ΤΟ ΤΥΠΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.

ΤΟ ΤΥΠΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.

‘Ο Γέροντας, ἀφοῦ ἔκανε πολλές δοκιμές στόν ἑαυτό του, προσπαθώντας νά ἐφαρμόσει ὅτι γράφουν τά ἀσκητικά βιβλία καί συμβουλευόμενος ἔμπειρους Γέροντες, κατέληξε σέ ἕνα τυπικό. Ἀνάλογα μέ τίς δυνάμεις, τήν ἡλικία, τόν χρόνο πού εἶχε, τόν τόπο πού ἔκανε τήν ἄσκησή του, ρύθμιζε καί τό τυπικό του. Ἔλεγε ὅτι «ὅ μοναχός πρέπει νά μπεῖ σ' ἕνα μοναχικό τυπικό. Κάθε δέκα χρόνια πρέπει νά κάνη ἀναθεώρηση τῶν δυνάμεών του καί νά κανονίσει στόν ἑαυτό τοῦ τήν κατάλληλη ἄσκηση. Ὅταν κανείς εἶναι νέος, ἔχει περισσότερη ἀνάγκη ἀπό ὕπνο καί λιγότερη ἀπό ξεκούραση. Ὅταν γεράσει, τοῦ χρειάζεται περισσότερη ξεκούραση καί λιγότερος ὕπνος. Μεγάλη δύναμη ἔχει ἤ συνήθεια. Κάτι πού τό συνηθίζει ὅ ὀργανισμός καί χωρίς νά τό ἔχη ἀνάγκη, ὅταν ἔρθει ἤ ὤρα θά τό ζητήσει».

Τό τυπικό τοῦ ἦταν περίπου τό ἑξῆς: Στίς 3 μ.μ. (9η βυζαντινή) ἔκανε Ἔνατη καί Ἑσπερινό, καί μετά ἔτρωγε κάτι.

Ὕστερα ἔκανε τό Ἀπόδειπνο καί μερικές ὧρες κομποσχοίνι.

Πρίν ἀπό τά μεσάνυχτα ξυπνοῦσε καί ἄρχιζε τόν κανόνα καί ἐν συνέχειᾳ τήν Ἀκολουθία του μέ κομποσχοίνι.

Ὅταν τελείωνε, ξεκουραζόταν λίγο καί μέ τό φώτισμα ἄρχιζε πάλι τά πνευματικά. Ὅταν ἦταν ἀπερίσπαστος ἀπό τόν κόσμο, ἔκανε τήν κάθε Ὥρα στήν ὥρα της καί ἐνδιάμεσα ἐργοχειροῦσε λέγοντας τήν εὐχή. Γιά ἕνα διάστημα ξεκουραζόταν ἀμέσως μετά τήν δύση τοῦ ἡλίου, ὅλη τή νύχτα ἀγρυπνοῦσε καί ὕστερα ξεκουραζόταν λίγο τό πρωί. Τό μεσημέρι δέν ἀναπαυόταν.

Δέν εἶναι δυνατό νά γίνει λόγος γιά τυπικό τοῦ Γέροντα ὅταν ἔκανε ἄσκηση νεώτερος στήν ἔρημό του Σινᾶ, διότι «ὅ πᾶς δρόμος αὐτοῦ ἤν προσευχή ἀέναος καί ἔρως πρός Θεόν ἄνεικαστος», καί πολλές ὧρες ἐργόχειρο χωρίς νά τόν κουράζει.

Τότε δέν ἔβλεπε ἀνθρώπους, ἦταν τελείως ἀμέριμνος καί ἀπερίσπαστος.

Ὅταν ἦταν στόν "Τίμιο Σταυρό" διάβαζε μόνο τόν ἑξάψαλμο, τόν κανόνα τοῦ Μηναίου καί τό ἀπόγευμα τό Θεοτοκάριο τοῦ ἁγίου Νικόδημου. Τά ὑπόλοιπα τά ἔκανε μέ κομποσχοινι.

Στήν "Παναγούδα" ἔκανε τρία κομποσχοίνια (3ΟΟάρια) στόν Χριστό, ἕνα στήν Παναγία, ἕνα στόν Τίμιο Πρόδρομο, ἕνα στόν Ἅγιό της ἡμέρας καί ἕνα στόν Ἅγιό του. Μετά τά ἐπαναλάμβανε γιά τούς ζῶντες καί πάλι τρίτη φορᾶ γιά τούς κεκοιμημένους, καί εὐχόταν γιά εἰδικές περιπτώσεις.

Στά τελευταῖα του, παρά τόν κόσμο πού τόν ἀπασχολοῦσε ὅλη τήν ἡμέρα, ἔκανε πάνω ἀπό 40 κομποσχοίνια τρακοσάρια μετρητά, ἐκτός ἀπό τόν κανόνα καί τήν ἀκολουθία του.

Τό Ψαλτήρι τό χώριζε σέ τρία μέρη καί τό τελείωνε σέ τρεῖς ἥμερες. Σέ κάθε ψαλμό προσευχόταν γιά τήν ἀντίστοιχη κατηγορία ἀνθρώπων, σύμφωνα μέ τίς περιπτώσεις πού ὅ ὅσιος Ἀρσένιος εἶχε χωρίσει τούς ψαλμούς καί μνημόνευε ὀνόματα. Μέ αὐτόν τόν τρόπο δέν κουραζόταν νά διαβάζει ἀκόμη καί 6-7 καθίσματα συνεχόμενα.

Τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα κάθε χρόνο, γιά νά συμμετέχει περισσότερο στά Πάθη τοῦ Χριστοῦ, διάβαζε τά Εὐαγγέλια τῶν Παθῶν. Ἀπό τήν σύλληψη τοῦ Χριστοῦ ὡς τήν Ἀποκαθήλωση, δηλαδή ἀπό τήν Μ. Πέμπτη τήν νύχτα ὡς τήν Μ. Παρασκευή ἑσπέρας, οὔτε καθόταν, οὔτε κοιμόταν, οὔτε ἔτρωγε. Μάλιστα ἔλεγε ὅτι ἀξίζει περισσότερο νά βιάσουμε τόν ἑαυτό μας σέ ἀσιτία αὐτό τό διήμερο (Μ. Παρασκευῆς, Μ. Σαββάτου) παρά τό τριήμερό (της Καθαρᾶς Ἑβδομάδος). Μόνο ἔπινε λίγο ξύδι, γιά νά θυμηθεῖ τό Δεσποτικό ὄξος. Αὐτές τίς μέρες δέν ἄνοιγε σέ κανέναν. Ἔμενε κλεισμένος στό Κελί του καί οὔτε τοῦ ἔκανε καρδιά νά ψάλει. «Πρώτη φορᾶ ἔνιωσα μία τέτοια κατάσταση», εἶπε τελευταῖα στήν "Παναγούδα".

Ὅ Γέροντας δέν παρέβαινε χωρίς λόγο τό τυπικό του. Τό τηροῦσε μέ ζῆλο. Ἦταν ἀκριβῆς μοναχός. «Τέσσερις νά μέ κρατᾶνε, τόν κανόνα μου δέν τόν ἀφήνω», ἔλεγε. Δηλαδή καί ὅταν ἦταν πολύ ἄρρωστος, ὥστε νά μήν μπορεῖ νά σταθεῖ στά πόδια του, πάλι τόν κανόνα του δέν τόν ἄφηνε. Θεωροῦσε μεγάλη ζημία πνευματική νά ἀφήσει χρέη καί νά μήν ἐκτέλεση τά μοναχικά του καθήκοντα. «Τήν ἡμέρα ἐκείνη εἶμαι...» (κουνοῦσε τό κεφάλι τοῦ ἐννοώντας ὄχι καλά).

Στά τελευταῖα χρόνια πού εἶχαν αὐξηθεῖ οἵ ἐπισκέπτες καί δέν τόν ἄφηναν νά κάνη στήν ὥρα τοῦ τόν Ἑσπερινό, ἔλεγε, «γιά νά μήν χάσω τήν ἀκολουθία κάνω τόν Ἑσπερινό μέ κομποσχοινί τό πρωί καί λέω τό "Φῶς ἵλαρον" τήν ὥρα πού ἀνατέλλει ὅ ἥλιος». Συνάμα ἦταν τελείως ἐλεύθερος. Ἐνίοτε, ὅταν ὑπῆρχε ἀνάγκη, τά θυσίαζε ὅλα χάριν τῆς ἀγάπης. Ἔκανε τήν ἀγρυπνία τοῦ ὄχι προσευχόμενος, ἀλλά συμπάσχοντας καί παρηγορώντας ταλαίπωρη ψυχή, γιατί ὅ Θεός «ἔλεον θέλει καί οὐ θυσίαν».

Ἀπό τό παρακάτω ἀπόσπασμα ἐπιστολῆς του σέ πνευματικό του τέκνο φαίνεται ἐν μέρει καί τό τυπικό τοῦ Γέροντα: «Διά τό πρόγραμμα πού μου γράφετε, ἐάν ἔχετε εὐκαιρία, δοκιμάσετε ἕνα διάστημα μικρό, τό ἑξῆς: Μέ τήν ἀνατολή τοῦ ἡλίου νά ἀρχίζετε τήν Πρώτη Ὥρα. Ἕνα τέταρτο ἤ Ὤρα, ἕνα τέταρτο μετάνοιες καί κομποσχοίνι γιά τά παιδάκια –«πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενων εἰς τόν κόσμο»- νά φυλαχτοῦν ἁγνά στόν κόσμο, καί γιά ὅσους παρθενεύουν. Συμπεριλαμβάνεται καί ὅ ἐαυτός μας μέσα. Μετά καθήμενος, τήν εὐχή ἄλλη μισῆ ὤρα καί ἔτσι συμπληρώνεται μία ὥρα μετά τήν ἀνατολή, (καί τελειώνει) ἤ Πρώτη Ὥρα. Δυό ὧρες ἐλεύθερες μέ πνευματική ἀξιοποίηση, μελέτη, προσευχή, ἐάν ὑπάρχει διάθεση, ἤ ψαλμωδία. Ἐννοῶ ἐλεύθερα, ἄνετα νά κινεῖται ἤ ψυχῆ σέ ὅτι θέλει τό πνευματικό ἤ καμιά δουλειά πού ἔχει (ἐργόχειρο).

Μετά νά ἀρχίζετε τήν Τρίτη Ὥρα, ἐπίσης ὅπως τήν Πρώτη, μέ τή διαφορά (ὅτι εἶναι) ἀφιερωμένη στόν κλῆρο, καί εἰς τά ἔθνη νά ἔλθουν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας. Νομίζω δέν εἶναι ἁμαρτία νά λέγει κανείς, "Κύριε, ὅ τό πανάγιόν Σου Πνεῦμα ἐν τή τρίτη ὥρα...". Τό ἴδιο μετά ἀπό τήν Τρίτη Ὥρα ἄλλες δυό ὧρες ἐλεύθερες μέ πνευματική ἀξιοποίηση ἤ ἄλλη ἀπαραίτητη ἐργασία, καί μετά τό ἴδιο τήν Ἕκτη Ὥρα, μέ τήν διαφορά (ὅτι εἶναι) ἀφιερωμένη εἰς τόν κόσμον, νά δίδει μετάνοια ὅ καλός Θεός. Μετά δυό ὧρες τό ἴδιο ἤ ξεκούραση μέχρι τήν Ἔνατη, καί μετά (κάνετε) τήν Ἔνατη μέ τόν ἴδιο τρόπο ἀφιερωμένη στούς κεκοιμημένους, καί μετά Ἑσπερινό.

»Διά δέ φαγητό δέν ἀναφέρω, διότι αὐτό θά τό ρυθμίσετε ἀνάλογα μέ τήν ἀντοχή σας. Τό μόνο θά πρέπει νά μή φθάνει κανείς σέ σημεῖο ζάλης, ὅταν δέν ὑπάρχει πόλεμος, γιά νά ἔχη διαύγεια νά πολεμᾶ καλύτερα, διότι ἤ πάλη γίνεται μέ λογισμούς καί χρειάζεται ὅ νοῦς νά βοηθιέται στίς ἀρχές τῆς πνευματικῆς ζωῆς, διά νά βροῦμε τήν ἀλήθεια. Ὅταν ὅμως ὅ ἄνθρωπος βρεῖ τήν ἀλήθεια, τόν Χριστό, ἤ λογική δέν τοῦ χρειάζεται πλέον. Τό ἴδιο καί ὅταν ὅ ἄνθρωπος προχώρηση, δέν τοῦ χρειάζεται τέτοια διαύγεια πού ἀναφέρω νά ἐπιδιώκετε, διότι βγαίνει πλέον ἀπό τόν ἑαυτό του καί κινεῖται ἔξω ἀπό τήν ἕλξη τῆς γῆς καί φωτίζεται ὄχι ἀπό τόν αἰσθητόν ἥλιον, ἀπό δημιούργημα, ἀλλά ἀπό τόν Δημιουργό.

Μετά τόν Ἑσπερινό καί τό Ἀπόδειπνο, νά ἐπιδιώκεις τρεῖς ὧρες μετά τήν δύση τοῦ ἡλίου προσευχή. Ἡ μαζί μέ τό Ἀπόδειπνο καί τόν κανόνα σου νά συμπληρώνεις τίς τρεῖς ὧρες. Εἶναι οἱ καλύτερες ὧρες γιά προσευχή. Μετά νά κοιμάστε ἕξι ὦρες καί μετά Μεσονυκτικό καί Ὄρθρο. Μπορεῖτε νά διαβάζετε ὁρισμένα καί μετά νά λέτε τήν εὐχή. Διά νά μήν ἔχετε τήν ἀγωνία (ἤ νά κοιτάζετε τήν ὥρα) ἤ νά προσέχετε στά κομποσχοίνια, βάζετε τό ξυπνητήρι νά χτυπᾶ μετά ἀπό ὅσες ὧρες θέλετε νά προσευχηθεῖτε.

Προσπαθῆστε νά κάμετε ἔστω καί τό 1/5 ἄπ' ὅτι σας γράφω, προκειμένου νά μή σας δημιουργηθεῖ ἄγχος διά νά μήν πάθετε ὅπως τά κακόμοιρα νέα μοσχαράκια, πού ἐάν τά δυσκολέψουν στίς ἀρχές στό ζυγό, μόλις δοῦν τό ζυγό καί καταλάβουν ὅτι θέλουν νά τά ζέψουν στό χωράφι, φεύγουν».

Ἀπό αὐτό τό τυπικό βλέπομε ὅτι τό πνεῦμα τοῦ Γέροντα ἦταν ἤ πολύ πνευματική ἀπασχόληση ἀλλά μέ ἄνεση καί διάθεση.

Σέ ἄλλον μαθητή του, πού καί αὐτός ἔκανε ἄσκηση μόνος του, ἔδωσε τό ἑξῆς τυπικό, ὀποῦ φαίνονται καί ἄλλες λεπτομέρειες γιά τόν μοναχικό κανόνα καί τήν ἰδιαίτερη ἀγρυπνία:

1. Μοναχικό τυπικό

"Ὅταν ἔχουμε ἰσημερία (Μάρτιο, Σεπτέμβριο).

"Ὥρα 3 μ.μ.: (9η βυζαντινή) Ἔνατη καί Ἑσπερινός.

"Ὥρα 4μ.μ.: Δεῖπνο, ἐκτός Δευτέρας, Τετάρτης, καί Παρασκευῆς.

Ἀπόδειπνο μέ τό ἡλιοβασίλεμα.

"Ὥρα 3π.μ.: "Ἔγερσης.

"Ὥρα 3-4 π.μ.: Κανόνας.

"Ὥρα 4π.μ.: Ἀκολουθία.

"Ὥρα 11 π.μ.: Γεῦμα (ὅταν ἔχη μία τράπεζα).

"Ὥρα 11-3 μ.μ.: Διακόνημα-Ἐργόχειρο.

2. Μοναχικός κανόνας

1. Ἕνα 300άρι κομποσχοίνι γιά τόν Κύριο μέ σταυρούς καί μικρές μετάνοιες, μέχρι νά ἀκουμπᾶ τό χέρι στό γόνατο. Δέν βλάπτει, ἄν λυγίζουν λίγο τά γόνατα. Βοήθα νά μήν κουράζονται τά γόνατα, καί δίνει μία κατάνυξη, γιατί μέ τήν γονυκλισία δείχνουμε τή λατρεία μας πρός τόν Θεό.

Ἕνα ΙΟΟάρι γιά τήν Παναγία «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον μέ», μέ μικρές μετάνοιες καί σταυρούς, ὅπως καί προηγουμένως.

3. «Δόξα... καί νῦν... [Ἀλληλούια (γ') Δόξα σοί ὅ Θεός»] (τρίς), μέ τρεῖς μεγάλες μετάνοιες.

4. Τόν Ν' ψαλμό («Ἐλέησον μέ ὅ Θεός...») μέ χαμηλή φωνή καί μεγάλες μετάνοιες, ὅσες χρειασθοῦν μέχρι νά τελείωση ὅ ψαλμός.

5. Τροπάρια πρός τήν Παναγία: «Πάντων προστατεύεις Ἀγαθή...», «Τήν πάσαν ἐλπίδα μου...» κ.ἅ. μέ μεγάλες μετάνοιες.

6. «Σοί δόξα πρέπει, Κύριε ὅ Θεός ἠμῶν...». Δοξολογία, χαμηλοφώνως μέ μεγάλες μετάνοιες.

7. «Ἄξιόν ἐστι...» μέ μεγάλες μετάνοιες.

8. «Δόξα... καί νῦν... [Ἀλληλούια (γ') Δόξα σοί ὅ Θεός»] (τρίς), μέ τρεῖς μεγάλες μετάνοιες.

Οἱ μετάνοιες μπορεῖ νά εἶναι πυκνές ἤ ἀραιές, ἀνάλογα μέ τήν διάθεση τοῦ καθενός.

Αὐτή εἶναι ἤ πρώτη φάση γιά τόν ἑαυτό μας. Τά ἴδια ἐπαναλαμβάναμε λέγοντας, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ἐλέησον τούς δούλους σου» καί «Ὕπεραγια Θεοτόκε, σῶσον τούς δούλους σου». Προσευχή γιά τόν κόσμο. Μποροῦμε νά μνημονεύουμε καί ὀνόματα πού ἔχουν ἀνάγκη.

Τά ἴδια πάλι γιά τρίτη φορᾶ λέγοντας: «Ἀνάπαυσον Κύριε τᾶς ψυχᾶς τῶν δούλων σου». «Ὕπεραγια Θεοτόκε, βοήθησαν τούς δούλους σου».

Στό τέλος κάνουμε ἕνα ΙΟΟάρι γιά τόν Ἅγιό της Μονῆς. Ὕστερα διαβάζουμε τήν ἀκολουθία καί μετά ξεκουραζόμαστε λίγο.

Προτοῦ νά κοιμηθῆ ὅ μοναχός, νά σταύρωση τά χέρια τοῦ στό στῆθος καί νά λέγει νεκρώσιμα τροπάρια, γιά νά θυμᾶται τόν θάνατο.

Ὅ κανόνας τοῦ μεγαλόσχημου εἶναι 300 μετάνοιες καί 12 κομποσχοίνια (ἑκατοστάρια), τοῦ ρασοφόρου (μικρόσχημου) 150 μετάνοιες καί 12 κομποσχοίνια καί τοῦ δοκίμου 60 μετάνοιες καί 6 κομποσχοίνια.

3. Τυπικό ἀγρυπνίας μέ κομποσχοίνι

1. Δόξα σοί ὅ Θεός... 300άρια κομποσχοίνια (3)κομποσχοίνια

Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε... (1)

2. Κύριε Ἴησοϋ Χριστέ Ἐλέησον μέ (3)

Ὕπεραγια Θεοτόκε.. (1)

3. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ... (διά τούς πατέρας)(3)

Ὕπεραγια Θεοτόκε... (διά τούς πατέρας) (1)

4. Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ... (3)

5. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ... (ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων) (3)

Ὕπεραγια Θεοτόκε... (ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων)(1)

Παράκλησις-Ἀνάγνωσης.

6. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ... (διά τούς εὐεργέτες) (3)

Ὕπεραγια Θεοτόκε.. (διά τούς εὐεργέτες) (1)

7. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ…(διά τό κόσμο) (3)

Ὕπεραγια Θεοτόκε.. …(διά τό κόσμο) (1)

8. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ.. (διά τούς ἀσθενεῖς) (3)

Ὕπεραγια Θεοτόκε.. .. (διά τούς ἀσθενεῖς) (1)

9. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ.. ..(διά τήν ἀδελφότητα) (3)

Ὕπεραγια Θεοτόκε.. ..(διά τήν ἀδελφότητα) (1)

Διά τούς νεκρούς, εἰς Ἁγίους πού τούς εὐλαβούμαστε ἰδιαιτέρως.

Ἀπό τά παραπάνω φαίνεται ἤ ἐλευθερία τοῦ Γέροντα, πού δέν δεσμεύεται ἀπό τυπικά καί κανόνες. Ἔδωσε ἕνα μέτρο γιά νά βοηθήσει τόν μοναχό, ἀλλά τό θέμα τοῦ ὕπνου καί τοῦ φαγητοῦ δέν τό καθόρισε λεπτομερῶς. Ἄφησε νά τό ρύθμιση ὅ ἴδιος ἀνάλογα μέ τίς δυνάμεις καί τήν ἀγωνιστικότητά του. Τήν δική του ὑψηλή ζωή, δέν τήν ἐπέβαλε σέ κανένα. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δέν χωρᾶνε στό ἴδιο καλούπι. Ἄνετα μπορεῖ νά διακρίνει κανείς μερικά στοιχεῖα, ὅπως τήν μετάνοια, τήν δοξολογία, καί τήν προσευχή γιά ζῶντες καί κεκοιμημένους.

Τέλος παραθέταμε τυπικό ἀγρυπνίας πού ἔδωσε σέ γυναικεῖο Μοναστήρι γιά τήν κατ' ἰδίαν ἀγρυπνία στό Κελί. Εἶναι ἀπό τά τελευταῖα ἔτη τῆς ζωῆς του. Σέ αὐτό κυριαρχεῖ ἤ προσευχή γιά τόν κόσμο.

4. Σειρά ἀγρυπνίας

Τόν κανόνα τόν κάνουμε στήν ἀρχή ἤ στό τέλος τῆς ἀγρυπνίας, ὅπως προτίμα ὅ καθένας. Ἀρχίζομε μέ λίγη μελέτη.

Μετά κάνουμε τά ἑξῆς κομποσχοίνια λέγοντας:

1 300άρι: Δόξα Σοί ὅ Θεός ἠμῶν, δόξα Σοί.

1 ΙΟΟάρι: Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Μετά, Δόξα καί νῦν. Ἀλληλούια, ἀλληλούια, ἀλληλούια• δόξα σοί, ὅ Θεός (ἐκ γ'.) Κύριε, ἐλέησον γ'. Δόξα καί νῦν. Ό Ν' Ψαλμός. «Ὑπό τήν σήν εὐσπλαγχνίαν...». Δοξολογία καί «Ἄξιον ἐστίν». Ὅλα αὐτά γίνονται μέ μετάνοιες.

Μετά συνεχίζομε ὡς ἕξης:

1 300άρι: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μέ.

1 ΙΟΟάρι: Ὕπεραγια Θεοτόκε, σῶσον μέ.

Μετά κάνομε τήν Παράκληση (προαιρετικά).

1 ΙΟΟάρι: Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ, σῶσον ἠμᾶς τή δυνάμει σου.

1 ΙΟΟάρι: Βαπτιστά τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἐμοῦ (γιά τήν μετάνοια).

1 ΙΟΟάρι: Ἅγιε (Ἀπόστολε) τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἐμοῦ (στόν ἅγιο Ἰωάννη Θεολόγο γιά τήν ἀγάπη).

1 ΙΟΟάρι: Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ἐμοῦ (στόν ἅγιο Ἀρσένιο γιά τήν ὑγεία).

Μετά τά ἑξῆς αἰτήματα: Γιά τούς Γεροντάδες:

1 300άρι: Κύριε Ἴησου Χριστέ, ἐλέησον τούς δούλους σου.

1 ΙΟΟάρι: Ὕπεραγια Θεοτόκε, σῶσον τούς δούλους σου.

Γιά τήν ἀδελφότητα:

1 300άρι: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον ἠμᾶς.

1 ΙΟΟάρι: Ὕπεραγια Θεοτόκε, σῶσον ἠμᾶς.

Γιά τούς κεκοιμημένους:

1 300άρι: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἀνάπαυσαν τούς δούλους σου.

1 ΙΟΟάρι: Ὕπεραγια Θεοτόκε, ἀνάπαυσαν τούς δούλους σου.

Γιά τούς εὐεργέτες:

1 300άρι: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ἐλέησον τούς δούλους σου.

1 ΙΟΟάρι: Ὕπεραγια Θεοτόκε, σῶσον τούς δούλους σου

Τρία κομποσχοινια 300άρια μέ γενικό αἴτημα ὡς ἑξῆς.

-Θεέ μου, μήν ἐγκαταλείπεις τούς δούλους Σου πού ζοῦν μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἤ ἀγάπη Σου νά ἐνεργήσει καί νά τούς φέρει ὅλους κοντά Σου.

-Μνήσθητι Κύριέ τους δούλους Σου πού ὑποφέρουν ἀπό τόν καρκίνο.

-Μνήσθητι Κύριέ τους δούλους Σου πού ὑποφέρουν ἀπό μικρά ἤ μεγάλα νοσήματα.

-Μνήσθητι Κύριέ τους δούλους Σου πού ὑποφέρουν ἀπό σωματικές ἀναπηρίες.

-Μνήσθητι Κύριέ τους δούλους Σου πού ὑποφέρουν ἀπό ψυχικές ἀναπηρίες.

-Μνήσθητι Κύριέ τους ἄρχοντες (προέδρους, ὑπουργούς...) καί βοήθησαν αὐτούς νά κυβερνοῦν χριστιανικά.

-Μνήσθητι Κύριε τά παιδιά πού προέρχονται ἀπό προβληματικές οἰκογένειες.

-Μνήσθητι Κύριε τίς προβληματικές οἰκογένειες καί τούς διαζευγμένους.

-Μνήσθητι Κύριε τά ὀρφανά ὄλου τοῦ κόσμου, ὅλους τους πονεμένους καί τούς ἀδικημένους στήν ζωή, τούς χήρους καί τίς χῆρες.

-Μνήσθητι Κύριε ὅλους τους φυλακισμένους, τούς ἀναρχικούς, τούς ναρκομανεῖς, τούς Φονεῖς, τούς κακοποιούς, τούς κλέφτες, φώτισον καί βοήθησον αὐτούς νά διορθωθοῦν.

Μνήσθητι Κύριε ὅλους τους ξενιτεμένους.

-Μνήσθητι Κύριε ὅλους ὅσους ταξιδεύουν στήν θάλασσα, στήν ξηρά, στόν ἀέρα καί φύλαξον αὐτούς.

-Μνήσθητι Κύριε τήν Ἐκκλησία μας, τούς πατέρες (κληρικούς) τῆς Ἐκκλησίας καί τούς πιστούς.

-Μνήσθητι Κύριε ὅλες τίς μοναστικές ἀδελφότητες, ἀνδρικές καί γυναικεῖες, τούς γέροντες καί τίς γερόντισσες καί ὅλες τίς ἀδελφότητες καί τούς ἁγιορεῖτες πατέρες.

-Μνήσθητι Κύριέ τους δούλους Σου πού εἶναι σέ καιρό πολέμου.

-Μνήσθητι Κύριέ τους δούλους Σου πού καταδιώκονται στά βουνά καί στούς κάμπους.

-Μνήσθητι Κύριέ τους δούλους Σου πού εἶναι σάν κυνηγημένα πουλάκια.

-Μνήσθητι Κύριέ τους δούλους Σου πού ἄφησαν τά σπίτια τους καί τίς δουλειές τους καί ταλαιπωροῦνται.

-Μνήσθητι Κύριέ τους φτωχούς, ἄστεγους καί πρόσφυγες.

-Μνήσθητι Κύριε ὅλα τά ἔθνη, νά τά ἔχεις στήν ἀγκαλιά σου, νά τά σκεπάζεις μέ τήν ἁγία Σου Σκέπη, νά τά φυλάγεις ἀπό κάθε κακό καί ἀπό τόν πόλεμο. Καί τήν ἀγαπημένη μας Ἑλλάδα μέρα καί νύκτα νά τήν ἔχεις στήν ἀγκαλιά σου, νά τήν σκεπάζεις μέ τήν ἁγία Σου Σκέπη, νά τήν φυλάγεις ἀπό κάθε κακό καί ἀπό τόν πόλεμο.

-Μνήσθητι Κύριε τίς ταλαιπωρημένες, ἐγκαταλελειμμένες, ἀδικημένες, δοκιμασμένες οἰκογένειες καί δῶσε πλούσια τά ἐλέη σου σ' αὐτές.

-Μνήσθητι Κύριέ τους δούλους σου πού ὑποφέρουν ἀπό ψυχικά καί σωματικά προβλήματα πάσης φύσεως.

-Μνήσθητι Κύριέ τους δούλους σου πού ζήτησαν τίς προσευχές μας.

Οἱ κεκοιμημένοι νά βοηθηθοῦν μόνοι τους δέν μποροῦν καί περιμένουν ἀπό ἐμᾶς νά τούς βοηθήσουμε, ὅπως περιμένουν οἱ φυλακισμένοι μία πορτοκαλάδα.

Διάλειμμα στήν ἀγρυπνία δέν ὑπάρχει• ὁποῖος θέλει, ἄς κάνη.

Ὅ Γέροντας ἐπιθυμοῦσε ὅ μοναχός πού ἀσκεῖται μόνος νά ἔχη τυπικό, γιά νά τόν βοηθᾶ στόν ἀγώνα του. Συμβούλευε: «Νά προετοιμάζεσαι ἀπό τό κελί μέ προσευχή γιά τό διακόνημα καί ἀπό τό διακόνημα γιά τό κελί. Ἔτσι θά εἶσαι πάντα ἤρεμος καί χαρούμενος. Ὅταν εἶναι κανείς ἀφηρημένος, τό μυαλό τοῦ γυρνάει. Βοηθᾶ νά ἔχη κανείς ἕνα πρόγραμμα ἀπό τό πρωί, γιά νά μή δημιουργεῖται σύγχυση ἀπό τούς λογισμούς».

Σέ ὅσους δέν εἶχε εὐθύνη πνευματική καί δέν μποροῦσε νά τούς παρακολούθηση δέν ἔδινε τυπικό. Φοιτητής τοῦ ζήτησε κάποτε νά τοῦ δώσει ἕνα τυπικό, ὅ Γέροντας τοῦ ἀπάντησε: «Δέν μπορῶ, διότι ὅ γιατρός, ὅταν δώσει μία συνταγή στόν ἄρρωστο, πρέπει νά εἶναι κοντά του γιά νά τόν παρακολουθεῖ». Περιορίσθηκε νά τοῦ δώσει μόνο μερικές ὠφέλιμες συμβουλές γιά τήν πνευματική ζωή.

Σεβόταν ἀπεριόριστα ὅτι εἶχαν ὁρίσει οἵ ἅγιοι Πατέρες. Σέ κάποιον πού αὐθαιρετοῦσε χωρίς λόγο στό τυπικό της ἀκολουθίας τοῦ ἔκανε τήν ἑξῆς παρατήρηση: «Ἐντάξει, δέν χάλασε ὁ κόσμος, ἄν ἀλλάξουμε κάτι, ἀλλά ἔτσι βάζουμε τόν ἑαυτό μας πάνω ἀπό τούς ἁγίους Πατέρες».

Ὅ Γέροντας τήρησε μέ σεβασμό καί εὐλάβεια τά τυπικά τῆς Ἐκκλησίας καί βοηθήθηκε ἄπ' αὐτά νά φθάσει σ' ἕνα πνευματικό τυπικό καί νά βρεῖ τό πιό οὐσιαστικό: τήν διαμονή τῆς ἀδιάλειπτου προσευχῆς, ἤ ὁποία μας ἑνώνει μέ τόν Θεό.