8ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΚΛΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Δοξαστικό.

Προκαθάρωμεν εαυτούς αδελφοί………

Μ. Τρίτη εσπέρας

Ήχος γ΄. (Την ωραιότητα)

Πόρνη προσήλθέ σοι* μύρα σύν δάκρυσι* κατακενούσά σου* ποσί, φιλάνθρωπε,* και δυσωδίας των κακών* λυτρούται τη κελεύσει σου·* πνέων δε την χάριν σου* μαθητής ο αχάριστος* ταύτην αποβάλλεται* και βορβόρω συμφύρεται,* φιλαργυρία απεμπολών σε.* Δόξα, Χριστέ, τη ευσπλαγχνία σου.

Μ. Δευτέρα εσπέρας.

Ιωάννου μοναχού. Ηχος β΄.

Ο της ψυχής ραθυμία νυστάξας* ού κέκτημαι, Νυμφίε Χριστέ,* καιομένην λαμπάδα την έξ αρετών* και νεάνισιν ωμοιώθην μωραίς,* εν καιρώ της εργασίας ρεμβόμενος·* τά σπλάγχνα των οικτιρμών σου* μη κλείσης μοι, Δέσποτα·* αλλ’ εκτινάξας μου τον ζοφερόν ύπνον* εξανάστησον* και ταίς φρονίμοις συνεισάγαγε παρθένοις* είς νυμφώνα τον σόν,* όπου ήχος καθαρός* εορταζόντων* και βοώντων απαύστως·* Κύριε, δόξα σοι.

Μ. Τρίτη εσπέρας

Βυζαντίου. Ήχος πλ. β΄

Προσήλθε γυνή* δυσώδης καί βεβορβορωμένη,* δάκρυα προχέουσα* ποσί σου, Σωτήρ,* τό πάθος καταγγέλουσα·* Πως ατενίσω σοι τω Δεσπότη;* αυτός γάρ ελήλυθας σώσαι πόρνην.* Εκ βυθού θανούσάν με ανάστησον,* ο τόν Λάζαρον εγείρας* εκ τάφου τετραήμερον.* Δέξαι με τήν τάλαιναν,* Κύριε, καί σώσόν με.

Κυριακή των Βαΐων εσπέρας.

Κοσμά μοναχού. Ήχος πλ. Α΄.

Κύριε,* προς τό μυστήριον το απόρρητον* της σής οικονομίας* ούκ εξαρκούσα* η τών εκ Ζεβεδαίου μήτηρ,* ητείτό σε προσκαίρου βασιλείας τιμήν* τοίς εαυτής δωρήσασθαι τέκνοις·* αλλ’ αντί ταύτης* ποτήριον θανάτου* επηγγείλω πιείν τοίς φίλοις σου·* ό ποτήριον πρό τούτων* πιείν ό αυτός έλεγες,* αμαρτημάτων καθαρτήριον.* Διό σοι βοώμεν·* Ή σωτηρία των ψυχών ημών, δόξα σοι.

Κυριακή των Βαΐων εσπέρας.

Κοσμά μοναχού. Ήχος πλ. Α΄.

Φθάσαντες, πιστοί,* το σωτήριον πάθος* Χριστού του Θεού,* την άφατον αυτού* μακροθυμίαν δοξάσωμεν·* όπως τη αυτού ευσπλαγχνία* συνεγείρη και ημάς* νεκρωθέντας τη αμαρτία* ως αγαθός και φιλάνθρωπος.

Μ. Τρίτη εσπέρας

Βυζαντίου. Ήχος πλ. Β΄.

Σήμερον ο Χριστός παραγίνεται* εν τη οικία του Φαρισαίου* και γυνή αμαρτωλός προσελθούσα* τοίς ποσίν εκυλινδούτο βοώσα·* Ίδε την βεβυθισμένην τη αμαρτία,* την απηλπισμένην διά τάς πράξεις,* την μη βδελυχθείσαν* παρά της σής αγαθότητος·* και δός μοι, Κύριε,* την άφεσιν των κακών και σώσόν με.