Ἀγαπητοί μου φίλοι, σᾶς εὐχαριστω ὃσοι μπήκατε στήν ιστοσελίδα μου καί διαβάσατε ὃλα αὐτά τά ᾡραῖα πράγματα(κατ’ εμέ). Κάποιοι ὃμως, δέν ξέρω γιατί, ἐθίγησαν, καί γιά αὐτό τό λόγο δέν θα ἀσχοληθῶ πλέον μ’ αὐτούς γιατί μέ ἔχουν πικράνει πάρα πολύ. Ἀκόμη γιά λίγο καιρό θά ὑπάρχει ἡ ἱστοσελίδα, κοινῶς blog, μετά θά καταργηθεῖ γιά πάντα. Ένα μεγάλο μεγάλο εὐχαριστῶ πού μέ ἀφήσατε καί μπῆκα μέσα στό σπίτι σας καί ἴσως καί μέσα στήν καρδιά σας.
Γειά σας
Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008
Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008
Μ Η Ν Υ Μ Α
ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ
ΑΓΙΟΙ ΙΕΡΑΡΧΑΙ, ΠΙΣΤΟΙ ΔΟΥΛΟΙ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Μὲ θλίψη παρακολουθῶ τὰ γενόμενα μέσα στὴν Ἐκκλησία μας καὶ θλίβομαι πάρα πολὺ μὰ πάρα πολύ. Δὲν ἀντέχω πλέον ὅσο περνάει ὁ καιρὸς ὅλο καὶ χειρότερα νὰ συμβαίνουν. Πῶς περιμένετε νὰ μᾶς πιστέψει τὸ εὐσεβὲς πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπὸ τὰ γενόμενα ταῦτα ἐν ταῖς ἡμέραις ταῦτες. Ἡ ἀγανάκτησή μου ἔχει φτάσει στὸ απροχώρητο. Τί περιμένετε πρῶτον ἐσεῖς Μακαριώτατε καὶ μετὰ σεῖς οἱ ὑπόλοιποι Ἱεράρχες; Μακαριώτατε τί περιμένετε καὶ δὲν λαμβάνετε μέτρα; ἢ μήπως ὑπάρχει φόβος γιὰ τίποτε; Εἶμαι ἕνας ἁπλὸς ἱερεὺς καὶ ντρέπομαι ἀκόμη γιὰ τὸν ἴδιο μου τὸν ἑαυτό, γιατί αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι συνυπεύθυνος γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ γίνονται. Πόσο νὰ προσευχηθῶ νὰ τοὺς ἀλάξει τὰ μυαλὰ ὁ Θεός; Βλέπω αὐτὰ ποὺ γίνονται στὴν τηλεόραση καὶ ἡ θλίψη μου αὐξάνετε. Περπατῶ στὸ δρόμο καὶ νοιώθω τὰ εἰρωνικὰ βλέματα νὰ μὲ περιβάλλουν. Τί πρέπει πλέον νὰ γίνει γιὰ νὰ ξαναμποῦν τὰ πράγματα πάλι στὴ θέση τους. Μήπως ἔρθει ἡ στιγμὴ καὶ μείνουμε μόνοι μας, καὶ κάποιος ἄλλος κάνει ὀπαδοὺς του αὐτοὺς ποῦ κάποτε μᾶς πίστευαν; Μιλάω γιὰ τὸν ἀντίδικο ποὺ καραδοκεί στὴ γωνία καὶ χαίρετε γιὰ αὐτὰ ποὺ ἀκούει καὶ βλέπει.
Θὰ ἐπανέλθω ἀργότερα κάπως σκληρότερα ἂν δὲν δῶ τὰ πράγμα νὰ μπαίνουν στὴ θέση τους, καὶ δὲν θὰ λογαριάσω τὶς συνέπειες προκειμένου νὰ ἔχω τὴν συνείδησή μου καθαρή καὶ τὸ μέτωπό μου καθαρό ὅτι ἐπιτελῶ πραγματικὸ ἔργο Θεοῦ. Ἀπευθυνόμενος τώρα ὡς πρὸς τὸ πλήρωμα τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καὶ ὅλης τῆς Ἑλλάδος «Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἴνα μὴ σκανδαλισθῆτε....ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα ἴνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξη λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῶ.» Θαρσεῖτε τέκνα Θεοῦ.
‡π.Ν.Κ
Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008
Ο ΧΙΤΩΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Τί ἱερὸ αὐτὸ κειμήλιο φυλάσσεται στὸ Κρατικὸ μουσεῖο τῆς πόλεως Ζούγκδιδι τῆς Γεωργίας.
Ἀπὸ τὸ Ραμαϊκὸ κράτος βρέθηκε στὴ Γεωργία, σύμφωνα μὲ ὁρισμένες ἱστορικὲς πηγές, κατὰ τὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας(8ος αἳ΄΄ὧν.) ἡ σύμφωνα μὲ ἄλλες, μετὰ τὴν ἀλλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως(15ος αἰών.).
Γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ χιτώνα στὴν χώρα μαρτυροῦν ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας Μακάριος (1641-1688), οἱ Πρέσβεις τῆς Ρωσίας, Φέντον Ἐλτσιν καὶ Παῦλος Ζαχάριεβ, καὶ ξένοι Περιηγητὲς τῶν Μεσεωνικων χρόνων.
Ὁ Θεομητορικὸς χιτώνας διαστάσεων 1,80 χ 1,50 μ. ἦταν βαμένος, ἀλλὰ μὲ τὸν καιρὸ ἡ βαφὴ ἔφυγε.
Εἶναι τοποθετημένος σὲ εἰδικὸ κατασκευασμένο ξύλινο κιβώτιο καὶ ἀποτέλει ἰδιαίτερη πηγὴ εὐλογίας καὶ ἁγιασμοῦ γιὰ τὸ πολύπαθο Γεωργιανὸ λαό.
Εὐλογία Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὡροπου Ἀττικῆς. Ἡ Ἱερὰ Μονὴ μὲ ἡγούμενο τὸν πατέρα Τιμόθεο στηρίζει πνευματικὰ καὶ τὸ πατριαρχεῖο τῆς Γεωργίας.
Ἔφερε λοιπὸν ἀπὸ κεῖ αὐτὴ τὴ μεγάλη εὐλογία!!
Μᾶς ἔδωσε μία τέτοια φωτογραφία ἀπὸ τὸ χιτώνα τῆς Παναγίας ποὺ εἶναι ἄγνωστη στὸ εὐρὺ κοινό!
Εἶναι σημαντικὸ οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ γνωρίζουν τέτοιους μεγάλους πνευματικοὺς θησαυρούς.
ΤΟ ΚΕΡΙ
Ἡ πιό ἁπλή καί πιό συνηθισμένη ἐνέργεια τοῦ κάθε Χριστιανοῦ, μπαίνοντας στήν Ἐκκλησία, εἶναι νά ἀνάβει ἕνα κερί. Ὃμως ἡ ἐνέργεια αὐτή δέν εἶναι τόσο ἁπλή. Εἶναι κάτι, ἄπ΄ τό ὁποῖο ὁ Χριστιανός πρέπει νά διδάσκεται καί νά ὠφελεῖται πνευματικά. Τίποτε δέν γίνεται στήν Ἐκκλησία ἄσκοπα. Τίποτε δέν εἶναι περιττό. Τίποτε δέν εἶναι ὑπερβολικό. Τίποτε δέν εἶναι ξερός τύπος. Τίποτε δέν εἶναι χωρίς σημασία καί νόημα. Ὅλα συντελοῦν στό νά γίνεται ἡ προσκύνηση τοῦ Θεοῦ "ἐν πνεύματι καί ἀληθεία", ὅπως εἶπε ὁ Χριστός στή Σαμαρείτιδα. Ἔτσι καί τό ἄναμμα τοῦ κεριοῦ ἔχει νόημα καί δέν πρέπει νά γίνεται μηχανικά ἀπό τόν Χριστιανό.
Ἀνάβοντας τό κερί δέν προσφέρουμε... φῶς στόν Χριστό! Δέν τό ἀνάβουμε γιά νά βλέπει ὁ Χριστός! Δέν ἔχει ἀνάγκη ὁ Χριστός... τά δικά μας φῶτα! ΕΜΕΙΣ ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. ΕΜΕΙΣ χρειαζόμαστε φῶς γιά νά δοῦμε. Τί νά δοῦμε; Νά δοῦμε ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! Αὐτός εἶναι ἡ πηγή τοῦ ἀληθινοῦ φωτός! Μόνο ἀπό Αὐτόν μπορεῖ νά φωτισθεῖ ἡ ψυχή μας! Καί γι'αὐτό ἀνάβουμε τό κερί: Γιά νά Τόν παρακαλέσουμε νά μᾶς φωτίσει μέ τό φῶς τοῦ Προσώπου Του. "Ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα φῶς"!
Τό ἄναμμα τοῦ κεριοῦ εἶναι ἀφορμή νά ἐκφράσει ὁ πιστός τήν εὐγνωμοσύνη του στό Χριστό, γιατί τόν ἀξίωσε νά γνωρίσει τό Φῶς τό Ἀληθινό. Καί τόν ἐλευθέρωσε ἀπό τό θανατηφόρο σκοτάδι τῆς ἄγνοιας τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, ἀπό τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας. Τό φῶς τοῦ κεριοῦ εἶναι μία ὑπόμνηση τοῦ λόγου τοῦ Χριστοῦ: "Ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου, ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσει ἐν τῇ σκοτία, ἀλλ' ἔξει τό φῶς τῆς ζωῆς"(Ἰω.8,12)
Μακριά ἀπό τό Χριστό καί ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία ὑπάρχει σκοτάδι. Καί "ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτία, οὐκ οἶδε πού ὑπάγει"...
Τό ἄναμμα τοῦ κεριοῦ εἶναι ἀκόμη σύμβολο τῆς προσευχής μας μέσα στήν Ἐκκλησία. Ὅπως τό κερί καίει συνεχῶς, χωρίς διαλείμματα, καί σκορπίζει τό ἱλαρό του φῶς, ἔτσι ἀσταμάτητα καί μέ ἀμείωτη ἔνταση πρέπει νά ἐνεργεῖται ἡ προσευχή στίς καρδιές μας κατά τήν παραμονή μας μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἀνάβοντας τό κερί στό μανουάλι, πρέπει νά ἀνάβει μέσα μας ὁ ζῆλος νά προσευχηθοῦμε ἀληθινά, χωρίς ἄσκοπη περιφορά τῶν ὀφθαλμῶν μας ἐδῶ κι ἐκεῖ. Χωρίς κουβεντούλα μέ τούς ἄλλους, πού σάν ὁρμητικό ρεῦμα ἀέρος σβήνει τήν τρεμάμενη φλογίτσα τῆς προσευχῆς μας...
Τό ἀναμμένο κεράκι μας, τέλος ὑποδηλώνει κάτι πολύ βαθύ καί σημαντικό. Τό κερί, ὅσο εἶναι ἀναμμένο, λειώνει.Δέν εἶναι δυνατόν νά καίει καί νά φωτίζει, χωρίς νά λιώνει! Ἔτσι κι ὁ Χριστιανός, γιά νά εἶναι Φῶς, πού λάμπει "ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων" πρός δόξαν τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ, πρέπει νά ἔχει πνεῦμα θυσίας. Χωρίς κόπο καί προσφορά θυσίας, δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει φῶς πού καταλάμπει καί διαλύει τά ποικίλα σκοτάδια τοῦ κόσμου.
Τό ἀναμμένο κερί εἶναι μία μικρή θυσία. Θυσία Δοξολογίας. Θυσία αἰνέσεως. Θυσία ἱκεσίας. Σέ Ἐκεῖνον πού εἶναι τό Φῶς τοῦ Κόσμου, στόν Χριστό. Καί τούς Ἁγίους Του, πού καί αὐτοί ἔγιναν φῶς κι ὁδηγοί τοῦ κόσμου.
Μέ αὐτούς τούς λογισμούς πρέπει νά ἀνάβει ὁ Χριστιανός τό κερί του, ἐφ'ὅσον θέλει νά μήν εἶναι δοῦλος τύπων, ἀλλά νά χρησιμοποιεῖ τούς "τύπους" γιά νά ἀνεβάζει νοῦ καί καρδιά στό Θεό.
ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΡΩΣΤΟΣ Η ΤΡΕΙΣ ΩΡΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ
Στὴν Ρωσικὴ Σκήτη τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου τῶν Καρυῶν, τὸ λεγόμενο Σεράγιο, ἀρχὲς τοῦ παρόντος(περασμένου) 20ου συνέβη τὸ ἑξῆς γεγονός:
Ἕνας Ρῶσος μοναχός της Σκήτης ἀρρώστησε βαρειὰ καὶ μὲ δριμύτατους πόνους στὸ κρεβάτι, παρακαλοῦσε τὸν Θεὸ νὰ τὸν θεραπεύσει. Τότε παρουσιάστηκε μπροστά του ἕνας ἄγγελος καὶ τοῦ εἶπε:
-Τί προτιμᾶς; Νὰ μείνεις τρία χρόνια ἀκόμη σ’ αὐτὸ τὸ κρεβάτι ταλαιπωρημένος ἀπὸ τὴν ἀσθένειά σου ἢ νὰ μείνεις τρεῖς ὧρες στὴν κόλαση καὶ μετὰ νὰ γίνεις καλά;
-Ὁ ἄρρωστος , ἀφοῦ σκέφτηκε ἀρκετά, τοῦ εἶπε. Προτιμῶ γιὰ τρεῖς ὧρες νὰ πάω στὴν κόλαση.
Τὸν πῆρε λοιπὸν ξαφνικὰ ὁ ἄγγελος καὶ τὸν ἔφερε μὲ τὴν ψυχή του στὴν κόλαση. Βρέθηκε λοιπὸν μέσα στὰ τρομερὰ κολαστήρια, ὅπου οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοὶ ὑπέφεραν τὰ πάνδεινα, χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ ζητήσουν ἀπὸ κάπου βοήθεια. Μαζί τους βασανίζονταν καὶ ὁ μοναχὸς αὐτός, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ἄρχισε νὰ ζητᾶ τὴν βοήθεια καὶ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ ἀγγέλου. Ἔστειλε λοιπὸν ὁ Θεὸς τὸν ἄγγελό του καὶ τὸν ρώτησε:
-Τί ἔχεις Γέροντα καὶ μὲ φωνάζεις; Δὲν κάναμε συμφωνία νὰ μείνεις ἐδῶ τρεῖς ὧρες;
- Πέρασαν τώρα τριακόσια καὶ πλέον χρόνια μὲ φρικτὰ καὶ ἀνυπόφορα βασανιστήρια, εἶναι καιρὸς πλέον νὰ μὲ βγάλετε ἀπ’ ἐδῶ.
-Ἀδελφέ, δὲν πέρασε ἀκόμη οὔτε μισῆ ὥρα καὶ πῶς ἐσὺ λέγεις ὅτι πέρασαν τριακόσια χρόνια;
-Σὲ παρακαλῶ, εἶπε ὁ Μοναχὸς στὸν Ἄγγελο, πήγαινε μὲ καλλίτερα στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου τρία χρόνια, παρὰ νὰ βασανίζομαι ἐδῶ τρεῖς ὧρες.
Πράγματι τὸν ἔφερε ὁ Ἄγγελος πάλι στὸν κόσμο καί, ἀφοῦ ἔμεινε ἀκόμη λίγο καιρὸ στὸ κρεβάτι τοῦ ἄρρωστος, τὸν ἀνέπαυσε στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
ΦΩΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΥ
Ἦταν καλοκαίρι τοῦ 1993, ἕνα χρόνο πρίν κοιμηθεῖ ὁ Γέροντας. Μάθαμε ὅτι ὁ Γέροντας Παίσιος ἦταν ἔξω στό μοναστήρι τῆς Σουρωτῆς κι ὅτι τό ἴδιο βράδυ εἶχε ἀγρυπνία.
Ξεκινήσαμε ἐγώ κι ἡ μητέρα μου μέ τήν ἐλπίδα ὅτι θά τόν δοῦμε καί θά μπορέσουμε νά πάρουμε τήν εὐλογία του. Ἦταν τότε πού ἄρχισε νά ἀρρώσταινει.
Φτάσαμε στό μοναστήρι κι ἀφοῦ προσκυνήσαμε πήγαμε νά βροῦμε τόν παππού. Περιμέναμε στή σειρά μας πάνω ἀπό δυό ὧρες, γεμάτες ἀγωνία ἄν θά προλάβουμε νά τόν δοῦμε.
Μετά ἀπό ὀρθοστασία κι ἀρκετή κούραση ἦρθε ἡ εὐλογημένη στιγμή πού τόν εἶδα!
Τό Ἅγιο πρόσωπό του καί γύρω ἀπό αὐτό, ἦταν πλημμυρισμένο ἀπό ἕνα γαλάζιο φῶς! Μέ ἔπιασε δέος, τότε κατάλαβα ὅτι αὐτός ὁ ἄνθρωπος εἶναι Ἅγιος...
Δέν περιγράφεται αὐτή ἡ στιγμή μέ λόγια...
Ὁ παππούς ἄν καί κουρασμένος ἀπό τίς πολλές ὧρες, τόν πολύ κόσμο καί τήν ἀρρώστια του, ἦταν πολύ ἤρεμος καί γαλήνιος....
Ἐπιτέλους ἦρθε ἡ στιγμή νά πάρω τήν εὐλογία του! Τοῦ ἔβαλα μετάνοια, φίλησα τό Ἅγιο χέρι του καί μοῦ ἔδωσε ἕνα σταυρουδάκι.
Κάτι εἶπε ψυθιριστά καί μέ κοίταζε χαμογελώντας μέχρι πού ἔφυγα γιά νά κατέβω τίς σκάλες.
Τό πρόσωπό του ἦταν ἀκόμη φωτεινό. Μακάρι νά ἤξερα τί σκεφτόταν ἔκεινη τή στιγμή....
Τότε ἤμουν 13χρονων κι ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά δῶ αὐτό τό θαυμαστό, γιατί οἱ ἁμαρτίες μου ἦταν ἐλάχιστες μπροστά σ'αὐτές πού ἔχω τώρα....
Νά ἔχουμε τήν εὐχή του...
ΤΟ ΧΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΠΟΦΟΡΟ ΔΕΝΤΡΟ
Ἀδελφοί μου, σὲ πολλοὺς ἴσως νὰ εἶναι γνωστὸ τὸ ὄνομα Ἀνέστης Μαυροκέφαλος.
Εἶναι ὁ ἄνθρωπος στὸν ὁποῖο ὁ γέροντας εἶπε γιὰ τὸν Ἑλληνοτουρκικὸ πόλεμο καὶ τὰ γεγονότα ποὺ θ' ἀκολουθήσουν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
