ας θυμηθούμε τα λόγια του προς τον Πατέρα, όπως αναφέρονται στο Ιωάννης 17/ιζ΄ 10,11: ΄΄...τα εμά πάντα σα εστιν και σα εμά...΄΄ (δηλαδή: ΄΄...τα δικά μου όλα δικά σου είναι, και τα δικά σου δικά μου...΄΄)
΄΄...τήρησον αυτούς εν το ονόματί σου... ίνα ώσιν εν καθώς ημείς...΄΄ (δηλαδή: ΄΄...φύλαξε αυτούς στο όνομά σου... έτσι ώστε να είναι ένα όπως εμείς...΄΄)
Σύμφωνα με αυτά τα λόγια, όσα έχει ο Πατέρας, (ακόμα και η φωνή του), είναι τού Υιού και Λόγου του, τού Ιησού Χριστού. Ομοίως, σε μία τέτοια ενότητα οδηγούνται και τα μέλη τής Εκκλησίας Του, καθώς ντύνονται τον Ιησού Χριστό: ΄΄όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε΄΄. (Γαλάτας 3/γ΄ 27). Εφ' όσον λοιπόν στον Ιησού Χριστό συμπεριλαμβάνεται το σώμα του, (η Εκκλησία), η φωνή τού Κυρίου Ιησού είναι και φωνή τής Εκκλησίας. Αντιστρόφως, η φωνή τής Εκκλησίας, είναι και φωνή τού Κυρίου.
Γι' αυτό η φωνή Του αναφέρεται ΄΄ως όχλου πολλού΄΄. Επειδή η Εκκλησία είναι πολύς όχλος. Το ίδιο φαίνεται και από τη φωνή ΄΄ως υδάτων πολλών΄΄. Τα ύδατα σημαίνουν ΄΄λαούς και όχλους και έθνη και γλώσσες΄΄, σύμφωνα με την Αποκάλυψη 17/ιζ΄ 15. Και πράγματι, η Εκκλησία αποτελείται από όχλους όλων τών λαών εθνών και γλωσσών.
Το ότι η φωνή τού Θεού και τού Ιησού Χριστού ακούγονται ως φωνή όχλου πολλού και ως φωνή υδάτων πολλών λοιπόν, σημαίνει ότι εκφράζει την ταυτότητα τής άποψής του με την Εκκλησία του. Αυτό φαίνεται στην Αποκάλυψη 19/ιθ΄ 1,6, όπου ακούγεται από τον ουρανό η εν ουρανοίς Εκκλησία, με τα χαρακτηριστικά τής φωνής τού Θεού: ΄΄Μετά ταύτα ήκουσα ως φωνήν μεγάλην όχλου πολλού εν τω ουρανώ λεγόντων: "Αλληλουϊά"... ...Και ήκουσα ως φωνήν όχλου πολλού και ως φωνήν υδάτων πολλών και ως φωνήν βροντών ισχυρών λεγόντων: "Αλληλουϊά"΄΄.
Γι' αυτό χρησιμοποιείται η λέξη: ΄΄ως΄΄. Επειδή αν και η Εκκλησία αποτελείται από όχλους και έθνη και λαούς και γλώσσες, αφ' ενός δεν πρόκειται μόνο για επιγείους ανθρώπους με ανθρώπινη φωνή, αφ' ετέρου αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο, ένα σώμα, το σώμα τού Ιησού Χριστού. ΄΄επειδή όλοι τους είναι ΕΝΑΣ εν Χριστώ Ιησού΄΄. (Γαλάτας 3/γ΄ 28).
Επιπλέον, η ίδια έκφραση χρησιμοποιείται σε όλη την Αγία Γραφή σε σχέση με το Θεό, και έτσι ο Ιωάννης διατηρεί τον ίδιο φραστικό τύπο που ήταν γνωστός στους πιστούς από τις προφητείες τής Παλαιάς Διαθήκης, για να μας θυμίσει την ταύτιση φωνής, Θεού και Εκκλησίας.
Η ταύτιση αυτή, φαίνεται και στην Αποκάλυψη 8/η΄ 3 - 6, όπου ο άγγελος ενεργεί με βάση ΄΄τις προσευχές τών αγίων΄΄, καθώς ρίχνει στη γη από τη φωτιά τού θυσιαστηρίου, ΄΄...και εγένοντο βρονταί και φωναί και αστραπαί΄΄.
Αυτά, εκπορεύονται από τον ουράνιο θρόνο, σύμφωνα με το 4/δ΄ 5. Οι προσευχή τών ψυχών τών εσφαγμένων αγίων, ήταν σύμφωνα με την Αποκάλυψη 6/ς΄ 9 - 17, και 18/ιη΄ 20, να γίνει εκδίκηση τού αδικοχυμένου αίματός τους. Έτσι αρχίζουν οι πληγές εναντίον τών εχθρών τους. Οι ψυχές τού πολλού όχλου τών πιστών τής μεγάλης θλίψης, σαν μια αμέτρητη ανθρωποθάλασσα από κάθε έθνος και φυλή και λαό και γλώσσα, εμφανίστηκαν ήδη στο κεφάλαιο 7/ζ΄ 9 - 17 τής Αποκάλυψης. Πρόκειται για τον ίδιο όχλο που είδαμε και στο 19/ιθ΄ 1,6, που φώναζαν με τα χαρακτηριστικά τής φωνής τού Θεού.
Οι ίδιοι αυτοί, μαζί με την υπόλοιπη εκκλησία τού Κυρίου, έκαναν αισθητή την παρουσία τους σε κάθε επέμβαση του Θεού στη γη, όπως φαίνεται στα εδάφια Αποκάλυψη 11/ια΄ 15,19, 12/ιβ΄ 10 - 12.
Μετά την ψαλμωδία τής εν ουρανοίς Εκκλησίας στην Αποκάλυψη 14/ιδ΄ 1 - 3 και 15/ιε΄ 2, κάνει και πάλι αισθητή την παρουσία της, στο 16/ις΄ 18, και 19/ιθ΄ 1,6.
Κατά το τέλος τής Αποκάλυψης, στα εδάφια 20/κ΄ 4 - 6, η Εκκλησία εμφανίζεται ως βασιλείς και κριτές, να κάθονται σε θρόνους, με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Τώρα πια, μένει μόνο η τελική ανταμοιβή τους, ο γάμος τους με την κεφαλή τους το Αρνίο, όπως περιγράφεται στο 21/κα΄ 3 - 5.
Το πιστό υπόλοιπο τών 144.000
Σε προηγούμενες μελέτες, δείξαμε ότι οι 144.000 που εμφανίζονται στον Ιεζεκιήλ 9/θ΄ 1 - 11, Αποκάλυψις 7/ζ΄ 1 - 8, και 14/ιδ΄ 1 - 5, είναι ένας συμβολικός αριθμός Χριστιανών Ισραηλιτών, που με τη σφραγίδα τού Χριστιανικού Χρίσματος, θα αξιωθούν να σωθούν από κάποια επερχόμενη κρίση, και πώς τοποθετούνται στις προφητείες τής Αποκάλυψης. Εδώ θα προσπαθήσουμε να δούμε πώς τοποθετούνται στις προφητικές αφηγήσεις όλης τής Αγίας Γραφής. Στην προσπάθειά μας αυτή, θα μας βοηθήσουν οι ομοιότητες που παρουσιάζουν τα χωρία αυτά, με άλλες προφητείες.
Τα πρόβατα τού Ισραήλ που ακολουθούν τον Ιησού.
Ας δούμε μερικές από αυτές τις ομοιότητες που θα μας οδηγήσουν στην ερμηνεία τών σχετικών προφητειών:
Στο Αποκάλυψις 14/ιδ΄ 4,5, λέει για τους 144.000: ΄΄Ούτοί εισιν οι ακολουθούντες τω Αρνίω όπου αν υπάγη. Ούτοι ηγοράσθησαν από τών ανθρώπων απαρχή τώ Θεώ και τω αρνίω. 5. Και ουχ ευρέθη ψεύδος εν τω στόματι αυτών. Άμωμοι γαρ εισι΄΄.
Ειδικά το εδάφιο 5, είναι παρμένο από την προφητεία τού Σοφονία 3/γ΄ 11 - 13, όπου ο Θεός λέει για την Ιερουσαλήμ: ΄΄11. Εν τη ημέρα εκείνη... δεν θέλεις πλέον μεγαλαυχεί κατά τού όρους τού αγίου μου. 12. Και θέλω αφήσει εν μέσω σου λαόν τεθλιμένον και πτωχόν, και ούτοι θέλουσιν ελπίζει επί το όνομα τού Κυρίου. 13. Το υπόλοιπον τού Ισραήλ δεν θέλει πράξει ανομίαν, ουδέ λαλήσει ψεύδη, ουδέ θέλει ευρεθεί εν τώ στόματι αυτών γλώσσα δολία. διότι αυτοί θέλουσι βόσκει, και πλαγιάζει, και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών΄΄.
Να λοιπόν τι είναι οι 144.000. Είναι το υπόλοιπο τού Ισραήλ, που θα δεχθεί τον Ιησού Χριστό. Και μάλιστα το χωρίο αυτό, είναι το κλειδί για την καλύτερη κατανόηση αυτού τού Ισραηλιτικού πιστού υπολοίπου. Παρατηρούμε στο εδάφιο 13, ότι λέει γι' αυτούς: ΄΄διότι αυτοί θέλουσι βόσκει, και πλαγιάζει, και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών΄΄.
Τα λόγια αυτά, μας παραπέμπουν στην παραβολή τών προβάτων που είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, στο Ιωάννης 10/ι΄ κεφάλαιο. Εκεί μίλησε για δύο ομάδες προβάτων, που ΄΄θα έβρισκαν βοσκή και στέγη΄΄ κοντά του. Η μία, ήταν οι πιστοί Ισραηλίτες που βγήκαν από την αυλή τού Μωσαϊκού Νόμου και η άλλη οι Εθνικοί που θα γίνονταν μαζί τους ΄΄μία ποίμνη΄΄. Αυτός είναι ο ίδιος διαχωρισμός που γίνεται και στα κεφάλαια 7/ζ, και 14/ιδ΄ τής Αποκάλυψης, που μιλούν για τις δύο ομάδες τού Πολλού Όχλου και τών 144.000 Χριστιανών Ισραηλιτών.
Στην παραβολή τών προβάτων στο Ιωάννης 10/ι΄ 28, ο Κύριος λέει ότι τα πρόβατά του ΄΄δεν θα χαθούν, και κανείς δεν μπορεί να τα αρπάξει από τα χέρια του΄΄, γιατί σύμφωνα με το εδάφιο 15, ΄΄δίνει και την ψυχή του για τα πρόβατά του΄΄. Αυτά τα λόγια όμως, είναι ταυτόσημα με τα λόγια τού Σοφονία στο 3/γ΄ 13 που είδαμε: ΄΄και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών΄΄.
Όμως, στην παραβολή τών προβάτων, βρίσκουμε και άλλες ομοιότητες με το 14/ιδ΄ τής Αποκάλυψης. Στα εδάφια Ιωάννης 10/α΄ 4,5,10,27, λέει: ΄΄4. Όταν τα ίδια (τα δικά του πρόβατα) πάντα εκβάλη, έμπροσθεν αυτών πορεύεται και τα πρόβατα αυτώ ακολουθεί, ότι οίδασιν την φωνήν αυτού. (γνωρίζουν τη φωνή του). 5. Αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσουσιν, αλλά φεύξονται απ' αυτού, ότι ουκ οίδασιν τών αλλοτρίων την φωνήν... ...10. Ο κλέπτης ουκ έρχεται, ει μη ίνα κλέψη και θύση και απολέση... (ο ΄΄κλέπτης΄΄ εδώ, είναι ΄΄ο εκφοβών΄΄ τού Σοφονία). ...27. Τα πρόβατα τα εμά, τής φωνής μου ακούουσιν, καγώ γινώσκω αυτά και ακολουθούσι μοι...΄΄
Από τα παραπάνω λοιπόν εξάγεται, ότι τα χωρία που είδαμε στον Ιωάννη και στο Σοφονία, σχετίζονται με το ίδιο Ισραηλιτικό υπόλοιπο τής Αποκάλυψης.
Εκλεκτό υπόλοιπο στον καιρό τού Αντιχρίστου
Όλα αυτά, είναι όμοια με το Αποκάλυψις 14/ιδ΄ 1,4: ΄΄Και είδον, και ιδού το αρνίον εστηκός επί το όρος Σιών, και μετ' αυτού 144.000... ...Ούτοί εισιν οι ακολουθούντες τω Αρνίω όπου αν υπάγη. Ούτοι ηγοράσθησαν από τών ανθρώπων απαρχή τώ Θεώ και τω αρνίω΄΄.
Πράγματι, εδώ βλέπουμε ότι το Ισραηλιτικό υπόλοιπο τών 144.000, δεν ξεγελιούνται από ξένους που παριστάνουν τον ποιμένα τους, (Αντίχριστος), αλλά ΄΄γνωρίζουν΄΄ τον ποιμένα τους και τον ακολουθούν ΄΄όπου αν υπάγη΄΄. Γνωρίζουν ότι ΄΄έδωσε τη ζωή του΄΄ γι' αυτά, και τα ΄΄αγόρασε΄΄ με το αίμα του.
Το ότι ΄΄γνωρίζει τα πρόβατά του και τον γνωρίζουν΄΄, θυμίζει το ότι ΄΄τους σφραγίζει έναν έναν, και φέρουν το όνομά του στα μέτωπά τους΄΄, όπως αναφέρεται στο ζ΄ 2 τής Αποκάλυψης για τους 144.000.
Τα παραπάνω, σχετίζονται και με το Αποκάλυψις 17/ιζ΄ 14, όπου λέει για τα 10 κέρατα, (δηλαδή τους 10 βασιλείς συμμάχους τού Αντίχριστου - Θηρίου): ΄΄Ούτοι (οι 10), μετά τού Αρνίου πολεμήσουσιν και το Αρνίον νικήσει αυτούς, ότι Κύριος Κυρίων εστίν και βασιλεύς βασιλέων. Και οι μετ' αυτού, κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί΄΄. Το εδάφιο αυτό είναι πολύ σημαντικό, επειδή δείχνει καθαρά, ότι οι 144.000 θα ζούν στον καιρό τού Αντιχρίστου Θηρίου.
Στο 14/ιδ΄ 4 τής Αποκάλυψης, είδαμε ότι αυτοί που ΄΄είναι μαζί με το Αρνίο, και που τον ακολουθούν όπου πάει΄΄, είναι οι 144.000. Γι' αυτούς λοιπόν λέει εδώ: ΄΄Και οι μετ' αυτού, κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί΄΄. Τους λέει ΄΄κλητούς΄΄, επειδή ΄΄τους καλεί κατ' όνομα΄΄, όπως είδαμε στην παραβολή τών προβάτων. (Ιωάννης 10/ι΄ 3).
Αλλά και στο Αποκάλυψις 14/δ΄ 3,4, η πρόθεση ΄΄από΄΄, (΄΄Αγορασμένοι ΑΠΟ τής γης΄΄, ΄΄ΑΠΟ τών ανθρώπων΄΄), χρησιμοποιείται εδώ με τη σημιτίζουσα έννοια. (Εβραϊκά ΄΄μιν΄΄). Έτσι, δεν σημαίνει μόνο την προέλευση, αλλά έχει και την έννοια τής εκλογής και εξαγοράς και λυτρώσεως. Οι ΄΄μετά τού Αρνίου΄΄ όμως, εκτός από ΄΄κλητοί΄΄ και ΄΄πιστοί΄΄, (στον ποιμένα τους), αναφέρονται και ΄΄εκλεκτοί΄΄. Αυτό θυμίζει τα λόγια τού Κυρίου Ιησού Χριστού, όταν μιλούσε για τον Αντίχριστο και τη Μεγάλη Θλίψη: ΄΄Έσται γαρ τότε θλίψις μεγάλη, οία ου γέγονεν απ' αρχής κόσμου έως τού νυν, ουδ' ου μη γένοιται. Και ει μη εκολοβώθησαν αι ημέραι εκείναι, ουκ αν εσώθη πάσα σάρξ. Δια δε τους εκλεκτούς κολοβωθήσονται αι ημέραι εκείναι. Τότε εάν τις υμίν είπη: "ιδού ώδε ο Χριστός", ή "ώδε", μη πιστεύσητε. Εγερθήσονται γαρ ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται, και δώσουσιν σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε πλανήσαι ει δυνατόν, και τούς ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ΄΄. (Ματθαίος 24/κδ΄ 21 - 24).
Στα εδάφια αυτά, βλέπουμε πως η ΄΄μεγάλη θλίψη΄΄, θα κολοβωθεί για χάρη τών ΄΄εκλεκτών΄΄, και πως αυτοί οι ΄΄εκλεκτοί΄΄, θα είναι ο στόχος τής πλάνης τού Αντιχρίστου. Μιλάει για πολλούς ΄΄ψευδοχρίστους και ψευδοπροφήτες΄΄, επειδή η προφητεία αυτή τού Ιησού, είχε εκπλήρωση και στην Ιερουσαλήμ τού 70 μ.Χ. Εφ' όσον όμως το θέμα τού Κυρίου εδώ είναι επίσης η ΄΄παρουσία του και η συντέλεια τού αιώνος΄΄, (Ματθαίος 24/κδ΄ 3), αναφέρεται ταυτόχρονα και στους τότε, αλλά και στον μελλοντικό ΄΄Αντίχριστο και Ψευδοπροφήτη΄΄. (Αποκάλυψις 19/ιθ΄ 20). Είδαμε όμως, ότι τα δικά του πρόβατα, δεν ακολουθούν ξένο, γιατί τον γνωρίζουν. Αυτοί είναι οι ΄΄εκλεκτοί΄΄ 144.000 που τότε θα βρίσκονται στην Ιερουσαλήμ, μια και μιλάμε για την Ιερουσαλήμ. (Λουκάς 21/κα΄ 20 κλπ).
Εκλεκτό υπόλοιπο στον καιρό τής Μεγάλης Θλίψης
Ας δούμε λοιπόν, μερικά ακόμα πράγματα γι' αυτό το ΄΄υπόλοιπο΄΄ τού Ισραήλ, που θα διασωθεί από τη ΄΄μεγάλη θλίψη΄΄.
Μιχαίας 4/δ΄ 6,7: ΄΄6. Εν τη ημέρα εκείνη, λέγει Κύριος, θέλω συνάξει την χωλαίνουσαν, και θέλω εισδεχθεί την εξωσμένην, και εκείνην την οποία ΕΘΛΙΨΑ. 7. Και θέλω κάμει την χωλαίνουσαν ΥΠΟΛΟΙΠΟΝ, και την αποβεβλημένην έθνος ισχυρόν. Και ο Κύριος θέλει βασιλεύει επ' αυτούς εν τώ όρει Σιών...΄΄
Και εδώ επίσης, ο Κύριος βρίσκεται ως βασιλιάς ΄΄πάνω στο όρος Σιών΄΄, όπως το Αρνίο τής Αποκαλυψης 14/ιδ΄ 1. Σύμφωνα με τα συμφραζόμενα αυτού τού χωρίου τού Μιχαία, πρόκειται για ένα ΄΄υπόλοιπο΄΄, που θα απομείνει από μια ΄΄θλίψη΄΄, που θα φέρει ο Θεός εξ' αιτίας τής ανομίας τής Ιερουσαλήμ. Το ΄΄υπόλοιπο΄΄ αυτό, μετά θα γίνει ΄΄ισχυρό έθνος΄΄.
Θυμόμαστε όμως, ότι και ο Πολύς Όχλος που αναφέρεται παράλληλα με τους 144.000, είναι και αυτοί ΄΄ερχόμενοι εκ τής θλίψεως τής μεγάλης΄΄ (Αποκάλυψις 7/ζ΄ 14). Και ο Δανιήλ όμως μας μιλάει για τη ΄΄μεγάλη θλίψη΄΄ τού υπολοίπου τού Ισραήλ, στο 12/ιβ΄ 1: ΄΄...και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγεινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου τού καιρού. Και εν τω καιρώ εκείνω θέλει διασωθεί ο λαός σου, πας όστις ευρεθεί γεγραμμένος εν τω βιβλίω΄΄. Ο λαός τού Δανιήλ είναι οι Ισραηλίτες. Από αυτούς όμως, θα διασωθεί από τη ΄΄Μεγάλη Θλίψη΄΄ μόνο ΄΄πας όστις ευρεθεί γεγραμμένος εν τω βιβλίω΄΄.
Ο Λουκάς στο 21/κα΄ 20, 23 μας πληροφορεί για κάτι ακόμα, από αυτά που είδαμε στα παράλληλα λόγια τού Ματθαίου 24/κδ΄, για τη μεγάλη θλίψη: 20. ΄΄Όταν δε ίδητε κυκλουμένην υπό στρατοπέδων Ιερουσαλήμ, τότε γνώτε ότι ήγγικεν η ερήμωσις αυτής΄΄. 23. ΄΄έσται γαρ ανάγκη επί τής γης, και οργή τω λαώ τούτω΄΄. Εκτός από την καταστροφή τού 70 μ.Χ. λοιπόν, μία νέα θλίψη περιμένει την Ιερουσαλήμ, από στρατεύματα που θα στρατεύσουν εναντίον της. Αυτή τη φορά όμως, τα στρατεύματα δεν θα είναι μόνο Ρωμαϊκά όπως τού 70 μ.Χ, αλλά μια πολυεθνική δύναμη.
Αυτό το γεγονός, περιγράφεται στα κεφάλαια 12/ιβ΄ - 14/ιδ΄ τού Ζαχαρία. Εμείς εδώ όμως, θα δούμε ένα μόνο χαρακτηριστικό εδάφιο, για το μικρό ΄΄υπόλοιπο΄΄ πιστών Ισραηλιτών που θα απομείνει στην Ιερουσαλήμ από την καταστροφή: ΄΄Και θέλω συνάξει πάντα τα έθνη κατά τής Ιερουσαλήμ εις μάχην. Και θέλει αλωθεί η πόλις, και αι οικίαι θέλουσι λεηλατηθεί, και αι γυναίκες θέλουσι βιασθεί. Και το ήμισυ τής πόλεως θέλει εξέλθει εις αιχμαλωσίαν, το δε υπόλοιπον τού λαού δεν θέλει εξολοθρευθεί εκ τής πόλεως (Ζαχαρίας 14/ιδ΄ 2). Ο πόλεμος αυτός, θα είναι καθοριστικής σημασίας για τη μεταστροφή τού Ισραήλ στο Χριστιανισμό, και την καταστροφή τών απίστων Ισραηλιτών. Μετά απ' αυτό, μια περίοδος ειρήνης και ευημερίας περιμένει την ανθρωπότητα, που περιγράφεται προφητικά στον Μιχαία 4/δ΄ 1 - 4, και υπονοείται από τον απόστολο Παύλο, στην προς Ρωμαίους 11/ια΄ 15.
Προφητική τοποθέτηση τών 144.000
Σε προηγούμενη μελέτη δείξαμε ότι οι 144.000 είναι ένας συμβολικός αριθμός τού υπολοίπου τού Ισραήλ, που θα αποδειχθεί πιστό στον Ιησού Χριστό. Θα ζουν στον καιρό τής μεγάλης θλίψεως τής Ιερουσαλήμ, ενώ ένας ΄΄πολύς όχλος΄΄ εθνικών Χριστιανών θα βρίσκονται ήδη μποροστά στο θρόνο τού Κυρίου στον ουρανό. Εδώ, θα ασχοληθούμε κυρίως με την τοποθέτηση τών 144.000 Ισραηλιτών στην Αποκάλυψη, και στις υπόλοιπες προφητείες που συνδέονται με αυτήν. Αυτό είναι επίσης μια ευκαιρία για μια περίληψη τής Αποκάλυψης, καθώς παρακολουθούμε ένα προς ένα τα κεφάλαιά της.
H υποτιθέμενη σειρά 144.000 και Πολλού Όχλου
Ένα πρώτο ζήτημα, είναι να διαψεύσουμε τον ισχυρισμό κάποιων, (τών αυτοαποκαλουμένων ΄΄Μαρτύρων τού Ιεχωβά΄΄), που λένε ότι οι ΄΄144.000΄΄ εμφανίζονται στην ιστορία αμμέσως πριν από τον ΄΄πολύ όχλο΄΄, που αναφέρεται στο 7/ζ΄ 9 τής Αποκάλυψης.
Είναι γνωστό ότι η Αποκάλυψη δεν έχει τις προφητείες της με χρονολογική σειρά. Έτσι, το ότι οι 144.000 αναφέρονται στην αμμέσως προηγούμενη όραση από τον πολύ όχλο, δεν σημαίνει ότι προηγούνται και χρονικά. Οι άνθρωποι αυτοί, λένε ότι μόλις συμπληρώνεται ο αριθμός τών 144.000, αρχίζει να μαζεύεται ο πολύς όχλος, επειδή στο 7/ζ΄ 9 λέει: ΄΄Και μετά ταύτα είδον και ιδού όχλος πολύς...΄΄ Δεν λέει όμως ότι ΄΄μετά ταύτα΄΄ αρχίζουν να μαζεύονται, αλλά ΄΄μετά ταύτα είδον΄΄. Δηλαδή, μετά την προηγούμενη όραση, είδε ο Ιωάννης αυτή.
Άλλωστε, αρχίζοντας την όραση τών 144.000, ο Ιωάννης λέει και εκεί σε σχέση με την προηγούμενη: ΄΄Και μετά ταύτα είδον...΄΄. Οι ίδιοι όμως αυτοί κακοί ερμηνευτές, στην περίπτωση αυτή δεν τοποθετούν τους 144.000 μετά την προηγούμενη από αυτούς όραση!
Στη συνέχεια όμως θα δούμε όμως την θέση τών δύο οράσεων (τού ΄΄πολλού όχλου΄΄ και τών ΄΄144.000΄΄) στην Αποκάλυψη.
Εισαγωγή στην ουράνια Θεία Λειτουργία
Στο πρώτο κεφάλαιο τής Αποκάλυψης, γίνεται η εισαγωγή, καθώς ο Ιωάννης πρωτοσυναντάει τον άγγελο που τού δίνει την Αποκάλυψη.
Στα κεφάλαια 2/β΄ και 3/γ΄, τού απαγγέλλονται οι επιστολές που πρέπει να γράψει σε 7 Εκκλησίες τής εποχής του, με επέκταση για όλες τις Εκκλησίες.
Στο 4/δ΄ κεφάλαιο, τού δίνεται εικόνα τού ουρανού, ως ενός ναού όπου γίνεται μια ουράνια Θεία Λειτουργία, τού οποίου ναού, ήταν σκιά ο επίγειος Εβραϊκός. Εκεί βλέπει και τους βασικούς συμμετέχοντες τής Λειτουργίας αυτής.
Στο 5/ε΄ κεφάλαιο, εμφανίζεται το ΄΄Αρνίο΄΄, ο Ιησούς Χριστός, ως ο βασικός συντελεστής αυτής τής Θείας Λειτουργίας, για να αποκαλύψει το περιεχόμενο τών 7 προφητικών σφραγίδων.
Στο 6/ς΄ κεφάλαιο, ανοίγονται οι πρώτες 6 σφραγίδες. Οι τέσσερεις πρώτες, μας θυμίζουν τα λόγια τού Ιησού Χριστού στο Ματθαίος 24/κδ΄ , όπου λέει ότι στη Χριστιανική ιστορία, θα κηρύττετο το Ευαγγέλιο, και επίσης θα υπήρχαν πόλεμοι, πείνες, αρρώστειες και θάνατος. Είναι σημαντικό ότι από το σημείο αυτό και ως το τέλος της, η Αποκάλυψις είναι μία εσχατολογική ανάλυση τής προφητείας τού Κυρίου, που αναφέρεται στο Ματθαίος 24/κδ΄, Μάρκος 13/ιγ΄, και Λουκάς 21/κα΄.
Στην 5η σφραγίδα, βλέπει ο Ιωάννης και τις ψυχές τών μαρτύρων, να ζητούν εκδίκηση για το αδικοχαμένο αίμα τους, και αμέσως μετά, στην η 6η σφραγίδα τού δείχνει μια σύντομη εικόνα τρομακτικών καταστροφών.
Στο 7/ζ΄ κεφάλαιο, μετά από την κορύφωση τού τρόμου τού προηγουμένου κεφαλαίου, εμφανίζονται οι οράσεις τών 144.000 και τού Πολλού Όχλου. Πρόκειται για ένα διάλειμα, για μια παρηγορητική παύση, που καθησυχάζει τον αναγνώστη για την τύχη τών Χριστιανών τις δύσκολες εκείνες ημέρες. Οι δύο αυτές οράσεις, πληροφορούν τον αναγνώστη όχι μόνο για την τύχη τής Εκκλησίας τών Εθνικών και τών Ισραηλιτών, αλλά και για την προστασία που θα απολαμβάνουν τόσο η εν ουρανοίς (Πολύς Όχλος), όσο και η επί γης Εκκλησία, που τον καιρό εκείνο εκπροσωπείται από τους 144.000 Ισραηλίτες, που θα είναι ακόμα στη γη.
Το ότι θα είναι ακόμα στη γη φαίνεται από το ότι σφραγίζονται πριν ΄΄αδικηθεί η γη, η θάλασσα και τα δένδρα΄΄. (7/ζ΄ 2,3).
Στο 8/η΄ κεφάλαιο, ανοίγοντας η 7η και τελευταία σφραγίδα, γίνεται μια προετοιμασία για τις 7 σάλπιγγες.
Οι 7 σάλπιγγες μετά το σφράγισμα τών 144.000
Οι 7 σάλπιγγες, σαλπίζουν σαν απάντηση τών προσευχών τών αγίων. (8/η΄ 3 - 6). Κάθε σάλπιγγα ακολουθείται από κάποια πληγή, και οι τέσσερεις πρώτες πληγές κατευθύνονται κατά τής γης, τής θαλάσσης και τών δένδρων. (7/ζ΄ 2,3). Το περιεχόμενο τών πληγών αυτών λοιπόν, τοποθετείται χρονικά μετά από το σφράγισμα τών 144.000.
Στο 9/θ΄ κεφάλαιο, περιγράφονται οι δύο επόμενες σάλπιγγες και επακολουθούσες πληγές, η 5η και η 6η.
Για την πληγή τής 5ης σάλπιγγας, (η οποία ήταν τόσο φοβερή που ονομάζεται: ΄΄1η ουαί΄΄), αναφέρεται ότι δεν θα έβλαπτε τους 144.000 σφραγισμένους. (9/θ΄ 4). Για δε την την πληγή τής 6ης σάλπιγγας, (την ΄΄2η ουαί΄΄), αυτό αναφέρεται με έμεσο τρόπο, μια και λέει ότι: ΄΄Από τών τριών πληγών τούτων απεκτάνθησαν το τρίτον τών ανθρώπων΄΄. Αυτά τα λόγια μας παραπέμπουν στην προφητεία τού Ζαχαρία, στο 13/ιγ΄ 8, ως 14/ιδ΄ 2.
Αυτή η προφητεία, μιλάει για το ίδιο υπόλοιπο τού Ισραήλ, που θα διασωθεί από τις πληγές, και που συμβολικά αριθμείται σε ΄΄144.000΄΄.
Ένα νέο διάλειμα ξεκινάει στο 10/ι΄ κεφάλαιο, ως παρένθεσις πριν από την 7η και τελευταία σάλπιγγα, (την 3η ουαί). Στο διάλειμα αυτό, τού δίνονται άλλες χρήσιμες πληροφορίες, αλλά και οι μυστηριώδεις φωνές τών 7 βροντών, τις οποίες δεν έπρεπε να αποκαλύψει.
Το διάλειμα συνεχίζεται και στο 11/ια΄ κεφάλαιο, ως το εδάφιο 14. Ως εκεί, ο Ιωάννης μαθαίνει τα γεγονότα τής προφητείας τών ΄΄δύο μαρτύρων΄΄.
Προετοιμασία για την τελική μάχη
Από το εδάφιο 15 τελειώνει το διάλειμα, και σαλπίζει η 7η σάλπιγγα, και ως το τέλος τού κεφαλαίου, προετοιμάζεται ψυχικά ο αναγνώστης, για την τελική πάλη που θα ακολουθήσει μεταξύ τού Ιησού Χριστού, και τού Δράκοντα. Εκ τών προτέρων πληροφορείται ο αναγνώστης, ότι η νίκη είναι τού Κυρίου.
Στο 12/ιβ΄ κεφάλαιο, περιγράφεται περιληπτικά η προσπάθεια τού Σατανά εναντίον τού Κυρίου, από τον καιρό τού Αδάμ ως τον καιρό τού ΄΄υπολοίπου΄΄ τών 144.000 που θα απομείνουν.
Στο 13/ιγ΄ κεφάλαιο, αρχίζει να αναλύεται η τελική μάχη και οι εχθροί τού Αρνίου Ιησού Χριστού. Περιγράφονται λοιπόν τα δύο θηρία, τα οποία θα παρασύρουν ΄΄όσους δεν έχουν το όνομά τους γραμμένο στο βιβλίο τής ζωής τού Αρνίου΄΄. (13/ιγ΄ 8). Αυτά τα λόγια, βρίσκονται σε αντίθεση με τα λόγια τού Δανιήλ 12/ιβ΄ 1, που αναφέρονται στη ΄΄σωτηρία ενός υπολοίπου Ισραηλιτών γραμμένων στο βιβλίο τής ζωής΄΄, από τη ΄΄μεγάλη θλίψη΄΄. (Το ίδιο υπόλοιπο του Ματθαίος 24/κδ΄ 21 - 24).
Το κεφάλαιο τελειώνει με την προειδοποίηση ότι αυτός θα είναι ένας δύσκολος καιρός για τους αγίους, γιατί θα χρειαστούν ΄΄υπομονή και πίστη΄΄.
Και σαν νέα παρηγοριά, το κεφάλαιο 14/ιδ΄ , αναφέρεται και πάλι στην εκκλησία, και μάλιστα εκτενέστερα. Και πάλι εμφανίζονται οι 144.000 πάνω στο όρος Σιών μαζί με το Αρνίο, και από τον ουρανό ακούγονται οι ψαλμωδίες τού Πολλού Όχλου. Μάλιστα, αυτή την ΄΄καινή ωδή΄΄ που ψάλουν, δεν μπορεί να τη μάθει κανείς άλλος, παρά μόνο οι 144.000, μια και είναι το μόνο υπόλοιπο τής Εκκλησίας στο όρος Σιών.
Εδώ δίνονται αρκετές πληροφορίες στον Ιωάννη για τους 144.000, βοηθητικές για την κατανόηση τής ομάδος αυτής. Κατόπιν, δίνεται μια προειδοποίηση, στους απίστους για την ακόλουθη κρίση, και στους πιστούς για τους διωγμούς που τους περιμένουν. Και το κεφάλαιο τελειώνει με μία όραση κρίσεως, όπου οι άπιστοι πατούνται σαν σταφύλια.
Στο 15/ιε΄ κεφάλαιο, ο Ιωάννης βλέπει πάλι στον ουρανό, τη συνεχιζόμενη διαχρονική Λειτουργία, καθώς προετοιμάζεται η προειπωμένη έκχυσις τών 7 φιαλών, που έχουν και αυτές από μία πληγή η κάθε μία. Βλέπει και τον ΄΄Πολύ Όχλο΄΄ τών εσφαγμένων από το Θηρίο να ψέλνει με κιθάρες την ΄΄ωδή τού Μωυσέως, και την ωδή τού Αρνίου΄΄. Προφανώς η προσοχή επικεντρώνεται στο τελευταίο μέρος τής ΄΄ωδής τού Μωυσέως΄΄, (Δευτερονόμιο 22/λβ΄ 43), που έχει άμεση σχέση με τους εθνικούς, που αποτελούν την πλειονότητα τών ψαλόντων.
Οι 7 φιάλες και 7 πληγές, περιγράφονται στο 16/ις΄ κεφάλαιο. Πρόκειται για πληγές που αντιστοιχούν στις πληγές τής Αιγύπτου κατά τού Φαραώ. Ειδικά η 7η φιάλη, χωρίζει την αντιτυπική ΄΄Βαβυλώνα΄΄ την άπιστη Ιερουσαλήμ σε τρία μέρη, πράγμα που μας θυμίζει τις προφητείες περί τού υπολοίπου τού Ισραήλ που είδαμε στο Ζαχαρία.
Η ΄΄Βαβυλώνα΄΄ είναι το θέμα τού 17/ιζ΄ κεφαλαίου. Πρόκειται για την αποστατική θρησκεία τού Αντιχρίστου, με κέντρο την άπιστη Ιερουσαλήμ. Περιγράφεται η πτώση της, και μάλιστα σε αυτήν αποδίδεται η ενοχή για το αίμα τών κεκοιμημένων Χριστιανών, αλλά και άλλων νεκρών. Στο εδάφιο 14 μάλιστα, αναφέρεται στους ΄΄μετά τού Αρνίου΄΄ 144.000, (σύμφωνα με το 14/ιδ΄ κεφάλαιο), και τους αναφέρει: ΄΄κλητούς και εκλεκτούς και πιστούς΄΄.
Στο 18/ιη΄ κεφάλαιο, γίνεται θριαμβευτική αναφορά στην καταστροφή τής Βαβυλώνος, καθώς ΄΄ευφραίνονται΄΄ οι άγιοι για την καταστροφή της. Μάλιστα, υπάρχει και μία προειδοποίηση, να ΄΄εξέλθει ο λαός τού Θεού απ' αυτή, για να μην συγκοινωνήσουν στις πληγές της΄΄. Αυτή η αναφορά, γίνεται κατά κύριο λόγο στο υπόλοιπο τού Ισραήλ. (Ματθ. 24/κδ΄. Λουκάς 21/κα΄).
Η ουράνια χαρά συνεχίζεται και στο 19/ιθ΄ κεφάλαιο, αλλά από το εδάφιο 11, δίνεται η εικόνα τού τελικού πολέμου εναντίον τών Αντιχρίστων δυνάμεων.
Σε αυτόν τον ίδιο ΄΄πόλεμο΄΄ αναφέρεται και το 20/κ΄ κεφάλαιο, δείχνοντας όμως, ότι όλα αυτά έγιναν κατόπιν παραχώρησης τού Θεού, ενώ οι πραγματικοί βασιλείς ήταν οι άγιοι, σε όλη αυτή τη Χριστιανική περίοδο, που συμβολίζεται από ΄΄1000 έτη΄΄. Αν και ο Σατανάς προετοιμάζει αυτόν τον ΄΄πόλεμο΄΄ από την αρχή, είναι δεμένος ειδικά ως προς το σχέδιό του αυτό.
Λύνεται μόνο στο τέλος αυτής τής περιόδου, και πολεμάει ως τον τελικό αφανισμό τών δυνάμεών του.
Στο 21/κα΄ κεφάλαιο, στη συμβολική εικόνα τής καινής κτίσεως και Ιερουσαλήμ, το μέτρο τού τείχους της είναι ΄΄144 πήχες΄΄, καθώς οι 144.000 ως τείχος κράτησαν την πίστη τού Αρνίου, και δεν δέχθηκαν τον Αντίχριστο.
Ο επίλογος τού 22/κβ΄ κεφαλαίου, διαβεβαιώνει για την αλήθεια τής προφητείας.
Πολύς Όχλος: Στον ουρανό ή στη γη;
Το παρόν, γράφτηκε με την ελπίδα να δεχθούν το Χριστιανικό Ευαγγέλιο όσοι λεγόμενοι Μάρτυρες τού Ιεχωβά αγαπούν την αλήθεια, και από άγνοια κηρύτουν άλλο Ευαγγέλιο, για έναν ΄΄Πολύ Όχλο΄΄ με επίγειες προοπτικές.(Γαλάτας 1/α΄ 8,9). Για το λόγο αυτό, θα παρουσιαστούν μερικές από τις αποδείξεις ότι ο Πολύς Όχλος που αναφέρεται στην Αποκάλυψη 7/ζ΄ 9-17, παρουσιάζεται στην Αγία Γραφή ως ουράνια, και όχι επίγεια ομάδα.
Η παρούσα μελέτη είναι επίσης χρήσιμη και για όποιον Χριστιανό ενδιαφέρεται για την ερμηνεία τής Αποκάλυψης.
Μετά από την περιγραφή μιας αινιγματικής ομάδας 144.000 Ισραηλιτών, ο απόστολος είδε ένα εξ' ίσου αινιγματικό ΄΄Μεγάλο Πλήθος΄΄:
Αποκάλυψις 7/ζ΄ 9: "Μετά ταύτα είδον και ιδού όχλος πολύς..."
Η φράση: ΄΄όχλος πολύς΄΄, υπάρχει επίσης και στην Αποκάλυψη ιθ΄ 1, όπου ο Πολύς Όχλος εμφανίζεται να είναι στον ουρανό: ΄΄...ήκουσα ως φωνήν μεγάλην όχλου πολλού εν τω ουρανώ΄΄
Αποκάλυψις 7/ζ΄ 9: "...τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήσει..."
Στη Γένεση 13/ιγ΄ 16 λέει ο Θεός στον Αβραάμ, ότι το σπέρμα του θα γινόταν τόσο πολύ, που ΄΄εάν δύναται τις να εξαριθμήσει την άμμον τής γης, θέλει αριθμηθεί και το σπέρμα σου΄΄. Όπως λοιπόν δεν θα μπορούσε κάποιος να αριθμήσει την άμμο τής γης και το σπέρμα τού Αβραάμ, με τον ίδιο τρόπο δεν θα μπορούσε να αριθμήσει και τον Πολύ Όχλο. Η Αποκάλυψις με τη φράση αυτή, (τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήσει), δείχνει σαφώς, πως ο Πολύς Όχλος, είναι σπέρμα τού Αβραάμ.
Οι ΄΄Μάρτυρες΄΄, πιστεύουν πως σπέρμα τού Αβραάμ, είναι μόνο 144.000 πιστοί, ο ΄΄πνευματικός Ισραήλ΄΄, που μόνο αυτοί πάνε στον ουρανό. Εδώ όμως, όχι μόνο τόσοι, αλλά αναρρίθμητοι είναι το σπέρμα τού Αβραάμ.
Σύμφωνα και με το Γαλάτας γ΄ 29: "Αν είστε τού Χριστού, είστε σπέρμα τού Αβραάμ, και...κληρονόμοι". Αν δηλαδή δεν είσαι σπέρμα τού Αβραάμ και κληρονόμος, δεν είσαι τού Χριστού, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ. Κατ' ανάγκην λοιπόν, πρέπει ο Πολύς Όχλος να είναι σπέρμα τού Αβραάμ.
Και το επόμενο εδάφιο όμως, δείχνει πως οι κληρονόμοι, είναι άγιοι, συγκληρονόμοι τής ουράνιας Βασιλείας με τον Ιησού Χριστό: Ρωμαίους 8/η΄ 16,17: "Τέκνα και κληρονόμοι. Κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού".
Ο Πολύς Όχλος λοιπόν, είναι το αναρίθμητο σπέρμα τού Αβραάμ, που συνκληρονομεί την ουράνια βασιλεία με τον Ιησού Χριστό.
Αποκάλυψις 7/ζ΄ 9: "...εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών..."
Οι ΄΄Μάρτυρες΄΄, πιστεύουν πως μόνο 144.000 είναι βασιλείς και ιερείς τού Θεού. Αν όμως συνδυάσουμε το παραπάνω εδάφιο με το: Αποκάλυψις 5/ε΄ 9,10, βλέπουμε πως οι ΄΄αγορασμένοι από παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών΄΄, είναι ΄΄βασιλείς και ιερείς΄΄. Αντιθέτως, οι 144.000, αναφέρονται από την Αποκάλυψη, ως Ισραηλίτες. (Αποκάλυψις 7/ζ΄ 4-8).
Αποκάλυψις 7/ζ΄ 9: "...οίτινες ίσταντο ενώπιον τού θρόνου και ενώπιον τού Αρνίου..."
Eνώπιον σημαίνει ΄΄εμπρός΄΄. Ο θρόνος τού Θεού είναι στον ουρανό. Άρα, και ο Πολύς Όχλος, είναι στον ουρανό, εφ' όσον είναι εμπρός από το θρόνο τού Θεού.
Το ενώπιον εδώ, δεν λέγεται μεταφορικά, όπως για παράδειγμα: ΄΄εμείς τώρα είμαστε ενώπιον τού Θεού΄΄, μια και ο Θεός βλέπει τα πάντα, επειδή ο Ιωάννης εδώ, περιγράφει όραση. Τους είδε λοιπόν να στέκονται μπροστά στο Θεό, εκεί στον ουρανό, και δεν το είπε μεταφορικά. Εμάς, κανείς δεν μπορεί να μας δει ενώπιον τού Θεού τώρα, μια και το λέμε μεταφορικά. Το εδάφιο που εξετάζουμε όμως, αρχίζει ως εξής: "...ΕΙΔΟΝ και ιδού όχλος πολύς...οίτινες ίσταντο ΕΝΩΠΙΟΝ τού θρόνου..."
Αποκάλυψις 7/ζ΄ 9: "...περιβεβλημένους στολάς λευκάς..."
Αποκάλυψις 7/ζ΄ 14: "...έπλυναν και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι τού Αρνίου..."
Το "αρνίο" είναι ο Χριστός. Στον Ησαϊα 1/α΄ 18, βλέπουμε, ότι κάποιος λευκαίνεται, όταν ο Θεός τού συγχωρεί τις αμαρτίες: "Εάν οι αμαρτίες σας είναι ως το πορφυρούν, θέλουσι γίνει λευκαί ως χιων, και αν είναι ερυθραί ως κόκκινον, θέλουσι γίνει ως λευκόν μαλίον."
Ο Πολύς Όχλος λοιπόν, είναι δικαιωμένος με την πίστη του στο αίμα τής θυσίας τού Χριστού, και αυτό συμβολίζεται από τις λευκές στολές.
Στην Αποκάλυψη 3/γ΄ 5, αναφέρει: "Ο νικών, θα φορέσει ιμάτια (ρούχα) λευκά." Ποιός νικάει όμως;
Αποκάλυψη 2/β΄ 26: "...και ο νικών και ο τηρών άχρι τέλους τα έργα μου..."
Αποκάλυψη 12/ιβ΄ 11: "...και αυτοί ενίκησαν αυτόν (το διάβολο) δια το αίμα τού Αρνίου και δια τον λόγον τής μαρτυρίας αυτών, και ουκ ηγάπησαν την ψυχήν αυτών άχρι θανάτου."
Νικητής λοιπόν, είναι όποιος νικήσει τον διάβολο ως το τέλος, μένοντας πιστός στο αίμα τού Χριστού ως το θάνατο.
Από τη σύνδεση τών παραπάνω εδαφίων, είναι σαφές, πως ο Πολύς Όχλος, για να φορά λευκά ρούχα, έχει νικήσει, και μάλιστα ως το τέλος, ως το θάνατο. ("άχρι τέλους", "άχρι θανάτου"). Αν όμως ο Πολύς Όχλος ανήκει στους νικώντες, έχει να λάβει και την ουράνια βασιλεία με τον Χριστό, σύμφωνα με τα παρακάτω χωρία:
Αποκάλυψις 2/β΄ 27, και 3/γ΄ 21: ΄΄εις τον νικώντα, ...εξουσίαν επί τών εθνών΄΄, ΄΄όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν, να καθίσει μετ' εμού εν τω θρόνω μου...΄΄
Ο πολύς όχλος λοιπόν, δεν είναι κάτι άλλο, αλλά μέρος τής εκκλησίας τών αγίων, για την ουράνα βασιλεία.
Αυτό, φαίνεται και στην στην Αποκάλυψη 22/κβ΄ 14,15, που κατά το αρχαίο κείμενο λέει τα εξής: "Μακάριοι οι πλύνοντες τας στολάς αυτών, ώστε να ...μπουν από τους πυλώνες στην πόλη...έξω είναι τα σκυλιά...και όποιος αγαπά και φυλά το ψεύδος".
Η Αποκάλυψη 21/κα΄ 9,10, μας πληροφορεί, πως η πόλη αυτή, είναι η Εκκλησία, η Νύμφη τού Χριστού, δηλαδή, όσοι θα συμβασιλέψουν μαζί του. Όποιος δεν είναι μέλος της, παρομοιάζεται με σκύλο. Εφ' όσον λοιπόν έξω απ' αυτήν δεν υπάρχει κανένας Χριστιανός, και εφ' όσον ο πολύς όχλος έχοντας λευκή στολή μπαίνει σ' αυτήν, τότε η Εκκλησία δεν αποτελείται μόνο από 144.000, αλλά είναι αναρίθμητη.
Ένα άλλο πρόβλημα που δημιουργούν οι λευκές στολές στη δογματική τών ΄΄Μαρτύρων τής Σκοπιάς΄΄, είναι το εξής: Οι ΄΄Μάρτυρες΄΄, πιστεύουν πως ο Πολύς Όχλος θα δικαιωθεί στο τέλος τής Χιλιετούς Βασιλείας, που κατ' αυτούς, θα είναι μετά τη ΄΄Μεγάλη Θλίψη΄΄. Εφ' όσον όμως ο Πολύς Όχλος ΄΄φοράει λευκές στολές ερχόμενος από τη μεγάλη θλίψη΄΄, αυτό σημαίνει πως είναι δικαιωμένος ΠΡΙΝ ΤΗ ΧΙΛΙΕΤΙΑ! (Αποκάλυψις 7/ζ΄ 14).
Αποκάλυψις 7/ζ΄ 13: "...εις εκ τών πρεσβυτέρων...λέγων μοι: Ούτοι οι περιβεβλημένοι τας στολάς τας λευκάς τίνες εισίν και πόθεν ήλθον;"
Στην Αποκάλυψη 4/δ΄ 4 και 7/ζ΄ 11, φαίνεται καθαρά, πως οι 24 πρεσβύτεροι ήταν ΄΄κύκλω τού θρόνου΄΄ τού Θεού, στον ουρανό. Λέγοντας λοιπόν ο πρεσβύτερος: ΄΄πόθεν ήλθον;΄΄ δείχνει πως ο Πολύς Όχλος ήρθε προς αυτόν, δηλαδή ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ.
Αποκάλυψις 7/ζ΄ 15: "...και λατρεύουσιν αυτώ ημέρας και νυκτός εν τω ναώ αυτού."
Πώς ο Πολύς Όχλος ήταν ΜΕΣΑ ("εν") στο ναό αν δεν ήταν ιερείς;
Στον αρχαίο Ισραήλ, μόνο ιερείς μπορούσαν να μπουν στο ναό. Άρα, ο Πολύς Όχλος, είναι ιερατική (και συνεπώς ουράνια) τάξη, και δεν είναι ιερείς μόνο οι 144.000.
Η εταιρία Σκοπιά, απαντώντας σ' αυτό, προβάλλει τον εξής ισχυρισμο:
΄΄Ο ναός, έχει και αυλή. Ο Πολύς Όχλος λοιπόν, δεν είναι στο κτίριο, αλλά έξω, στην αυλή, συνεπώς, δεν είναι απαραίτητο να είναι ιερείς!΄΄
Όμως, η λέξη: ΄΄ναός΄΄, στην Αγία Γραφή, ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ, όπως σαφώς φαίνεται στην Αποκάλυψη 11/ια΄ 2: ΄΄την αυλήν την έξωθεν τού ναού έκβαλε έξωθεν, και μη αυτήν μετρήσεις...΄΄
Όμως η εταιρία Σκοπιά, επειδή γνωρίζει το πρόβλημα, προσπαθεί με δόλο να το καλύψει, αλλοιώνοντας κατά τη συνήθειά της το κείμενο τής Αγίας Γραφής στην δική της μετάφραση, καθώς γράφει για το ίδιο εδάφιο: ΄΄όσο για την αυλή, όμως, που είναι έξω από (το αγιαστήριο) τού ναού, άφησέ την, εντελώς έξω...΄΄
Ασεβώντας προς το ιερό κείμενο, και αψηφώντας την προειδοποίηση τής Αποκάλυψης στο 22/κβ΄ 18, προσθέτει τη λέξη: ΄΄αγιαστήριο΄΄, για να διασώσει το εκτεθειμένο της δόγμα.
Και πού είναι ο ναός, μέσα στον οποίο ο Πολύς Όχλος λατρεύει ως ιερείς τον Θεό;
Αποκάλυψις 11/ια΄ 19: ΄΄και ηνοίγει ο Ναός τού Θεού ο εν τω ουρανώ΄΄. (Τα σχόλια περιτεύουν...)
Αποκάλυψις 7/ζ΄ 15,16: "και ο καθήμενος επί τού θρόνου σκηνώσει επ' αυτούς...και εξαλείψει ο Θεός πάν δάκρυον από τών οφθαλμών αυτών."
Ο Πολύς Όχλος αναφέρεται με τα ίδια λόγια, και στο επόμενο χωρίο:
Αποκάλυψις 21/κα΄ 2-4: ΄΄και την πόλιν την αγίαν Ιερουσαλήμ καινήν είδον καταβαίνουσαν εκ τού ουρανού ...ως νύμφην...ιδού η σκηνή τού Θεού μετά τών ανθρώπων και σκηνώσει μετ' αυτών...και αυτοί λαοί αυτού έσονται, και αυτός ο Θεός μετ' αυτών έσται αυτών Θεός...και εξαλείψει παν δάκρυον...΄΄
Ο προσεκτικός αναγνώστης, θα καταλάβει πως εδώ συμπεριλαμβάνεται ο Πολύς Όχλος στη σκηνή τού Θεού, την Εκκλησία, η οποία ΄΄κατεβαίνει από τον ουρανό΄΄.
Και ο απόστολος Παύλος όμως, έρχεται να συμφωνήσει πως ο Πολύς Όχλος είναι ΄΄γιοί τού Θεού΄΄, και συνεπώς μέλη τής Ουράνιας Ιερουσαλήμ, στο Β΄ Κορινθίους 6/ς΄ 16-18: ΄΄καθώς είπεν ο Θεός ότι: ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω και έσομαι αυτών Θεός και αυτοί έσονταί μου λαός...και έσομαι υμίν εις πατέρα και υμείς έσεσθέ μοι εις υιούς και θυγατέρας...΄΄
Ο Πολύς Όχλος, βρίσκεται παρών σε πολλά σημεία τής Αποκάλυψης, και πάντοτε ως μέρος τής επουράνιας Ιερουσαλήμ, τής Εκκλησίας. Δεν υπάρχει διαφορετική τάξη για τον ουρανό, και άλλη για τη γη, μια και η Εκκλησία είναι αυτή, που κατεβαίνει από τον καινούριο ουρανο στην καινούρια γη.
Αυτό ακριβώς μπερδεύει τους ΄΄Μάρτυρες΄΄. Δεν διδάχτηκαν την απλή ευαγγελική αλήθεια, πως οι άγιοι δεν ζουν μόνο στους ΄΄καινούς ουρανούς΄΄, αλλά και στην ΄΄καινή γη΄΄. Έτσι, δεν χρειάζονται δύο τάξεις, αλλά μόνο μία: η αναρίθμητη Εκκλησία.
